Ja ik herken die gedachten en gevoelens wel.

Ergens in de loop van je kind-zijn moet je in contact gekomen zijn met alcohol. Je ging geloven dat het je troost bood, maar je probleem

verdween niet. Alcohol (en elke andere vorm van verslaving zoals werken, gokken, seks, relaties etc) doen je even je problemen en je pijn vergeten.

Nu ben je wat ouder, en kom je erachter dat je nog steeds met de pijn zit, terwijl je verstandelijk nu kunt begrijpen dat jouw manier om die pijn aan te pakken

niet heeft geholpen.

Ik wil erbij zeggen dat ik verslaving niet als ziekte zie, wel als misleiding. Je kunt er bovenuit groeien als je wilt, maar daar zijn stappen voor nodig.

Op die manier heb ik mezelf ook uit bepaalde narigheden zien groeien, al was dat niet makkelijk.

Je moet je gaan realiseren wat je diepste probleem is. Al het andere wat je noemt zijn bij-zaken (je voelt je “op”, maatschappelijk kom je niet mee, je hebt geld-schuld, etc etc.) Dit is niet je echte probleem. Maar symptomen van een dieperliggend probleem. Heb je enig idee waar ik op doel?

Als je wilt sparren, dan mag je me ook mailen.

Ik heb een hoop inzichten opgedaan in m'n leventje en ben niet te beroerd om die met een ander te delen.