Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
anne
Hallo,
Ben een vrouw van 52, in 1995 zijn mijn kinderen door de rechtbank op verzoek van mijn ex-man gehoord en werd mijn voogdij afgenomen. Niet omdat ik aan de drank was, drugs, stal, mijn kinderen sloeg, psychisch onwel was of iets dergelijks. Dat is het onverteerbare. Ik had een goede baan, mijn huis was ingericht voor de kinderen, ik had een vrolijke vriendenkring en was volstrekt normaal.
Het voert te ver om alles uit te leggen. Mijn ex-man en ik zijn gescheiden op mijn verzoek omdat hij me mishandelde, drugs gebruikte en vreemd ging. Mijn jongste was net geboren. Echter ik wilde mijn kinderen niet van van hun vader vervreemden dus drong ik aan op co-ouderschap en zag er op toe dat hij een huis kreeg, de kinderen goed verzorgde als ze in het weekend bij hem waren enz. Inmiddels had ik weer een baan, ging verhuizen en ben later opnieuw verhuisd voor een betere baan in een andere provincie. Echter dat was midden in het schooljaar en ik vroeg mijn ex-man tot de zomervakantie in mijn huis de kinderen op te vangen zodat ze niet zomaar midden in en schooljaar zouden hoeven om te schakelen.Ik had dan de tijd me in te werken, een passende woonomgeving te vinden en het huis volledig in te richten voor hun komst. dit hebben we mondeling afgesproken; mijn grootste fout!
Ze zijn me echter nooit nagekomen. Mijn ex traineerde iedere afspraak daarover, manipuleerde de kinderen en ik durfde ze niet te “ontvoeren”uit angst dat dat voor hen nadelige gevolgen zou hebben. Ik wilde dat hij ze uit vrije beweging liet gaan.
uiteindelijk resulteerde dit alles in een rechtzaak die mijn man aanspande om mij uit de voogdij te krijgen, met als reden dat de kinderen te ver af woonden voor co-ouderschap, ze in hun buurt volledig gewend waren etc.
Meermalen heb ik de kinderbescherming gebeld omdat ik merkte dat hij niet goed voor de kinderen zorgde; als altijd een log apparaat en men deed niets met mijn bevindingen. Ook de rechtbank legde mijn relaas naast zich neer. De kinderen waren inmiddels zo gehersenspoeld dat ze hun vader niet in de steek durfden te laten om dat hij hen nodig had….dus kozen ze er voor bij hun vader te blijven wonen.
Mijn verhaal is zo bizar dat mensen vaak denken dat er toch iets met mij aan de hand moet zijn geweest in die tijd anders had de rechtbank enz….
Tot op heden ondervind ik nog altijd veel pijn door het veel te vroege leg nestsyndroom.
Ik heb nog nooit een vrouw ontmoet die iets dergelijk is overkomen, en dan bedoel ik zonder dat daar een psychische/criminele of sociale reden of iets dergelijks voor bestond.
Welke moeder herkent haarzelf in dit verhaal of wie kan mij verwijzen naar een link waar moeders zoals ik elkaar kunnen vinden?
Anne
