verschil tussen man en vrouw? - conflict!

Lianne

01-08-2010 14:36

Graag zou ik de mening van iemand willen horen over het volgende. De broer en schoonzus van mijn man zijn gebrouilleerd met de familie, o.a. ons; in een notedop komt het erop neer dat zij alles en iedereen volslagen negatief benaderen en er is van hun kant uit het eea voorgevallen. Ik heb een tijdje geleden een handreiking gedaan richting die broer dmv een brief en had verwacht dat hij naar aanleiding daarvan zou komen praten. In plaats daarvan kwam er een hele nare brief terug vol met leugens, verwijten en druipend van de negativiteit. Omdat - tot mijn totale verbijstering - veel aan mijn adres was gericht voelde ik me geroepen om een weerwoord te geven, schriftelijk. Het ziet er niet naar uit dat deze situatie nog goedkomt en daar heb ik me inmiddels na veel getob en stress bij kunnen neerleggen, ik heb het nagenoeg losgelaten. Mijn man staat er helemaal nuchter tegenover ‘het is nou eenmaal zo’. Maar, omdat we familie zijn zullen we elkaar op feesten enz toch weer tegenkomen. Ik zal me dan gedragen en ze gewoon een hand geven, maar verder niets. Nou zegt mijn man ‘o en ik zal dan ook nog wel een praatje met ze maken hoor’ waarmee hij bedoelt koetjes en kalfjes. Het idee alleen al dat hij dat zou doen maakt me boos, en verdrietig. Hij weet van alle beschuldigingen aan mijn adres en hoe zeer ik met het alles heb gezeten. Als hij dan tegenover broer en schoonzus zou gaan doen of er nooit wat is gebeurd, dan zou ik me verraden voelen, miskend. Er zou dan wat mij betreft ook impliciet de boodschap in zitten dat het allemaal wel is meegevallen wat er is gebeurd en gezegd. Terwijl ik het me allemaal zo enorm heb aangetrokken. En ik, niet mijn man! de handreiking destijds heb gedaan.
Wat vindt u hier van?
Gas58

04-08-2010 14:33

Je zou ook van het idee uit kunnen gaan dat jouw man hen niet meer belangrijk genoeg vindt om er nog negatieve energie aan te moeten besteden, dan is zijn houding al veel begrijpelijker en beter te verdragen denk ik.
Lianne

04-08-2010 22:02

Inderdaad, daar zit wat in. Hier kan ik een voorbeeld aan nemen denk ik… geen negatieve energie meer. Dankjewel! (tu)
vin

04-08-2010 22:27

Lianne, ik begrijp je onvrede. Maar probeer de situatie te relativeren en zoek de positieve aspecten van deze situatie. Want in sommige andere gevallen is de situatie veel ernstiger bij familieruzies.
Jij wordt niet lichamelijk bedreigd. Er zijn geen wapens gebruikt. Er zijn geen familieleden tegen je opgezet. Je bent niet bestolen of opgelicht. Er zijn geen vernielingen of inbraken gepleegd. Er loopt geen rechtszaak. Je hoeft niet onder te duiken uit angst. Je bent niet ernstig ziek geworden door de ruzie en niet je baan of partner kwijt geraakt. Je bent er ook niet door verslaafd geraakt aan drank of drugs. En je bent ook niet opgenomen voor een psychische behandeling door dit conflict.
Het is belangrijk dat je leert om de huidige situatie te accepteren, om verergering van het conflict te voorkomen. Daarbij is het zinvol dat je man soms met hen praat over koetjes en kalfjes om te voorkomen, dat de zaak weer oploopt.
Je man zou hen wel vriendelijk kunnen vragen of ze open staan voor familietherapie of conflict-mediation door een deskundige op die gebieden. Dat kan eventueel ook via email of via gesprekken met een bemiddelaar, ondersteund met video-opnamen. Lees ook goede praktische boeken over die onderwerpen. Die kun je vinden via internet.
Gelukkig is de communicatie schriftelijk gegaan, zodat je op papier hebt staan, wat ze hebben geschreven. Dat voorkomt misverstanden over wat er is gecommuniceerd. Bewaar dat, maar gebruik het niet als wapen. Begraaf de strijdbijl en probeer ze te ontlopen.
Mogelijk weten deze onaardige mensen niet beter en denken ze echt dat jij fout zit. Probeer daar boven te staan en voldoende zelfrespect en relativeringsvermogen te ontwikkelen die daarvoor nodig is. En probeer je eigen leven goed te organiseren en zodanig in te richten dat het prettig is. Besteed je tijd aan het oplossen van je eigen problemen en niet onnodig aan het piekeren over je onaardige familieleden. Helaas zijn er veel mensen die onredeljk zijn. Dat zit ook in de tijdgeest. We kennen allemaal dit soort mensen. Ik ken er vele en als ik van hen allemaal excuses zou eisen voor hun wangedrag, of begrip voor mijn gekwetstheid, zou ik daar een leven mee kunnen vullen.
Je hoeft geen gelijk te krijgen. Dat heb je niet nodig, want daarvoor ben je te verstandig. Daar kun je boven staan.
Overweeg om eventueel familiefeesten te ontlopen, als dat leidt tot ruzie. Je kunt je andere familieleden ook op andere tijden zien of je kunt zelf regelmatig geweldige familiefeesten organiseren, waarvoor je dan de mensen waarmee je niet overweg kunt, niet uitnodigt.
Neem dus zelf de regie in handen en laat je leven niet bederven door mensen die mogelijk vooral problemen hebben met zichzelf.
Als je toch nog vastloopt met je gevoelens, ga dan praten met een goede psycholoog en zoek uit waar je onzekerheid vandaan komt.
Lianne

06-08-2010 16:27

Dank Vin, voor je goede raad en ik kan me daar wel in vinden. En natuurlijk zijn er veel ergere situaties denkbaar. Maar toch knaagt er bij mij iets: de broer blijft familie van mijn man en ik acht het niet uitgesloten dat hij hem (en haar) op termijn bij ons thuis wil uitnodigen voor een of ander feestje (onder het mom van 'ik zal dan geen of weinig aandacht aan ze besteden - en dan dus om de lieve vrede te bewaren tegenover een paar andere familieleden). Ik hink op twee gedachtes: ik zou dat dan eigenlijk niet willen, deze mensen ontvangen die mij zo enorm gekwetst hebben. Ik ben vergevingsgezind geweest, alleen is dat nu totaal verdwenen door wat ze hebben geschreven. Als ik mijn poot stijf houd en ze dus niet wil toelaten in ons huis dan zit het er dik in dat ik heibel met mijn man krijg. En dat is natuurlijk het laatste wat ik wil, dat wij onderling een conflict over deze situatie krijgen. Ik wil het hier vooraf met mijn man over hebben maar ben besluiteloos.
Je schrijft dat het goed is dat eea op schrift staat…toch vraag ik het me af. Inderdaad is het duidelijk, maar: je kunt het telkens opnieuw lezen, en je er weer over opwinden!
Vin

06-08-2010 20:33

Lianne, Je moet de problemen wel opschijven voor jezelf, maar je moet ook leren met behulp van een psycholoog om je er niet meer over op te winden. Als je man per se zijn broer wil uitnodigen, dan kan hij dat doen in een café of in de vorm van een boottochtje of restaurantbezoek ofzo, maar jij moet zorgen dat jij daar beslist niet bij bent. Desnoods ga jij dan een avond het huis uit op visite naar een ander om die mensen te ontlopen. Maar doe niet onvriendelijk tegen je zwager.
Jij moet proberen om afstand te houden van mensen die jou onredelijk behandeld hebben, totdat ze bereid en in staat zijn tot verzoenende communicatie. Die afstand is nodig voor jouw geestelijke gezondheid en om nieuwe ruzies te voorkomen. Als je man dat niet begrijpt, kun je hem deze discussie laten lezen en kun je zonodig relatietherapie starten met hem.
Realiseer je ook dat ik alleen afga op de visie van jou en dat ik dus het verhaal niet van meerdere kanten kan beoordelen. Ik kan dus niet beoordelen in hoeverre jouw gedrag of inzichten voor verbetering vatbaar zijn. Probeer je in elk geval niet op te winden, want dat is slecht voor je. Zoek afleiding.
Lianne Schreef:
——————————————————-
> Dank Vin, voor je goede raad en ik kan me daar wel
> in vinden. En natuurlijk zijn er veel ergere
> situaties denkbaar. Maar toch knaagt er bij mij
> iets: de broer blijft familie van mijn man en ik
> acht het niet uitgesloten dat hij hem (en haar) op
> termijn bij ons thuis wil uitnodigen voor een of
> ander feestje (onder het mom van 'ik zal dan geen
> of weinig aandacht aan ze besteden - en dan dus
> om de lieve vrede te bewaren tegenover een paar
> andere familieleden). Ik hink op twee gedachtes:
> ik zou dat dan eigenlijk niet willen, deze mensen
> ontvangen die mij zo enorm gekwetst hebben. Ik ben
> vergevingsgezind geweest, alleen is dat nu totaal
> verdwenen door wat ze hebben geschreven. Als ik
> mijn poot stijf houd en ze dus niet wil toelaten
> in ons huis dan zit het er dik in dat ik heibel
> met mijn man krijg. En dat is natuurlijk het
> laatste wat ik wil, dat wij onderling een conflict
> over deze situatie krijgen. Ik wil het hier vooraf
> met mijn man over hebben maar ben besluiteloos.
> Je schrijft dat het goed is dat eea op schrift
> staat…toch vraag ik het me af. Inderdaad is het
> duidelijk, maar: je kunt het telkens opnieuw
> lezen, en je er weer over opwinden!
Cyclops

10-09-2010 15:37

mannen..
Michel

02-10-2010 17:32

Beste Lianne,
Heel menselijk, jouw reactie. Er spelen zich dingen voor, je schrijft een brief, en je krijgt verwijten terug.
Terwijl je een open, eerlijke en liefst liefdevolle relatie met iedereen wil.
Maak niet de fout door hieraan aanstoot te nemen aan de negatieve dingen van de ander. Daarmee knoop je jezelf voorgoed vast aan de ander (op een negatieve manier). Je hapt als het ware toe, en vervolgens zit je er zelf mee.
Het is wel zo dat er in jou blijkbaar iets aanwezig is, dat er op hapt. Jouw man heeft dit niet, is er dus minder gevoelig voor en kan het makkelijker over zich heen laten gaan. In hem is er niet iets dat wil happen. Ik hoop dat je dit snapt.
Je kunt een paar dingen doen in zo'n situatie.
Boos blijven, je wrok koesteren en er op een bepaald moment ziek van worden (wrok en haat maken je echt heel ziek).
Je kunt ook de keuze maken om deze personen die jou gekwetst hebben, te vergeven. Dat is een wilsbesluit. Maar ook wetende dat in het Grote Systeem waar we allemaal deel van uitmaken, al het kwaad dat ik de ander doe, op mijn eigen bordje belandt. De ander die jou negatief heeft veroordeeld, is zelf al veroordeeld en heeft zichzelf al gestraft.
En als je de ander vergeeft kun je 'm ook loslaten. En denken: oke, ik heb het geprobeerd, ze willen niet, nou dan maar niet. Je hoeft niet met iedereen dikke vrienden te zijn.
En als je het wilt inzien: zegen die ander zoveel en oprecht als je kunt.
Jezus leerde ons dat al: zegen je vijanden. Ik heb het zelf met een aantal mensen gedaan die ik echt haatte, het doet echt wonderen met je als je dit in de praktijk gaat doen.
Want als je de ander kunt liefhebben, ben je zelf vrij. En dat wil je tenslotte. Toch?
wanna

05-10-2010 12:33

Ik vind het een vorm van de eer aan jezelf houden als je normaal contact niet uit de weg gaat.
Hoe nonchalanter je hier mee omgaat hoe sterker jij staat. Het hele brieven verhaal en de negativiteit glijden langs je heen. Elke keer als zij jou hiermee raken,zichtbaar door je gedrag of schriftelijk reageren hou je het in stand.
Je geeft hen telkens ‘voer voor meer’.
De houding van je man zie ik niet als passief of gewonnen maar eerder als erboven staan.
Denk erom dat dit voor jou heel wat kost om niet ‘te happen’, dat heb je immers vaker gedaan dus als je dat ineens niet meer doet, gaan ze vast en zeker alles uit de kast halen..blijf bij jezelf, hou het contact oppervlakkig en beleefd.
Dan valt jou niets te verwijten.Uiteindelijk zullen ze stoppen als het niets uithaalt.
En het zal jezelf uiteindelijk steeds minder wat doen en niet meer aan je vreten.
Benieuwd hoe het nu gaat.
Lianne

18-10-2010 18:06

Toch maar weer eens gekeken bij dit ‘draadje’ - veel wijze woorden en ik kan me daar onderhand wel in vinden. Het is ook rustig aan het front: broer vermijdt feestjes en bijeenkomsten. Inmiddels krijgen wij op subtiele manier van andere familieleden te horen dat broer en schoonzus van mijn man hun lek en gebrek aan hun uiten, m.a.w. ons (proberen) zwart (te) maken. Deze familieleden stellen zich, in elk geval naar ons, zo neutraal mogelijk op en bemoeien zich - wijselijk - niet met de situatie. Alleen, ze horen zo wel het verhaal van één kant. Ik vind het zeker niet aan mij om onze kant van het verhaal aan deze mensen te vertellen, zij maken immers geen deel uit van het conflict, maar moet zeggen dat het wel een beetje knaagt. Van één familielid weet ik dat zij subiet het verhaal van broer heeft afgekapt ‘ik weet daar niets van, en hoef het ook niet te weten’: heel verstandig! Maar van de meesten krijgen wij - subtiel - een andere indruk en dat ze ‘het’ allemaal zo naar vinden. Heel vervelend. En ook heel stom van broer/schoonzus volgens mij: ze zoeken duidelijk steun en bijval, maar daarvoor moet je toch niet bij je familie zijn?

verschil tussen man en vrouw? - conflict!

Lianne

Gas58

Lianne

vin

Lianne

Vin

Cyclops

Michel

wanna

Lianne