einde relatie

  • ingridje

    Hoe ga ik verder…

    De relatie met de vader van mijn zoontje is teneinde. Mijn zoontje is nu drie jaar. Sinds 2008 is mijn vriend in de ziektewet terecht gekomen door psysische problemen. Eea escaleerde op een verjaardag, waarna ik besloot om met ons zoontje het huis te verlaten. Ik voelde me thuis onveilig. Ik heb toen enkele maanden bij mijn ouders gewoond. Ik heb toen hulp gevraagd bij mijn oom. Deze oom heeft er verder voor gezorgd dat mijn vriend bij een huisarts terechtkwam welke hem doorverwees naar de GGZ. Mijn vriend bleek een paniek en angst stoornis te hebben. Na wat gesprekken besloten we om onze relatie een kans te geven en te werken aan het herstel van mijn vriend. Het afgelopen jaar heeft mijn vriend hulp ondermeer psychoterapie gekregen en is hij medicijnen gaan gebruiken. De psychoterapie bestond uit twee wekelijkse gesprekken samen met mij en mijn vriend. In deze gesprekken bleek al snel dat er gecommuniceerd moest worden binnen onze relatie. Echter dit gebeurde niet. Mijn vriend is erg gesloten. Op het einde van vorig jaar bleek dat mijn vriend gestopt was met het innemen van de medicijnen. Ik merkte gaanderweg dat het slechter ging. De medicijnen zorgde er voor dat hij gelijkmatiger reageerde. Het afgelopen jaar zijn er diverse momenten geweest dat ik mij samen met mijn zoon niet veilig voelde. Sinds enkele maanden heeft ons zoontje enorme driftbuien, waarbij hij slaat,krabt en krijst. Dit gebeurd thuis en ook op het kinderdagverblijf. Het kinderdagverblijf wil hem nu laten observeren om te bekijken hoe hier mee om te gaan. Mijn zoon zoekt erg veel bevestiging bij zijn vader met telkens de vraag: Papa, ik ben toch jou vriend. Op het moment is onze zoon erg opstandig en blijft hij moeilijk in zijn bedje. Het is dan sowieso moeilijk om altijd rustig te blijven als ouder, echter mijn vriend reageert extreem boos, geduld verliezen en hem uiteindelijk letterlijk op bed smijten en woorden roepen als rotjong, ik zou willen dat ik je nooit had gekregen.

    Dit alles heeft mij doen besluiten te stoppen met de relatie.

    Ik heb het afgelopen jaar voor mijn gevoel mezelf zo ingezet om mijn vriend te helpen, echter bij mij is de maat vol. Met de relatie verder gaan is niet in het belang van onze zoon.

    Echter een punt erachter zitten ineens is helaas niet mogelijk, we hebben samen een huis, welke al geruime tijd te koop staat. Ik wil graag opnieuw beginnen. Echter de lasten laten het niet toe om andere woonruimte te zoeken. Ik wil naar mijn oude woonplaats terug naar mijn familie. Hoe kan ik een nieuwe start het beste aanpakken. Hoe ga ik dit aanpakken?

  • Gas58

    Met heel veel geduld, zelfs in de meest extreme situaties zal een huis niet eerder verkocht worden… de lasten zullen gedragen en overbrugd moeten worden.

    Jezelf inschrijven in de woonplaats van je familie, evt via je huisarts kijken of het mogelijk is om een urgentieverklaring te krijgen… en hopen dat jullie huis nu vlug verkocht kan worden.

    Mocht eea echt de spuigaten uitlopen zul je hulp moeten zoeken via blijf van mn lijf of zo, die zit er niet alleen voor vrouwen die fysiek in elkaar getimmerd worden maar ook voor vrouwen met kinderen waar sprake is van psychische mishandeling en eerlijk gezegd, is het gedrag van jouw vriend naar jullie zoon toe dat toch echt…

  • Isolde

    @ Ingrid: zo snel mogelijk inschrijven in de woonplaats van je familie; dat is punt 1!! Urgentie doet men tegenwoordig niet veel meer mee, dokersverklaringen worden bijna niet meer gegeven maar richt je wel op maatschappelijk werk. Is het mogelijk om tijdelijk bij je familie in huis te verblijven en vandaaruit meer punten te krijgen voor een andre woning?

    Naar je zoontje toe; voortdurend bevestigen dat hij okay is, dat het niet aan hem ligt! Verder in kindertaal vertellen dat papa wat in de war is en altijd zijn grote vriend zal blijven maar dat papa hulp nodig heeft en dat jij hem die niet kan geven.

    Als je je realtie beeindigd kom je dan in aanmerking voor een uitkering? Of heb je een baan? En kom je in aanmerking voor een uitkering als je tijdelijk alvast bij familie in huis woont?

    Plan alles stap voor stap en houd je daar mee bezig; ook als het moeilijk wordt. Kijk naar wat je wel kunt en er zijn vast legio mogelijkheden om uit deze benarde situatie te komen zonder te hoeven wachten tot het huis verkocht is. Betrek maatschappelijk werk daarin, bespreek dat zoek daarin steun, maar het voornaamste is dat jij je zoon voortdurend een goed gevoel geeft over zichzelf en uitlegt dat het niet aan hem ligt. Misschien lukt het je om je partner voorzichtig te benaderen en te vragen wanneer hij een beetje kalm is je zoon uit te leggen dat hij altijd zijn grote vriend zal blijven door alles heen.

    Zoek hulp war je kunt!

    Succes; Isolde