psychologie.startpagina.nl

moederfiguur

  • Anonymous avatar

    Mike

    Dag Deborah,

    Weten is nog niet voelen. Mooi gezegd.

    Een psycholoog zoekt samen met jou naar het probleem. Als je het gevonden hebt, vier je thuis een feestje: “We hebben het probleem!! We weten wat het is !!”

    Tja en dan?

    Je bent goed bezig denk ik, als je zoekt naar wijsheid. Ik vind dat zo'n mooi woord. Het WIJST je de weg. Weet je ook waar naartoe?

    Heb je een idee voor jezelf hoe je eigenliefde kunt krijgen en vooral wáár je het kunt krijgen?

    En hoe zou je jezelf het liefst willen zien als je kon kiezen?

    Nog wat om over na te denken 8-)

  • Anonymous avatar

    Deborah

    Goede vraag………..waar wijst de wijsheid naartoe?! Alle wijsheden helpen mij naar een betere grip en begrip op het leven. Ik heb geleerd dat al mijn ervaringen waarvan ik dacht dat ze negatief waren me juist uiteindelijk dichter bij mezelf hebben gebracht. Boosheid naar mensen waarbij ik ervaarde dat ik niet goed genoeg was etc heb ik niet meer, allang niet meer. Alles heeft een reden zeg ik steeds, toeval bestaat niet is mijn optiek. Ik heb gleerd om te relfecteren op mezelf en kwam tot de conclusie dat ik leefde voor anderen ipv voor mezelf.Ik was aan het overleven…….zo voelde het achteraf. Op dit moment zit ik ook in zo'n fase….Deze fase in meer het achter me laten van datgene wat was, de keuzes die ik maakte die niet goed waren omdat ik ze maakte om erkenning te krijgen,respect…….maar op een verkeerde manier.God dank echter niet iets wat niet onomkeerbaar is. Ik zocht het in het materiele.Het voelt of er een soort van schil om me heenzit die stukje bij beetje losraakt waardoor ik steeds dichterbij datgene kom wat het moet zijn. Op dit moment ben ik vooral bezig om mezelf te vergeven en me de lat niet zo hoog te leggen in mezelf “straffen”. Eigenliefde zit in jezelf en daar moet je het dus ook zoeken. Mijn leven leven zoals ik dat graag wil en de dingen doen waar ik een trots gevoel van krijg. Dus ook de erkenning etc zit in jezelf. Dat eenmaal bereikt ben je meer in staat ook een ander lief te hebben en toe te laten……onvoorwaardelijk. Mijn mening is dat je eerst de zekerheid in jezelf moet vinden, de erkenning, de liefde en het niet zoeken in een ander. De ander is een mooi kado in je leven waar je veel liefde van kunt krijgen, het heel fijn mee kunt hebben maar ik ben van mening eerst jezelf! Eerst dat jezelf geven. De verbondenheid is dan ook anders naar mijn mening…..

    Hoe ik mezelf het liefste zou zien? Zoals de buitenwereld mij ook waarneemt en waarvan ik weet dat ik zo ben…….als een warme, spontane,liefdevolle persoon die houdt van het bourgondische leven,reist, creatief is, diepgang en humor heeft…en die inderdaad in staat is respect etc voor zichzelf te hebben, voor zichzelf kan zorgen maar ook in staat is hulp te vragen en accepteren. Er zitten nog wat oude “hersenspinsels”en patronen in me die in DIT leven niet meer nodig zijn maar nog stammen uit de kinderjaren

  • Anonymous avatar

    Mike

    Dag Deborah,

    U schrijft herkenbare en essentiele zaken.

    “Zoals het moet zijn…” ja precies.

    En wie of wat bepaalt hoe het moet zijn? Wat is uw maatstaf?

    Eerst jezelf. Dan de ander.

    U bedoelt dan het eeuwenoude begrip: “heb de ander lief, áls jezelf”

    Het is onmogelijk een ander lief te hebben, als je jezelf niet kunt liefhebben.

    Hebben velen het probleem niet liefgehad te zijn. Hoe zouden zij ooit de ander kunnen liefhebben (waar het geluk in schuilt m.i.)

    “Eigenliefde zit in jezelf en daar moet je het dus ook zoeken.”

    Maar hoe kan er eigenliefde in jezelf zitten, als je juist worstelt hiermee, door juist een gebrek aan liefde van de ouders?

    Hoe kan een drugsverslaafde, die vlucht voor de werkelijkheid (=angst) eigenliefde in zichzelf vinden waardoor hij van de drugs afkomt?

    Is de eigenliefde dan niet meer dan een trucje om jezelf overeind te houden, want immers, liefde wil zich overgeven (in vertrouwen) aan …. juist … de ander.

  • Anonymous avatar

    Deborah

    Tuurlijk is liefde voelen en liefde geven aan anderen een mooi iets wat veel voldoening en geluk brengt. Ik blijf er echter bij dat je dit in eerste plaats ook jezelf moet geven…..Jezelf waarderen en respecteren.Trachten je leven te leven zoals dat bij jou past en jou gelukkig maakt.En proberen er bij tegenslagen nog steeds het beste van te maken, passende bij de nieuwe mogelijkheden,beperkingen.Zoeken naar mogelijkheden binnen de onmogelijkheden.Hoe kan ik een ander liefhebben als ik dat niet doe voor mezelf? Een man die drugsverslaafd is richt zichzelf ten gronde…Komt in een isolement…Door gebrek aan respect en eigenliefde voor zichzelf komt hij hier niet uit. Hij moet het ZELF willen.afkomen van de drugs.Liefde van anderen is dan heel mooi maar in mijn ogen niet voldoende….Ik denk dat je weet dat ik steeds bedoel dat er een balans moet zijn tussen een aantal zaken.Echter het begint met eigenliefde etc.Althans dat is mijn mening.Eigenliefde is iets anders dan egoisme…..en zeker geen trucje om je overeind te houden

  • Anonymous avatar

    Mike

    Dag Deborah,

    Dat van die drugsverslaafde is natuurlijk een extreem voorbeeld, het gaat om het gebrek aan eigenliefde en eigenwaarde-besef.

    Blijft de vraag - in welke mate het ook voorkomt - als je dit probleem hebt, hoe creeer je dan eigenliefde? Uit iets dat er niet is, kan ik niet iets mooiers creeren. Een drugsverslaafde die bang is, kan uit deze angst geen liefde creeren, het IS er immers niet.

    En ik geef u gelijk: het begint met het willen veranderen.

    Ik noem het voorbeeld van verslaafde, ik ben zelf ook een genezen verslaafde.

    Ik was ooit niets dan angst. En in mij was zeker geen liefde. Laat staan eigenliefde. Ik heb na lang zoeken de bron van onvoorwaardelijke liefde gevonden in het christelijk geloof. Slechts hierdoor heb ik ervaren wat liefde is. Voor mijzelf, en daarna naar anderen. Waar eerst angst was, zit nu liefde. Ik kan u zeggen: dat maakt me nogal tot een ander mens.

    Daarom ben ik ervan overtuigd dat - als iemand niet voldoende is liefgehad - hij uit zichzelf niet zichzelf kan gaan liefhebben. Er is altijd liefde, warmte, aandacht etc van buiten nodig. Liefde vereist namelijk een relatie. Alleen kom je daar niet uit, maar dat is mijn ervaring.

    Het is een mooi trappetje wat we gemaakt hebben (bij de namen hierboven). Ik laat het even bij deze reactie.

    Ik wens u Sterkte en Zegen toe.