Vanmiddag op de snelweg werden we rechts ingehaald. Tuurlijk, dat mag niet. Wat doet mijn man? Die geeft plankgas en ik zie de auto voor ons steeds sneller op ons afkomen (alhoewel, omgekeerd). Hij weet dat ik dat haat, ik word er angstig van dus ik schreeuw dat hij moet ophouden. Toch blijft hij gas geven en ik zie de auto die ons rechts inhaalt al manoeuvreren om tussen ons en de auto voor ons te kruipen en dat alles met hele hoge snelheid. Hou op, hou op!! Het loopt allemaal goed af maar ik ben in alle staten en begin te vloeken.Sindsdien hebben we nauwelijks meer iets tegen elkaar gezegd.
Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Jaren geleden kregen we hierdoor een fikse aanrijding, in de stad en gelukkig alleen blikschade maar toch. Ik erger me hier wild aan en kan het ook niet uitstaan dat hij niet iets kan zeggen, het lijkt verd… alsof het mijn schuld is. Moet ik dan weer, net als altijd, degene zijn die weer wat normaals zegt?? Ik word er gek van en ook heel verdrietig. Het huilen stond me vanmiddag nader dan het lachen.