(schoon)ouders

nieke

03-01-2011 12:22

hoi allemaal
eeeven mijn ei kwijt…
na alle feestdagen is ook mijn dochtertje gisteren 2 geworden. zij was heel blij en het was best een gezellig feestje met alle tantes, neefjes en nichtjes…in totaal 20 mensen ofzo….nu heb ik een schat van een moeder (72 jaar), maar ze kan wel vrij dominant zijn.Ze is heel hulpvaardig, maar tegelijkertijd communicatief niet altijd handig en sensitief…dan doet ze gewoon, op haar dominante wijze, haar ding…Daarbij heeft ze 5 klein kinderen. 2 van mij en 3 van mijn zus. De oudste van mij en de oudste van mijn zus zijn wel haar favorieten. Ze is altijd bang die die te weinig aandacht krijgen (wat echt niet zo is) en die geeft ze dus heel veel aandacht. Ze is zelf ook de oudste van 3 en het lijkt erop dat zij zich heeft achtergesteld gevoeld en dit spiegelt naar onze oudsten. Zelf ontkent ze dat ze de oudsten voortrekt en ook het gevoel van achtergesteld te zijn (gewees). Maar dat voortrekken…en de jongeren de schult geven van dingen, levert altijd spanning op. Al veel over gepraat, maar ze herkent het niet, dus weinig aan te veranderen..
Herkent iemand dit? Heeft iemand nog een tip hoe hiermee om te gaan?
En nu mijn schoonmoeder…ook snel het gevoel dat ze wordt achtergesteld…Nu zag ik haar net…vroeg ze of mijn moeder zo'n hekel had aan haar kleinzoon! ?? Want hij had iets verteld aan haar en mijn moeder schijnt over hem heen gekeken te hebben. Tja..kan best…Ze is stokdoof en bovendien kan ze best gedacht hebben…even niet..ga maar naar je eigen oma…ofzo… het was al druk genoeg. Maar ik herken dat ze dat dan niet altijd op een handige manier doet…ze kan die kinderen dan hup hup..gewoon even aan de kant zetten…snel snel en niet heel lief en rustig ofzo….Dus ik vertelde mijn schoonmoeder dat mijn moeder het wellicht niet heeft gezien maar ook soms wel onhandig kan zijn en te dominant. Vervolgens kwam eruit van..want hoe kan dat nou, ze is toch kleuterleidster geweest en moet toch iedereeen aandacht kunnen geven en zij was vroeger ook achtergesteld door haar eigen kleurterleidster en dat deed haar zo'n pijn dit weer te zien….ja hallo….het is toch niet zo heel gek dat mijn moeder niet aandacht geeft aan haar kleinzoon? en ik baal dan dat ik heb zitten vertellen dat ze inderdaad de ene voortrekt…hoewel ze dit niet bewust doet…ik heb dus mijn moeder wel beetje zwartgemaakt…alsof mijn schoonmoeder perfect is?!
Dus 2 vermoeiende schoonmoeders…het zijn allbei best schatten en willen veel helpen. Alleen allebei competetief en snel slachtoffer gevoel..pfff…moet ik ze niet meer tegelijk uitnodigen? Maar ja…dan zit ik de hele dag met visite..of 2 dagen…dat is niet echt mijn ding…In hun sop gaar laten koken? Zullen de kleinkinderen er last van hebben?
Ik vind het veel gedoe….als iemand mij kan vertellen hoe ik hiermee moet omgaan? Ik heb er wakker van gelegen en vond ik niet zo handig van mezelf..;-)
alvast bedankt!!
Mike

03-01-2011 15:31

Dag nienke,
Al die relaties, lastig is dat.
Tenminste, als je alle touwtjes zelf in handen wilt houden.
Wat gebeurt er als je die touwtjes loslaat? Uit je handen laat schieten?
Je trekt je van alles en nog wat aan. Ik zou zeggen: laat het los, dan zal het jou ook loslaten.
Laat los. En slaap lekker
nieke

03-01-2011 16:08

hoi mike
ja…je hebt helemaal gelijk…Ik ga het proberen! Dank je :-)
groetjes nieke
Mike

04-01-2011 16:23

Dag Nienke,
Als je bereid bent, kun je veel lering trekken voor jezelf uit deze situatie.
Probeer je drive te ontdekken waarom je controle wilt houden over mensen, familie.
En probeer voor jezelf te ontdekken waarom je reageert zoals je reageert. En waarom je je ergert.
En waarom je….. etc.
Schrijf het desnoods voor jezelf op. En als het kan, praat er met iemand over die wat mensenkennis en wijsheid in huis heeft.
Sterkte.
nieke

04-01-2011 21:00

hoi mike
tja…never ending story lijkt ;-) heb me altijd verantwoordelijk gevoeld voor mijn moeders geluk (en dat van vele anderen). dus het is hard werken om dat voor elkaar te krijgen ;-) . Maar het loskomen daarvan en uberhaupt van mijn moeder loskomen, is een levenslang proces lijkt..en het probleem uit zich steeds op een andere manier. Therapie, familieopstellingen, nlp, veel is bekend ;-) Maar goed, blijven oefenen toch? Heb gisteren al steeds tegen mezelf gezegd als de gedachte weer opdook: LOSLATEN. En dat hielp al. Ieder zijn eigen verantwoordelijkheid inderdaad…
Dus dank voor de fijne tip!
Groetjes Nieke
Mike

05-01-2011 11:17

Dag Nienke,
Schot in de roos he? “verantwoordelijk voor je moeders geluk”. Hoe herkenbaar!
Op zich hoef je niet “hard te werken” om hiervan los te komen. Maar het is wel een proces dat begint met een KEUZE.
En dan is het je bewust blijven. En opletten als je in haar buurt komt. Het “werken” zit vooral in je gedachten….
Ze zal zich zielig gaan gedragen, en je manipuleren. Reken daar maar op.
Heb je voor jezelf enig idee hoe deze afhankelijkheid is begonnen? En waardoor hij is begonnen?
Heb je enig idee waarom je moeder jou verantwoordelijk houdt voor jouw geluk?
Heb je ook een idee waarom je jezelf zo verantwoordelijk voelt voor anderen?
Je zegt: “Het probleem uit zich steeds op een andere manier”.
Wil je zeggen welke dit zijn?
Je zegt al vele dingen “geprobeerd” te hebben. Blijkbaar hebben ze jou niet kunnen geven wat je nodig hebt om werkelijk te kunnen loslaten?
Daar is namelijk iets voor nodig. Nadenkertje voor jou.
Ik geloof zelf dat je de kern van het probleem moet zien en moet aanpakken. Daarna kun je laag voor laag aanpakken. En worden hoe je bedoeld bent:
Een vrij mens. Dan zal het probleem zich niet meer uiten. Omdat het probleem er niet meer is.
Sterkte in het proces!
nieke

19-01-2011 13:23

hoi mike
nog dank voor je bericht, inderdaad een nadenkertje ;-)
ergens heeft het te maken met (behoefte aan) veiligheid. En het is vertrouwd om te blijven helpen en de angst om afgewezen te worden als je dit niet doet.
ik ga nog eens nadenken wat ik nu nodig zou hebben om weer een stapje verder te komen naar ‘vrij zijn’.
dank! groet van nieke
Mike

20-01-2011 16:55

Dag Nienke,
Graag gedaan.
Mag ik je nog een klein duwtje geven?
Je geeft steeds een schot in de roos.
Gemis aan veiligheid, angst voor afwijzing …
Als je dit gemist hebt, dan blijf je er behoeftig naar en dus afhankelijk van degene die het je hadden moeten geven.
Ga dus op zoek naar “iets” of “iemand” die je het alsnog kan geven. Zodat je geneest van die basisangsten (waar echt heel veel problemen uit voortkomen…)
Sterkte en zegen toegewenst.
Mike

20-01-2011 16:57

Nog een kleine toevoeging over het loslaten:
Ik denk dat je nu ook wel begrijpt waarom dit zo moeilijk is.
Je kunt pas loslaten als je je veilig en geliefd weet.
Je zult het ontbrekende ingredient moeten vinden om werkelijk los te kunnen laten.
Daar ligt vrijheid.

(schoon)ouders

nieke

Mike

nieke

Mike

nieke

Mike

nieke

Mike

Mike