Achtste hulpverlener, is dat normaal?

  • Jetje.

    1½ Jaar ziek thuis, steeds 100% arbeidsongeschikt, diverse keren gestart om te werken op therapautische basis, en elke keer mislukt. Twee opnames op psychische gronden, een op lichamelijke gronden vanwege ernstig ongeval waarbij zwaar letsel opgelopen is, 8 hulpverleners, geen stabiele relatie, geen stabiele financiële situatie, in principe is er helemaal niks stabiel. Officiële diagnose niet bekend, maar de Arbo-arts prognotiseert nog steeds volledig herstel op termijn. Is dat normaal????

  • JeroenV

    Hallo Jetje,

    Dat is allemaal nogal wat. En zeker als je daardoor met je ziel onder je arm blijft lopen.

    Deze korte noodkreet van je lijkt me een heel diepgaand verhaal en iets dat je niet even in zo'n forum oplost.

    Misschien dat het je verder kan helpen als je het, bijvoorbeeld door een mailwissel, stukje bij beetje van je af kunt schrijven.

    Na 8 hulpverleners lijkt het me dat schrijven je misschien beter af gaat als praten.

    Het grote voordeel van schrijven is dat niemand je tijdens je verhaal onderbreekt en je de kans hetbt om je eigen verhaal nog eens rustig weg te leggen of opnieuw te lezen alvorens het een ander te laten lezen.

    Als je interesse hebt, laat het maar weten.

  • James

    Hey,

    Ik heb nu ook bijna eindelijk (na 2 jaar ggz aanschrijving) een goede psycholoog. ik heb een jaar moeten wachten toen werden de diagnoses gesteld dit duurde 4 maanden waarvan ik 4 keer op ‘gesprek’ ben geweest, lees: vragenlijst uur, geen persoonlijke gesprekken of echte contact zoals je dat zou verachtten dit vind ik wel erg vreemd, maar goed vervolgens laten ze ja weer zo lnag wachten ze sturen je steeds door, heel irritant. Ik vind dat best ernnstig. maar ja wie ben ik he. een client die brutaal is als ik me laat horen?

    nou ik nog maanden gewacht op groeps gesprekken, de verkeerde diagnose gekregen, opnieuw psychiater gesprek dit keer. nu weer een andere psycholoog en straksweer, heb nog steeds geen voldaan gevoel, het idee dat ik echt het achterste van mijn tong kan laten zien of dat mag\kan. Oja steeds werden de gesprekken te laat gehouden soms moest ik een half uur wachten altijd langer dan 15 min. nooit een excuses. ook ben ik 2 x ‘vergeten’ (afspraak verkeerd gepland) waar de client natuurlijk de schuld van krijgt. echt om gek van te worden, maar ja dat maakt niet uit want dat ben ik al toch. ik ben benieuwd waar het eindigd, ze hebben door hun inefficientie en bureuacratiealleen en enkel zichzelf/hunbedrijfsfabriekGGZ ermee… maar tot horens.

  • james

    waarom heb je geen diagnose? dat is toch zo te stellen ( in 4 ‘gesprekken’) lees mijn verhaaltje van 2 jaar.