Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Gerda
Iets loslaten wat je emotioneel heel erg aangrijpt, wat je eigenlijk niet wilt/kunt accepteren. Hoe doe je dat?
Is er iemand die daar oefeningen voor weet?
Dag Gerda,
Momenteel zit ik in dezelfde fase.
Er bestaan vast allerlei oefeningen voor maar waar het in feite op eer komt is dat je zelf gaat beseffen dat je je vastklampt aan iets omdat bekend is. Vertrouwd is. Zelfs als het niet gezond is. Je sublimeert verdriet en gemis en leegte omdat je nog net niet los laten wilt…. Want wat dan? Misschien voel je je daarna wel heel erg vrij of bevrijd en dat kan eng zijn.
Want wat moet je dan? Zolang je niet loslaat hoef je nog niet verder.
Stap voor stap, is mijn ervaring. Schrijf voorzichtig op wat er zou kunnen gebeuren als je datgene wat je zo aangrijpt loslaat. Plaats jezelf even buiten die negatieve spiraal en teken desnoods een poppetje dat buiten die kring staat. Waar staat? Wat voelt dat poppetje? Wat zou je doen als je dat poppetje was? Ga je iets doen wat je al lang van plan was bijvoorbeeld. Of voel je gewoon onzekerheid,schrijf dat op.
Lolslaten is een weg,met allemaal hobbels en obstakels,uiteindelijk zul je merken dat je alleen al door te bewegen die weg aan het volgen bent. Dat je af en toe terugvalt, en dat mag.
We zijn gewend om negatieve gevoelens en gedachten enz zo snel mogelijk weg te krijgen. De grap is dat je ze pas los kunt laten als je er alleen maar naar kijkt, zonder oordeel en zonder afweer omdat die gedachten er niet zouden mogen zijn.Accepteer ze en kijk er naar.
Dat geldt dus ook voor iets wat je zo emotioneel aangrijpt. Kijk er alleen naar zonder jezelf er volledig mee te indentificeren. Iets wat je wegduwt wordt alleen maar groter.
Nou ja weet niet of je hier wat aan hebt; wens je sterkte: Isolde
Dag Isolde,
Beetje surfend op het internet omdat m'n haren aan het drogen zijn en ik daarbij even moet zitten, kom ik deze wijze tekst van jou tegen. Ik heb niet om deze tekst gevraagd, maar het was en is wel precies wat ik nodig heb!
Dank je wel, hoor! Ik ga weer verder op m'n weg, met leren los te laten, groetjes, Anke
En voor Gerda, jij ook heel veel sterkte met het loslaatproces! En je kunt er van overtuigd zijn……….als je 86 bent kan je heel goed loslaten! In ieder geval ben je er bewust mee bezig en dat is een van de eerste voorwaarden. Ook groetjes en sterkte, Anke
Dag Anke,
Bedankt. Een wijze tekst? Weet ik niet; ik leef echter het leven en door het te leven kom ik gaandeweg achter patronen, inzichten, zie hoe ik mezelf soms vastzet om me dan weer te bevrijden. Loslaten is iets wat zo onmetelijk groot is, zo omvattend en zo verdomd moeilijk.
Loslaten heeft vaak te maken met loslaten van iets heel dieps in jezelf, meestal koppelen we dat aan de ander, of aan een situatie. Waar het in feite op neer komt is dat het appeleert aan iets heel breekbaars in ons zelf, aan onze dromen, de verwachtingen, de plannen, de hoop, de toekomst, een verleden wat we gedeeld hebben met iemand. Wat niet eens meer direct met een ander of een situatie te maken heeft.
Iets in ons weerhoudt ons er van vrij te zijn, los te laten vanuit een vredig gevoel of vanuit liefde of vergeving. Zijn we nog boos dan bindt ons dat nog aan de situatie of aan de mens die we niet wilden verliezen. Op een vreemde manier hebben we dan het gevoel dat we “het”dan nog niet kwijt zijn. Zijn we verdrietig en kijken nog naar foto's bijvoorbeeld, of herlezen oude brieven of moderner: mails en smsjes, heeft dat een doel. Het mag ook. Alleen moeten we goed beseffen dat er een moment is om echt achter te laten en dat is nou juist doodeng. Want wat dan? Dan lijkt er een grote leegte voor ons te liggen. Dan zijn we iets of iemand echt kwijt, terwijl we eigenlijk wel weten dat we het al achter ons gelaten hebben. Of dat de tijd ons al ingehaald heeft maar dat we zelf stil zijn blijven staan, of ons leven even stil gezet hebben.
De tijd die we vulden met eindeloos een bepaalde situatie te herbeleven, een geliefde in gedachten te houden door alles te bewaren en te bekijken keer op keer enz….is dan opeens tijd die gevuld moet worden. Maar met wat?
Liever houden we nog even vast en houden daarmee onze eigenlijke bestemming tegen. We verzetten ons en vechten tegen die vrijheid omdat het onveilig voelt.
Ik moet dan toch altijd weer denken aan een heel oud gezegde; als je een deur sluit gaat er een raam open….maar pas als je die deur werkelijk gesloten heb!. Dat klopt.
Je mag best even iets nog koesteren in de wetenschap dat je het al kwijt bent of dat nu om een bepaalde situatie gaat waar je geen grip meer op hebt of om een geliefde, een baan wat ook…. oordeel dan niet te hard over jezelf. loslaten is een een proces, een les en vergt vooral denk ik liefdevolle gedachten over jezelf en je eigen onmacht enz.
Iets in jezelf moet helen en dat kun je zelf door zonder oordeel naar jezelf te kijken en naar dat mens dat diep van binnen nog even niet loslaten wil, geef haar wat ruimte en aandacht en liefde en besef dan dat het loslaten al begonnen is. Want dan geef je aandacht aan jezelf…en niet aan wat er ook losgelaten moet worden.
nou ja van die dingen dus.
ik groet je, en Gerda!
Tsja,
ik denk dat het probleem al huist in het ‘niet accepteren’
want daar schuilt ook het oordeel dat je belast maar waar je ook aan gehecht kunt zijn
Iets wat je niet accepteert, is eigenlijk gewoon een deel van jezelf dat je niet waar wil hebben of gewoon afkeurt
en daardoor wil onderdrukken, niet erkennen als zijnde de realiteit
Loslaten is het gevolg van aanvaarden van alles wat is, zonder te stigmatiseren, zonder te oordelen dus.
Moeilijk genoeg hoor, en voor een hoop mensen onmogelijk, omdat ze nog erg gehecht zijn aan hun eigen waarden en normen.
Iets aanvaarden, wil overigens niet zeggen dat je er geen mening over mag hebben, het heeft meer te maken dat je beseft op bepaalde dingen geen invloed te kunnen hebben, en dat elke inspanning die je doet en elke ergernis die je erbij voelt energie bij jou vreet.
Irritatie is een groot vergif, het tast het hele organisme aan en wekt ziekten op.
Voelen we irritatie, dan zou de eerste gedachte kunnen zijn: ‘wat ergert zich’, ben ik dat, of is dat het deel van mij dat zich graag aan
aangeleerde waarden, normen en overtuigingen vastklampt
Diepgaand zelf-onderzoek met krachtige eerlijkheid naar jezelf nodigt uit om elke innerlijke drijfveer en overtuiging te onderzoeken, ook wat ze ons oplevert maar ook wat ze ons kost
Als we gaan begrijpen hoe gecompliceert het menselijk ego werkt, en hoe het alles omzet tot zelfbehoud, mogen we wellicht ontdekken dat het ons net zoveel last als gemak bezorgd.
Willen we veranderen, dan zit er niets anders op dat onszelf telkens weer te onderzoeken.
De eerste en belangrijkste verandering bestaat eruit dat we onszelf leren kennen, en gaan aanvaarden wat zich allemaal in ons voordoet.
Van daaruit kun je scherper zien wat er werkelijk gebeurt, met jou, en met anderen
Dan pas, kan er iets losgelaten worden
Omdat er geen oordeel meer is.
Baldu
Gerda Schreef:
——————————————————-
> Iets loslaten wat je emotioneel heel erg
> aangrijpt, wat je eigenlijk niet wilt/kunt
> accepteren. Hoe doe je dat?
> Is er iemand die daar oefeningen voor weet?
Los laten betekent je eigen leven gaan leven.
Loslaten betekent niet iets of iemand anders jou leven laten bepalen.
Loslaten betekent vergeven.
Loslaten is het gene gaan doen wat jij wilt doen, niet wat een ander van je verwacht.
Doen wat jij wilt, wie je wilt zijn….daar is moed voor nodig.
Maak je los van het systeem waarin je bent opgevoed.
Doe waar je van droomt..leef je droom.
Het antwoord zit in jezelf..niet in de ander.
Doe wat je het liefste doet, want daar ben je goed in.
ja loslaten is accepteren wat je niet kunt veranderen.de kracht in jezelf proberen te hervinden.Wat mij heel erg heeft geholpen zijn ontspannings oefeningen met visualisatie.Daar zijn speciale bandjes en cd 's voor bevoorbeeld met geluid van de zee (denk jezelf op een mooi onbewoond eiland bv) dan wodr je meer ontspannen.De wereld is zo als hij is.Daar gebeuren nare dingen.die kun je vaak niet veranderen.Maar je kunt wel proberen dat het beter met je zelf gaat.en accepeteren dus wat je niet kunt veranderen.mij heeft het heel erg geholpen tegen angst.en soms accepteren dat je hulp nodig hebt.
veel sterkte gewenst en kracht.
van Esposa
