psychologie.startpagina.nl

Comflict met mijn moeder

  • Anonymous avatar

    Sander

    Hallo allemaal,

    Dit is mijn verhaal, Ik ben een man van bijna 40 jaar en heb 2 kinderen. ik ben gescheiden. Het is net of dat ik de hoofdrol speel in de film die mijn moeder heeft geregiseerd. Ze heeft ook altijd commentaar over hoe ik de kids opvoed. Ik heb een nieuwe vriendin waar de kinderen ook gek op zijn, maar volgens mijn moeder deugt ze niet. Het maakt trouwens niet uit waar ik mee thuis kom, als het niet in haar straatje past, dan deug je gewoon niet. Mijn vader is op 45 jarige leeftijd overleden ( heeft z'n eigen dood gezopen). Die had ik vanaf mijn 4e niet meer gezien.

    Het ergste van alles is nog: Ze is ook mijn baas op de werkvloer. Dit is het 3e conflict met haar binnen een jaar. Ik heb het zo gehad met haar, ik doe toch nooit iets goed bij haar. Ik weet nog wel dat mijn toenmalige vrouw zwanger was van onze zoon en dat ze toen ook huize hoge ruzie maakte omdat we niet wisten wat we aan het doen waren. Wisten we wel wat dat kost een kind. Het is echt een heks mijn moeder en dan nog eens te bedenken dat ik haar enigste kind ben.

    Ik vraag me eigen af of er nog meer mensen zijn die zoiets hebben meegemaakt?

  • Anonymous avatar

    Mike

    Beste Sander,

    Da's niet niks wat je even opschrijft.

    Het komt op mij over alsof je moeder een dominante, jaloerse verstikkende vrouw is.

    Zelf is ze haar man kwijt, aan de drank. Daar zat dus al een enorm probleem.

    Zij heeft geen genegenheid meer, geen aandacht, én ook niemand meer over wie ze de baas kan spelen (want dat deed ze ook bij je vader vermoed ik?)

    Diep van binnen zal je moeder doodsbang zijn om alleen te zijn. Domineren is een prachtige dekmantel hiervoor, maar veroorzaakt slechts ruzies en verwijdering.

    Als ik in uw situatie zou zitten, zou ik als eerste uitzien naar een andere job.

    Ook zou ik mijn moeder duidelijk maken dat haar bemoeizucht niet langer gewenst is. En als dat zou moeten, een twintig kilometer verderop gaan wonen.

    Ik zou haar dwingen haar eigen leven op te pakken. En haar loslaten. Want ik ben niet verantwoordelijk voor het welzijn van mijn moeder. Dat is zij namelijk zelf.

    De verstikkende banden zou ik stuk voor stuk lospeuteren en van me afgooien, net zolang tot ik me vrij voel.

    Besef wel dat ú die keuzes moet maken.

    Als ik u was zou ik ook 's goed kijken naar de relatie vader-moeder en uw eigen relaties.

    Het zou zonde zijn als het patroon van echtscheiden zich herhaalt.

    Ik wens u sterkte, geluk en zegen toe.