Ik ben zooooooooo furieus

  • Tradescantia

    Hallo,

    Ik heb hier al is eerder geprikt onder een andere naam.

    Heb er toen best wel wat aan gehad, dus doe het nu maar weer, misschien dat iemand een idee heeft.

    Ruim 6 jaar geleden een huis gekocht, naast mijn schoonouders… ik stond niet echt te juichen en ben en uiteindelijk bezweken op de praktische punten gezien het bedrijf van mijn partner.

    In die 6 jaar tijd heb ik een vastlopertje gehad en zit nu inmiddels wel leuk in het zadel, vind ik zelf.

    Maar het hekele punt blijft: het wonen naast mijn schoonouders.

    Veel dingen heb ik, door mijn vastloper, al anders aangepakt en zit echt niet te wachten op schoonouders die hier de deur plat lopen. Ik wil gewoon mijn eigen leven leiden net zoals iemand in een woonwijk doet en omgaat met zijn buren.

    Nadat ik een mobiel had belde mijn schoonmoeder mij om de haverklap met de meest onnozele dingen die prima kunnen wachten tot na werktijd.

    Het gevolg was dat ik tijdens werktijd de telefoon niet meer op nam als ze belde. Nu belt ze mijn partner.

    Vanmorgen gebeurde er dit (is al meerder malen gebeurt en heb al meerdere malen gezegd dat we dit zo niet willen).

    De telefoon van mijn partner gaat. Mijn schoonmoeder.

    De Nuon staat bij ons op de stoep en ze heeft de beste man van Nuon bij haar staan en hij wil bij ons de meters opnemen.

    Ja en… denk ik dan, er is niemand thuis.

    Ja, nee, dan kan zij wel even bij ons naar binnen gaan zodat die man de meterstanden wel even op kan nemen.

    Mijn partner biedt nog een wat zwak verweer onder het motto dat we niet thuis zijn en krijgt zelf de man van de Nuon aan de lijn en mijn schoonmoeder ziet geen probleem.

    Dus de sleutel wordt gepakt, de deur wordt open gemaakt en de Nuon heeft keurig de meterstanden opgenomen.

    Hier word ik zo nijdig van! Ik kan het gewoon niet omschrijven, zo boos.

    Ik loop al 6 jaar te tetteren dat zich niet overal mee moet bemoeien en als we niet thuis zijn we ook gewoon niet thuis zijn. Al staat de koningin voor de deur.

    Als er iemand bij de buren aan de deur staat ga je dat toch niet zo oplossen en zeg je hooguit dat ze er niet zijn.

    Als iemand onaangekondigd komt loopt hij of zij het risico dat er niemand is, dan had de Nuon of een afspraak moeten maken of het een andere keer moeten proberen en misschien had er dan wel iemand thuis geweest.

    Elke keer als er mensen bij ons aan de deur staan gaat ze bellen en haalt ze de mensen naar haar huis en als het effe kan moeten we gewoon effe naar huis komen.

    Hoe los ik dat nou op en hoe maak ik dat nou duidelijk zonder dat er scheve gezichten komen en er bij mij stoppen door gaan slaan en ik niet meer voor rede vatbaar ben.

    Ik ben nu in staat om mijn spullen te pakken en te zeggen zij eruit of ik eruit. Of zij verkopen hun huis of wij verkopen ons huis.

    Maar ja, dat is weglopen voor een probleem wat er nu eenmaal ligt.

    Groet,

    Tradescantia

  • Saskia

    Als je wegloopt blijft ze toch bellen 8-)

    Beste T,

    het allerbelangrijkste is te begrijpen dat je je schoonmoeder niet kan veranderen.

    Ook uitleggen wat ze anders moet doen heeft geen enkel resultaat want ze heeft een dwingende manier om aandacht af te dwingen en daar slaagt ze volledig in. Weet je waarom ?

    Omdat jij er in meegaat.

  • @Max

    Hallo T,

    Het kan ‘verkeren’, zei Bredero.

    Ik vraag mij af of de praktische redenen nog opwegen tegen het ongemak. Het lijkt mij dat noch jij, noch je partner structureel in staat zijn om verweer te bieden. Ik weet niet helemaal in hoeverre jullie grenzen hebben aangegeven, maar het hangt toch een beetje af van hoe de ander die grenzen respecteert. Als de ander die grenzen niet respecteert dan heb je een probleem, oftewel een grensconflict. Voor zover dat het af te handelen is zonder scheve gezichten van iemand.

    Als het onvoldoende lukt om jezelf af te grenzen, dan is afstand creëren soms de minst slechte optie.

    Voor wat betreft weglopen voor een probleem…

    Je kunt je tanden wel stukbijten op dit, dat wil niet zeggen dat je het opgelost krijgt. Soms is kracht om te aanvaarden dat je sommige dingen niet kunt veranderen. Een gedeelte van de oplossing ligt bij je schoonmoeder. Dat kun je niet afdwingen. Als zij haar inleg niet heeft komt er geen oplossing. Daar kun jij verder niets aan doen.

    Ik ben het trouwens wel een beetje met Saskia eens. Ik denk ook dat jullie een aandeel hebben in het in stand houden van deze situatie. Ook al is het goed bedoeld en om scheve gezichten te voorkomen. Je had bijvoorbeeld ook voet bij stuk kunnen houden rondom die nuon man. Maar ja, je wilt haar niet krenken…

    Je kunt geen eitje bakken zonder de schil te breken.

    Max

  • Tradescantia

    Als ik 6 jaar vertel dat als ik niet thuis ben niet thuis ben en dat ze zich (goed bedoeld) met vele dingen niet moet bemoeien, dan weet ik het ook niet meer.

    Dan heb ik het waarschijnlijk in een taal uitgesproken die zij niet verstaat. So be it.

    In de afgelopen jaren heb ik het bij mezelf zover gekregen dat ze mij niet meer belt onder werktijd, maar na werktijd op de huistelefoon.

    Daar heb ik geen probleem mee.

    Mijn partner neemt wel op omdat hij het moeilijk vindt om te toetsen of er wat is of niet.

    Maar bij elke rinkel heb je de keuze om op te nemen of niet en zal je met de gevolgen van de keuze moeten leren leven.

    Gelukkig beseft mijn partner dat hij inderdaad gewoon voet bij stuk had moeten houden (waar ik hem tijdens het gesprek wel op gewezen heb, maar hij dat weg wuifde).

    Na een flinke woordenwisseling heb ik mijn standpunten gegeven en mijn partner ze deelt.

    Dit kan ik nu niet meer veranderen maar in de toekomst is er een nieuwe keuze.

    We zijn in ieder geval overeen gekomen dat hij onder werktijd zijn telefoon wel opneemt, maar haar dan vraagt om na werktijd terug te bellen.

    Wel of geen Nuon-man aan de deur.

    Dom wicht da 'k ben, hoe heb ik dat nou kunnen accepteren.

    Groet,

    Tradescantia

  • @Max

    Hallo T.

    Fijn om te lezen dat je de touwtjes (samen met je partner) hebt aangetrokken. Ik denk dat het stellen van duidelijke grenzen wel helpt. (Wel consequent blijven.)

    Over dat “dom wicht”. Maak je geen zelfverwijt. Zoals je schoonmoeder geen slechte bedoelingen heeft met haar grensoverschrijdend gedrag, zo zul jij haar meer ruimte gegeven hebben uit respect voor haar (als moeder van je partner) en om haar niet te kwetsen. Dat is toch niet verkeerd.

    De meeste mensen gaan dankbaar en respectvol om met extra ruimte die ze krijgen. Een enkeling echter ziet er een vrijbriefje in om een ruimte innemend proces op zichzelf te worden. Dat is erg lastig, maar dat hoef ik je niet te vertellen.

    succes

    Max

  • Saskia

    Daar ligt een deel van het probleem. Steeds weer die telefoon…. de angst….de ergernis….kwaadheid…en dat 6 jaar lang

    Ik krijg al buikpijn van het idee.

    DUIDELIJKHEID is de oplossing.

    Duidelijkheid voor jouzelf en voor je schoonmoeder.

    Maak een duidelijk plan waar en wanneer je schoonmoeder mag bellen . Schrijf het op en wees heel duidelijk tegen haar dat je daarbuiten niet met haar praat aan de telefoon.

    Houd je daar consequent aan.

    Zij zal zich er niet aan houden, jij wel Hang beleefd op als ze afspraak schendt zonder in gesprek te gaan.

    Ze zal snel merken dat je het meent.

    Rust voor iedereen.

    En als ze zich aan de afspraak houdt ,zal ze het vast erg op prijs stellen als jij uit jezelf haar af en toe belt voor een praatje. Dat zijn jullie waarschijnlijk verleerd.

  • Tradescantia

    Begrijp ik je goed, bedoel je een soort regelementenbriefje?

    Als dat zo is…

    Daar hebben we het al vaker over gehad.

    Groet,

    Tradescantia

  • Michel

    Hoi,

    Lijkt me een lastig parket. Je boosheid begrijp ik. Het lijkt net alsof die mensen schijt aan jou hebben en dat voelt als bizar onrecht.

    Het antwoord geef je zelf al:

    “Hoe los ik dat nou op en hoe maak ik dat nou duidelijk zonder dat er scheve gezichten komen en er bij mij stoppen door gaan slaan en ik niet meer voor rede vatbaar ben. ”

    Het zit 'm in “zonder dat er scheve gezichten komen”. Daar ben je bang voor.

    Mijn tip: laat de stoppen 's lekker doorslaan en kijk hoe het is als er scheve gezichten zijn. (wees boos, maar bega geen stomme dingen).

    Je mag best schreeuwen tegen mensen hoor. Wie niet luisteren wil, moet maar voelen.

    Sterkte.

  • Saskia

    Nee, zo bedoelde ik het niet.

    Het erover hebben is niet hetzelfde als je er naar gedragen . Dat maakt precies het verschil in succes.

    Weet je wat het is? Je kunt er lang en breed over praten ; adviezen en meningen geven of krijgen, je weet inmiddels wel wat er voor nodig is om een eind te maken aan het probleem dat je hebt met je schoonmoeder.

    Je hebt er vast een goede reden voor om het laten voortbestaan.

  • Tradescantia

    Helder!

    Groet,

    Tradescantia