waarom doe ik zo tegen mijn dochter

deborah

03-01-2010 18:50

Ik heb 3 leuke pubers in the house…
2 van 16 en 1 van 13.
De tweeling van 16 is een jongen en een meisje .
En om deze dochter gaat het.
Het is echt een hele leuke , zelfstandige , mooie meid, die het op school leuk doet, bijbantjes heeft en ook heerlijk met vriendinnen uitgaat en andere zaken onderneemt.
Niets aan de hand zo je zeggen !
Ze heeft sinds een maand of 7 een vriendje en ik vind dat vriendje helemaal niets voor haar ( komt vaker voor lijkt mij).
het is geen beroerde jongen , helemaal niet! alleen ik vind hem helemaal niets voor haar ..
Ik snap absoluut niet wat zij in 'm ziet!
Ik geef steekjes onder water over hun relatie, soms negeer ik 'm bijna als ie bij ons is en …
en dat vind ik het ergste ik ben ( onbewust?, maar zeker onterecht ) een beetje boos op haar, om haar keuze van vriendje.
Hiermee vergal ik m'n eigen leven ( want het laat me niet meer los), maar wat nog erger is ….de relatie met m'n dochter!
Verstandelijk weet ik dat het helemaal aan mij ligt.
Verstandelijk weet ik ook dat wat ik moet laten en doen in zo'n soort situatie
gevoelsmatig kan ik me er niet toe zetten om me te gedragen als een verstandige moeder , die het beste met haar kind voor heeft.
Ik zal er zelf mee moeten dealen, maar ik zou heel graag van “kenners” wilen horen wat er met mij loos is dat ik zo vreemd reageer op mijn dochters keuze voor een vriendje…
want ik zal vast de enige moeder niet zijn die zo reageert.
Please houd me een spiegel voor , geef me tips en/of oplossingen..want dat rot gevoel moet weg
sowieswo voor me zelf , maar al helemaal voor de relatie met m'n dochter
MrsB

04-01-2010 16:38

Waarom vind je hem niet geschikt ?
deborah

04-01-2010 19:16

Uhmmmm………..
dat doet er niet zoveel toe!
Ik wil graag weten wat er met me aan de hand is en hoe ik dat in banen kan gaan leiden.
Ik vind 'm simpel, saai, geen humor hebben, verbaal niet sterk…..
MrsB

05-01-2010 20:07

Dat doet er alles toe.
Trouwens, wat vindt jouw dochter aantrekkelijk aan hem ?
Misschien dat hij niet zo,n haantje is als jij ?
wana

05-01-2010 21:35

Volgens mij is je dochter heel gezond bezig en leert gaande weg wie wel en niet voor haar ‘geschikt’ is, zelfkennis en mensenkennis moet je zelf ontwikkelen en niet overnemen van je moeder.
Juist je eerste vriendjes zijn alles wat jij en jouw achtergrond,karakter,interesses niet zijn toch?
Het feit dat je moeder ‘tegen’ is,wat ze tot in elke porie mee krijgt hoor,ze kent je en het maakt hem nog aantrekkelijker!
Relax, er komen nog veel ergere figuren zou ik haast zeggen,hou je vast!
Je hebt weinig invloed (alleen negatieve als je je zo laat kennen als nu met dit vriendje) op welke partner zij uiteindelijk kiest, met vallen en opstaan.
Enthousiast zijn en blijven praten, eerlijk zeggen dat je kriegel reageert en dat je je daarvoor schaamt,vragen wat ze in m ziet, misschien juist dat simpele,saaie.
deborah

06-01-2010 07:35

bedankt!
ik zat echt te wachten op zo'n reactie…
en ik heb er ook zo veel aan.
Solosje

06-01-2010 22:14

Ik snap jouw oordelende reactie niet helemaal.
iemand legt een probleem voor, vraagt hierbij hulp en jij gaat haar veroordelen.
zonder diegene daadwerkelijk te kennen.
Lekker kortzichtig.
Solosje

06-01-2010 22:24

Ik kan je hier niet echt mee helpen denk ik.
Probeer het van je af te zetten al zal dat makkelijker gezegd dan gedaan zijn.
Het moeilijkste bij het volwassen worden van je kinderen zijn de keuzes die ze maken.
Keuzes die ze moeten maken om volwassen te worden en te bepalen wie ze zijn en wat ze verwachten
Als ze klein zijn kun je dat nog een beetje sturen, worden ze groter is dat moeilijker.
miikk

22-02-2010 19:23

Ik vind 'm simpel, saai, geen humor hebben, verbaal niet sterk…..
Heb je die jongen ook wel eens in omgang met zijn vrienden gezien?
Je kan hem niet beoordelen op dat beetje contact dat je met hem hebt. Je kent hem niet goed genoeg.
Ik heb wel respect voor het feit dat je het probleem bij die jezelf legt en niet bij die arme jongen.
@Max

22-02-2010 19:39

Hallo Debohrah,
Ik denk dat veel ouders een bepaalde voorstelling hebben van wat ze graag zouden willen wat ze gaan doen, of een geschikte partner kiezen.
Accepteren dat je kind zijn/haar eigen beslissingen neemt en keuzes maakt, is een deel van het “loslaat”-proces. Dat begint bij het doorknippen van de navelstreng. Daarna voornamelijk in het geven van fysieke vrijheid. Dan het geven van vrijheid mbt het maken van keuzes en eigen beslissingen.
Daar zit je nu, in dat laatste stukje. Dat weet jij ook.
Je weet ook dat je het niet met al haar beslissingen eens zult zijn. Dat hoeft ook niet. Maar het is goed bedoeld en komt uit de beste zorg voort. Dat snap ik wel.
Echter, het is aan eenieder om op zijn/haar eigen manier van A naar B te komen. Ik heb de wijsheid niet in pacht. Jij?
Je weet wat je moet doen. Accepteer haar zelfstandigheid en haar keuze. Dat is haar voorrecht.
Wees ondersteunend en zoek contact met haar. Je kunt je bedenkingen of moeilijkheden ook op een volwassen manier met haar bespreken.
Het is lastig. Dat weet ik.
Veel succes
Max

waarom doe ik zo tegen mijn dochter

deborah

MrsB

deborah

MrsB

wana

deborah

Solosje

Solosje

miikk

@Max