Hallo, ik ben een man van 48 met de nodige problemen en mischien is er iemand hier op dit prikbord die me op weg kan helpen. Ik weet eigenlijk niet waar te beginnen, en hoop dat het geen onsamenhangend verhaal gaat worden. Momenteel ben ik ziek thuis onder het mom van een buikgriepje, maar eigenlijk ben ik moe, heel moe. Ik slaap slecht omdat ik RLS heb maar kan geen medicijnen hiervoor gebruiken omdat ik dan met autorijden in soort droomtoestand kom. Ben dus gestopt met de medicijnen die overgens goed hielpen. Ik moet elke dag een uur heen en terug maar ben eigenlijk bang om te gaan rijden, zeker nu het s'morgens donker is en met die gladde wegen. Ik heb het gevoel of mijn zicht slecht is maar ben niet nachtblind. Ik weet niet gewoon een soort angst dat ik iets fout doe op de weg en het autorijden vreet enegie. Ik ga om 05:30 rijden dus moet er vroeg in, wat niet altijd lukt. Daarnaast ben ik HSP en momenteel nogal depressief. Kan nergens meer van genieten en blijf moe. Verder ben ik bang, voor alles bang. Durf niet in groepen te spreken, durf niet te bellen, zelf voor mailen moet ik mezelf bij elkaar rapen. In een winkel druf ik niets te vragen, vreemde mensen zijn uit te boze voor mij. Een sociaal leven heb ik niet en ook geen vrienden.
Als ik sneeuw moet ruimen doe ik dat als het donker is, maar niet nadat ik geluisterd heb of toevallig nog iemand in de straat bezig is. In dat geval ga ik weer na binnen en stel het gebeuren uit. Ik wordt moeien en somberder en trek mezelf steeds meer terug. Moet eigen zaterdag naar een verjaardag van een collega, maar ben al weken bezig met een goed excuus te verzinnen. En zeker zal ik ook niet gaan, want ik druf gewoonweg niet. Dit is nog maar een korte opsomming van mijn angsten.Ik heb geprobeert met mijn vrouw hierover te praten, maar op een of andere manier kan ik de problemen niet goed formuleren, waardoor ze me niet echt kan helpen. Ik weet dat ik hulp moet gaan zoeken, maar eigenlijk durf ik niet zo goed. Tja hoe moet dit, waar ga ik beginnen?