psychologie.startpagina.nl

kan de kritiek niet meer verdragen

  • Anonymous avatar

    mrs. nobody

    De laatste maanden krijg ik steeds meer kritiek op het werk. Vanaf het begin is het al gezeik over mijn persoonlijkheid. Ik ben te nors, ben niet gezellig genoeg, praat niet genoeg, ben te veel eenling.

    Goed, ik geef toe, ik werk liever alleen dan met tokkende collega's, maar kan er wel mee samenwerken.

    Mijn voorgeschiedenis in dit bedrijf is al niet rooskleurig, ik heb al een keer een burn out gehad vanwege diverse oorzaken. Het is te veel en te pijnlijk om dit maar even in de openbaarheid te gooien. Daarna liep het nog niet lekker en binnen een jaar of wat zat ik overspannen thuis.

    Ik kreeg de kans om binnen dat bedrijf aan een andere baan te beginnen, iets nieuws. Ik heb die kans aangegrepen omdat ik anders in de WW terecht zou komen. Maar de kritieke opmerkingen gingen eigenlijk alleen maar verder. Maar nu vanuit de mond van mijn chef die zichzelf zo sociaal vindt.

    Ik werd en word geacht alles te weten en nooit iets te vergeten.

    Ik moet gewoon mijn werk doen en verder mijn mond houden. Lees: mag geen kritiek hebben. Niet op het werk en zeker niet op collega's die hij koste wat kost de hand boven het hoofd houdt.

    Nu zit ik in een soort functioneringstraject omdat meneer vindt dat ik niet functioneer. Aan de andere kant hoor ik steeds dat ik “onmisbaar” ben omdat ik zoveel werk voor hen doe. Dus aan dat **werk ligt het blijkbaar toch niet. Wel aan mijn persoonlijkheid. Maar omdat hij zoveel op me let, word ik daar alleen maar zenuwachtiger van en zal ik meer fouten maken dan daarvoor. Hij wil door een of ander machtsmiddel mij omvormen tot een aanvaardbaar sociaal plaatje dat hij in zijn hoofd heeft.

    Om nou te zeggen dat ik dan maar een andere baan moet zoeken: tuurlijk, liever gisteren dan vandaag. Als ik die al kan krijgen, ik ben 46, dus in de ogen van de meeste werkgevers nog net niet hoogbejaard!

    Inmiddels sta ik door dit gedoe met mijn rug tegen de muur: manlief wil niet dat ik daar wegga want dan kunnen de rekeningen niet meer betaald worden en aan de andere kant weet ik niet hoe lang ik dit nog kan volhouden. Ik denk wel aan zelfmoord, maar denk niet dat ik het ook aandurf. Ik denk er wel meer aan.

    Kortom, ik zie het niet meer zitten. Waarom mag ik niet gewoon zijn wie ik ben, met al mijn (eigen)aardigheden, als het werk maar gewoon gebeurt?

    Kan iemand er nog iets zinnigs over zeggen?

  • Anonymous avatar

    Els

    Kan je alleen maar de hand schudden.

    Zit in hetzelfde schuitje met dit verschil dat ik er alleen voor sta, en elke keer weer de vraag of ik er thuis over kan praten, duuuhhh, tegen de muur zeker.

    Doe m,n werk nagenoeg foutloos en toch mankeert er van alles aan mij.

    Als je de oplossing hebt hoor ik dat graag.

  • Anonymous avatar

    Saskia

    Met zelfmoord help je niemand , betaal je geen rekeningen.

    Is er geen mogelijkheid tot bemiddeling ?

    Iemand die met jou en je baas kan bekijken wat het probleem is wat er mogelijk is ?

    Ik denk dat je zowiezo iemand nodig hebt die jou kan coachen want deze situatie is niet goed voor je.

  • Anonymous avatar

    Ankie

    Hallo Mrs. Nobody,

    Hebben jullie een vertrouwenspersoon binnen het bedrijf? Wellicht dat hij/zij jou verder kan helpen. Of anders een afspraak maken met HR-personeelsfunctionaris. Wellicht dat zo iemand samen met jou het gesprek kan aangaan met jouw chef.

    Als je het durft kun je dit ook zelf doen, dat gesprek met jouw chef. Vraag om een afspraak van een uur, maak een lijstje met vragen, wat doe je goed, wat doe je minder goed (fout is een groot woord). Laat jezelf zien en horen, maar ga je niet verdedigen, blijf bij jezelf. Laat een rapportje van dit gesprek maken, neem daar ook de punten in op waarvan ook jij vindt dat ze verbeterd kunnen worden. Ga dit gesprek professioneel in, kijk hem aan en laat je niet in een hoek duwen. Maak ook vervolgafspraken met jouw chef, wekelijks voorlopig, om de zaken door te spreken en ook om een beter contact met hem te krijgen. Ik durf te wedden dat het helpt, zeker die wekelijkse praatjes zullen jou verder helpen, is het niet v.w.b. deze baan, dan wel voor jezelf, je eigen ontwikkeling en toekomst.

    Veel succes,

    Ankie

  • Anonymous avatar

    Peter

    Hallo mrs. nobody…

    Die chef van jou moet 1 ding leren dat niet alle medewerkers hetzelfde zijn. Zelfmoord…nooit meer laten opkomen in je gedachte.

    Het is niet makkelijk voor je, maar blijf jezelf. Lees eens iets over mindfulness, zodat je hoofd wat leger wordt van al

    die kritiek van je chef.

    Misschien zit hij op je te sarren omdat hij klachten krijgt van je collega's dat je zo hard werkt waardoor zij

    zich minder voelen, of ook harder moeten gaan werken.

    Hoop dat je het al beter maakt op je werk, maar ik ben ook zo vaak gemanipuleerd op het werk, maar ja,

    soms is toch kijken naar een andere baan het beste…kost je zoveel energie en je gaat er ook mee naar huis met

    je sorres… is het allemaal niet waard.

    Sommige chefs zijn psychopaten, daar verlies je het altijd van, vooral als je gevoelig persooon bent.

    Weet niet of ik je beetje heb kunnen helpen, maar duim voor je dat je weer beter in je vel komt te zitten.

    groeten

    Peter.