psychologie.startpagina.nl

woede en agressie aanvallen

  • Anonymous avatar

    Lola

    Hoi.

    Ik ben een meisje van 21 en heb moeite om me op bepaalde momenten te beheersen.

    Toen ik 14 was had ik al wel al last van agressie en woedeaanvallen tijdens conlficten met mijn ouders. keihard schreeuwen, huilen en op een gegeven moment dingen kapot maken. omdat dit mijn ouders nog bozer maakte probeerde ik iets anders te zoeken en ging toen in mezelf snijden. niet heel ernstig ofzo ik heb er verder zelf niet zoveel problemen mee maar het is naturlijk niet normaal. toen ik 16 was ging dit langzaa, weg.

    NU heb ik sinds een jaar een vriend en “snap” ik gewoon af en toe. echt om kleine dingen. ik krijg dan een waas voor mn ogen en word dan onwijs agressief. ik sla hem dan ook, trap dingen etc. het liefst zou ik weer dat snijden doen omdat ik weet dat dit kalmerend is. ik heb dit een paar maanden geleden gedaan maar dat deed mn vriend veel verdriet en heeft me uitzonderlijk gevraagd dit nooit meer te doen. en als ik het nu probeer houd hij me tegen. dus blijkbaar richt ik alles nu op hem af. dit is redelijk extreem. ik heb mezelf op zulke momenten totaal niet onder controle. ik flip gewon compleet. denk dat hij me niet mooi vind, me eigenlijk gewoon naait en in de zeik neemt, dat hij liegt etc. het stomme is ook dat telkens al er wat gebeurd dat ik dat dingen zeg zoals ga maar met die en die neuken , heel grof allemaal en altijd haal ik wel iets aan over andere vrouwen. terwijl hij hier totaal geen aanleiding toe geeft. ik weet dat ik hem kan vertrouwen en heb eigenlijk geen reden om ook maar het kleinste erover te denken. maar op zo een moment denk ik gewoon dat ik in de maling word genomen ofzo.

    Hij blijft altijd heel kalm. praat rustig en dat maakt me dan nog bozer op zo een moment. het doet hem wel veel verdriet, en als het dan weer “goed”is merk je dat de dag daarna nog wel gewoon dat het helemaal niet goed is.

    ik voel me gauw lelijk en vraag me af wat hij met mij doet vooral omdat ik me zo achterlijk gedraag af en toe. het zijn gewoon gedachtes die maar blijven malen en erger worden. wil ook niks op tv zien met vrouwen met grote borsten, of mooie vrouwen of een sex scene dan voel ik het al weer opkomen en zeg dan gauw iets als heb je weer iets om op te rukken . het loopt gewoon uit de hand. terwijl ik weet ook wel dat ik echt niet lelijk ben, en geen lelijk lichaam heb. ik heb hier nog nooit eerder last van gehad. dat soort dingen gingen niet eens door mn hoofd.

    als ik dan boos word drink ik ook meer. ik wil dan graag kalmeren en dan drink ik zo een fles wijn in een half uur op. begin heel veel te roken of ga blowen. ik weet dat dit heel slecht is maar ik wil gewoon tot rust komen. en haat mezelf dan zoo intens op die momenten dat het me ook vrij weinig intereseert.

    vandaag had ik weer een snap momentje, en mn vriend zegt nu telkens dat ik professionele hulp moet zoeken. dat doet ergens pijn ofzo, ik wil niet “gek” zijn. en ik weet dat jullie dat misschien ook wel zeggen dat ik dat moet doen, en als het zo doorgaat ga ik dat ook wel doen, maar ik hoop eerst gewoon dat er wat mensen zijn die dit herkennen en dat ik er met iemand over kan praten.

    ( sorry ik heb ook een beetje veel geschreven, maar ik heb het hier nooit met iemand over ik moet het gewoon kwijt )

    Nou ik hoop dat iemand dit misschien herkend en/of hier misschien een reactie op heeft.

    groetjes

    lola

  • Anonymous avatar

    baldu

    Hoi Lola

    De vraag is hier: wat wil je echt met dit bericht?

    Wil je adviezen? Die krijg je hier denk ik wel volop, zoveel misschien dat je niet weet wat je ermee aan moet.

    Je hebt dan de keuze de lastige naast je neer te leggen, en de gemakkelijke prettige maar te gaan uitvoeren.

    Wil je alleen maar praten, dat kan, en ik denk dat dit altijd goed voor je zal zijn, mits je bereid bent onder ogen te zien

    dat alles waar het eigenlijk om draait gewoon steeds in jezelf te zoeken en te vinden is.

    Als je vriend zegt: je hebt professionele hulp nodig, zou hij wel eens gelijk kunnen hebben. Echter: jij moet helemaal niets, en om hulp te gaan zoeken is eerst nodig te beseffen dat je een probleem hebt, waarmee je geholpen WILT worden.

    Er leven zo'n 6 miljard gekken op deze aardbol, en sommigen ervan geloven dat ze echt gek zijn. Ik denk dan wel eens: misschien zijn dat wel de minst gestoorde mensen.

    Van mij krijg je in elk geval niet te horen dat je gek bent, of abnormaal, of gestoord, of geestesziek, maar hooguit de vraag: ‘wil je iets veranderen’ ?

    Dan helpt het altijd als er iemand met je meekijkt, iemand die je vragen stelt zodat je dieper na gaat denken, vooral over je overtuigingen, en je denkbeelden over wat normaal en niet normaal zou zijn bijvoorbeeld.

    Mensen die wat je schrijft herkennen zijn er misschien wel legio, een deel ervan draait gewoon in kringetjes rond, en blijven in hetzelfde sopje rond-dartelen en voelt zich slachtoffer van de maatschappij of zelfs het hele leven. Intussen trappen ze tegen anderen aan. Een aantal anderen zegt: ‘nu is het genoeg geweest’, en trekt aan de bel, want de gesprekken over hoe anderen hun eigen gekte beleven hebben hen niet verder geholpen dan waar ze al waren, namelijk in verwarring. Vaak gaan daar best jaren overheen, maar ze maken dan toch maar de keuze.

    Ik weet dat ik je niet de leuke dingen ga vertellen, die je graag wilt horen. En daarop ben je beslist al voorbereid.

    Hoe dan ook, je mag me gerust mailen en erover praten.

    Ik zal je geen leuke beloften gaan voorschotelen, maar misschien wel confronteren met wat ik zie en hoor, en daar vragen over stellen

    je mag boos worden, huilen, aan de deur rammelen, de boel op de kop zetten, verdrietig zijn en ook heel blij. Waar het om zal gaan is jou zelf.

    Dat is het, hier moet je het voorlopig mee doen.

    Durf je nog?

    groet

    Baldu

  • Anonymous avatar

    michel

    Hallo Lola,

    Ik wil graag op jouw verhaal reageren.

    Ik herken een aantal dingen in je verhaal.

    Denk je dat je gek bent, als je hulp zoekt? Dat is niet stoer he?

    Weet je wanneer je gek bent? Als je jezelf blijft toetakelen. Met het mes, maar ook met boosheid, vermink je jezelf telkens.

    Je jaagt al je vrienden en geliefden bij je vandaan. Is dat wat je wilt?

    Wil je je leven vernietigen door de drank en de drugs? Is dat wat je wilt?

    Zou er geen oplossing zijn voor je zelfhaat? Zou een volwassen man of vrouw jou daarbij niet kunnen helpen?

    Om van al je negatieve gedachten af te komen?

    Zou je niet willen leren om normaal van jezelf te kunnen houden? Zodat je ook van een ander kunt houden?

    Aan jou de keuze.

  • Anonymous avatar

    svl

    Hey Lola,

    Ik ben een meisje van 19 jaar en ik heb een beetje t zelfde

    Om de kleinste dingen begin ik al te huilen en te schreeuwen

    En tegen dingen aan te slaan.

    ik weet hoe vervelend t is.

    Ik krijg dan ook altijd een hele erge druk in me hoofd.

    Ik heb ook ADD .. jij misschien ook?

    En ze zeggen altijd dat je ruatig moet blijven

    ..maar kon dat maar he.

    Ik wens je veel succes en t komt vast wel goed.

    We houden de moed erin;)

    Gr..

  • Anonymous avatar

    anopsych

    Hoi Lola,

    Ik kan me zo voorstellen dat je je soms heel erg rot en eenzaam moet voelen met alles wat je doormaakt. Je wilt niet ‘gek’ zijn omdat dat pijn doet. Soms doe je mensen in je omgeving pijn zonder dat je dat zelf wilt. En soms begrijp je niet waarom je zo wantrouwig bent en zo boos reageert.

    Dit is niet iets om je voor te moeten schamen, want er zijn meer mensen die hier last van hebben. Het is wel zo dat je problemen misschien wel ernstig genoeg zijn om toch psychologische hulp te gaan zoeken. Je kunt beginnen om eens een keertje te gaan praten met je huisarts.

    Wat je omschrijft zijn problemen waar veel mensen last van hebben die een borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS) hebben. Niemand hier kan zeggen of je daar werkelijk last van hebt…dat kunnen alleen psychologen en psychiaters.

    Wat voor jou nu belangrijk is, is dat je je moet realiseren dat er veel meer mensen zijn met het probleem wat jij hebt. Als je ‘gek’ zou zijn, zou niemand ook maar iets begrijpen van wat je zegt, dus dat ben je sowieso al niet.

    Er is dus niets om je voor te moeten schamen. Neem die stap naar de huisarts en neem de verantwoordelijkheid voor jezelf. En laat je omgeving zien dat je er iets aan doet. Dat is geen gemakkelijke weg, maar het kan wel!

    Succes!