Hallo.

Ik heb sinds een paar jaar een schoonzus die het heeft klaargespeeld om binnen no time met haar hele schoonfamilie overhoop te liggen en wel zodanig, dat bijna niemand meer contact heeft met haar en haar partner (mijn zwager). Inmiddels, na alles wat er voorgevallen is, ben ik er achter dat zij een paranoïde persoonlijkheidsstoornis heeft - ze is uitermate achterdochtig, ziet alles wat anderen doen negatief, zit vastgeroest in het denkbeeld dat haar nieuwe familie haar vanaf Dag 1 niet moest, en haar partner.. gaat daar helaas volledig in mee. Hij, 50+, had nooit eerder een vriendin en heeft dus geen ‘vergelijkingsmateriaal’ in zoverre dat hij niet goed weet wat een relatie zou moeten inhouden.

Ik heb me er een paar maanden geleden tegenaan bemoeid door een brief aan zwager te schrijven, bedoeld als handreiking. De schriftelijke reactie die ik daarop ontving was te erg voor woorden, een uitgebreide uiteenzetting over allerlei gebeurtenissen die door haar en hem totaal in het negatieve worden getrokken, beschuldigingen, verwijten, noem maar op. Daarop heb ik nog een antwoord gestuurd om de aantijgingen aan met name mijn adres recht te zetten.

Voorheen hadden wij een aardig contact met broer/zwager alhoewel we de deur niet plat bij elkaar liepen. Dat hoeft ook niet, maar een ietwat normalere verhouding zou wel plezierig zijn - als familie blijf je elkaar af en toe onvermijdelijk tegenkomen.

Inmiddels denk ik dat er geen oplossing in zit, tenzij we met zijn vieren afspreken maar wat valt er eigenlijk nog te lijmen, er is zoveel vreselijks gezegd met name in zijn brief. Ik heb me in mijn reactie bijna volledig beperkt tot rechtzetten van de aantijgingen; er staat slechts 1 (m.i.) terecht verwijt aan zijn adres in.

Nu wil mijn man wel een gesprek met hem aangaan, en zijn broer (mijn zwager) wil dat ook wel (hij mist het contact met zijn familie), maar…niet zonder zijn partner, de schoonzus dus, onder het motto ‘wij hebben geen geheimen voor elkaar’ (ze doen ook werkelijk alles samen). En dat bedoel ik bijvoorbeeld met niet goed weten wat een relatie inhoudt…

Wat ik ook vermoed is dat, zelfs al zou er iets ‘gelijmd’ worden, het binnen de kortste keren weer bonje is omdat zij zo'n negatieve (PPS!) inslag heeft.

Wat zouden jullie doen? Ik zie het zelf in elk geval niet echt zitten om met zijn vieren af te spreken, met deze mensen die - daar kwam het wel op neer - vinden dat ik niet deug.