kan er niet meer tegen

annie

30-01-2011 01:44

al jaren heb ik n relatie met n lieve man die veel van me houdt en ik van hem.
toch kan ik niet omgaan met bepaalde trekjes van hem,hij is zeer afstandelijk tegen alles en iedereen.
uit zichzelf ergens naar toe gaan doet hij niet,is er n zieke dan laat hij niets van zich horen ik moet t voortouw nemen zoals bij alles.
maar ik ben toch zijn moeder niet die hem alles moet voorkauwen zelfs bij z,n kleding keuze.
als we uitgaan zit hij er afstandelijk bij of gaat slapen zoals laatst in de bios.
hij uit zijn gevoelens niet tegen mij of z,n gezin,de kinderen zijn er en zo is t goed.
wel is hij zo lief dat hij me bv een dagje samen uit geeft,maar dan mag ik de dag indelen hij sjokt erbij alsof t hem niet boeit.later maakte hij de opmerking dat hij er niets aan vondt en toch maar voor taxie speelde!nou ja verzin dan zelf iets.
heb ik afgesproken met vriendinnen dan maakt hij voor die tijd snerende opmerkingen zodat hij me op de kast krijgt en ik totaal opgefokt bij m,n vriendinnen kom.
hij wil me voor zichzelf maar weet niet wat te doen,hij zit vreselijk vast in zichzelf
ik vraag me af is dit afstandelijkheid of toch een stoornis?
graag uw mening hierover
.
Mike

30-01-2011 10:31

“maar ik ben toch zijn moeder niet die hem alles moet voorkauwen zelfs bij z,n kleding keuze. ”
Waarom doet u dit dan? Stop ermee zijn moeder te willen zijn, dan kom je daar zelf los van.
Is afhankelijkheid een stoornis? Of een verstoring?
Ik raad u aan eens te kijken naar hoe de relatie is of was tussen uw man en zijn eigen vader.
Wat zijn vader hem niet heeft gegeven, hoeft u niet van hem te verwachten. Wat hij van zijn vader niet geleerd heeft,
kent hij niet. En weet hij dus ook niets van. Hij kan het pas leren als hij dat zelf wilt.
Heeft hij veel liefde gekend van zijn vader? Zo nee, dan weet hij hier niet mee om te gaan.
Als er erkenning mist van de vader, dan blijft een zoon onvolwassen. De behoefte aan erkenning blijft, maar vaak komt er een muur van trots omheen.
Niets erin, niets eruit.
U heeft hetzelfde probleem. U kunt er niet meer tegen. Waartegen?
Liefde is altijd het sleutelwoord. Als je werkelijk bent liefgehad, dan ken je je waarde. En dan hangt die waarde niet af van iemand anders.
Als die liefde ontbreekt, is de persoonlijkheid verstoord, niet gezond ontwikkeld.
Mijn persoonlijkheid was ook ernstig verstoord. Ik geloofde in van alles, maar liefde kende ik niet.
Ik heb de liefde gevonden, in het christelijk geloof. Die liefde heeft mijn leegte wel kunnen vullen. Ik ben er een stuk vrijer en vriendelijker mens door geworden.
Ik wens u Sterkte toe, en Zegen. En uw man ook.
annie

04-02-2011 14:39

he mike,
bedankt voor je reactie,hier wat antwoorden.
de relatie tussen zijn vader en hem is nooit goed geweest,vader was n tiran in huis daarbuiten een joviale man.van z,n vader heeft hij niets anders dan hard werken en niet opgeven geleerd.2 goede dingen maar je kunt t overdrijven.
vader was de baas,moeder en kinderen waren bang voor hem ,zelfs na huwelijken van de kinderen schreef hij bij hun de wet voor.
liefde kreeg m,n man niet, slaag wel.moeder durfde haar mening niet te geven die zat onder de plak.
m,n schoonmoeder was een zeer lieve vrouw die te jong overleed,toen was m,n schoonvader zooo verdrietig hij misste haar zo enz enz. daar keek ik doorheen, wist wel beter en zag dat t schuldgevoel was.
enfin,genoeg daarover,niet terug kijken maar vooruit!
over dat bemoederen wil ik wel kwijt dat dat deels uit z,n jeugd kwam,we trouwden zo,n 40 jr geleden,toen was t bij veel mensen zo dat ze uit t ouderlijk huis trouwden.van t ene warme nest in t andere.
mannen deden weinig in t huishouden zo ook mijn man.
in de 40 jr heeft hij veel geleerd hoe je samen n huishouden kunt bestieren met de nadruk op samen.
vaak moet ik t wel zeggen hij kijkt er overheen.maar hij doet t wel!
ik hou oprecht van deze man wil hem niet kwijt,we zijn mekaars maatjes al is t soms moeilijk.
Mike

04-02-2011 16:57

Dag Annie,
Even terug naar de vraag: afstandelijk of stoornis?
De dingen hebben een achtergrond, die geeft u zelf al aan. Het zou mooi zijn als u daar met uw man over kan praten.
Nog mooier is om de dingen uit te praten met een derde erbij.
Al wat u schrijft: ik mis de liefde die een gezin zo hard nodig heeft, om gezond te kunnen opgroeien.
Natuurlijk: hard werken is ook liefde en noem maar op, maar als de liefde in de vorm van communicatie, aanraken etc er niet is, ontstaan er
problemen en wordt de ontwikkeling verstoord/belemmerd, hoe je dat ook noemen wilt.
Bij mij is exact hetzelfde gebeurt. Door een gebrek aan liefde liep ik volkomen vast.
Persoonlijk heb ik liefde gevonden (en gevoeld!) in het christelijke geloof. Dit heeft mij er weer bovenop geholpen. De rust die dat me geeft, die gun ik iedereen.
Ik wens u Sterkte en Zegen toe in uw situatie.

kan er niet meer tegen

annie

Mike

annie

Mike