wie herkent dit ?

Hallo iedereen !

Help, ik heb hulp nodig, ik weet niet wat ik moet doen, …

Sinds een paar maanden heb ik een hele lieve vriend. Ik heb heel wat ellende meegemaakt in vorige relaties en dit keer voelt het echt goed aan, … Tot enkele weken geleden: We zagen elkaar niet iedere dag maar toch zeker 5 keer per week: of ik ging naar hem of hij kwam bij mij, we wonen zo´n 60km uit elkaar. Vlak voor Pasen vertelde hij me dat hij enkele dagen bij zijn ouders wilde doorbrengen, op zo'n 200km afstand. Dat vond ik op zich ok maar ik begreep het niet echt goed. Ik was net terug uit het ziekenhuis, herstellend van een hernia aanval, onder zware medicijnen. Maar goed, ik zocht er niets achter. Enkele dagen voor hij vertrok had ik hem terloops eens gezegd dat ik vond dat het altijd “ik” was die de positieve energie in onze relatie moest steken, … Hij deed (en doet) de laatste tijd niets anders dan klagen: hij heeft heel veel stress op het werk (hij is leraar maar werkt echt niet veel), hij heeft altijd pijn (rugpijnen), hij is altijd moe, hij kan nooit eens goed doorslapen etc etc etc Ik wilde hem echt niet kwetsen met die woorden maar blijkbaar heb ik dat wél gedaan, … Daar ben ik nu gisteren achter gekomen. Dus, hij is naar zijn ouders gereden, is daar enkele nachten gebleven, ondertussen was er leuk telefonisch contact. Na enkele dagen kwam hij dus terug, is 2 nachten bij mij gebleven en op zaterdagnamiddag vertelde hij me ineens dat hij weer naar zijn ouders zou gaan. Hij zou echter op zondagnamiddag terug keren. Op zondag was er leuk telefonisch contact maar zondag kwam hij niet terug, … HIj stuurde me een sms: ik blijf hier nog enkele dagen, heb angstaanvallen en moet rusten, ik spreek je als ik terug kom. Er was geen enkele manier op contact op te nemen het hem want hij heeft zijn mobieltje gedurende 4 dagen uitgezet voor de buitenwereld. Op dinsdag kreeg ik hem dan uiteindelijk te pakken, … Tot en met zondag is er goed telefonisch contact geweest, hij zou zondagnamiddag terugkomen, maar op zondagavond terug hetzelfde: een smsje: ik kom niet, het is beter dat we elkaar niet meer zien, niet meer bellen om elkaar geen pijn meer te doen. Terug heeft hij zich 2 dagen afgesloten voor de buitenwereld.

Ik heb hem gisteren gezien, na meer dan 1 week, ik voel gewoon dat hij van me houd, maar volgens mij heeft hij een probleem in zijn hoofd. Ik herken dit niet echt en kan het niet thuiswijzen, … Soms denk ik aan biopolaire stoornis, soms denk ik aan manisch depresessief, soms denk ik zelfs aan schizofrenie.

We hebben besloten dat we elkaar zullen blijven zien maar dat we het rustiger aan zullen gaan doen. Elkaar niet meer iedere dag zien om hem geen druk op te leggen.

Mijn vriend is (volgens mij) heel erg negatief: hij houdt van hardcore muziek, gaat enkel gekleed in zwarte kledij en dan het liefst met skulls erop etc … ik zie hem bijna nooit lachen, zijn huis is heel erg donker, hij heeft niet veel vrienden (en de weinige die hij heeft zeggen dat hij gek is), ook zijn moeder zegt dat hij gek is, …

Iets anders wat me zorgen baart is dat hij af en toe een mes pakt en naar me uitsteekt en dat zegt hij: als ik je ooit betrap met iemand anders, dan gaan jullie er beiden aan (en hij meent wat hij zegt)

Af en toe begint hij hardop te praten, in publiek, en citeert zinnen uit films of liedjes, …

En af en toe denkt hij dat hij Robert de Niro is en doet hij hem na, … in publiek.

Moet ik me zorgen maken, … Wat is er loos met hem ???

Dit gedrag is toch niet normaal ???

Hopelijk herkent iemand dit en kan ik hulp krijgen.

IK hou van hem !

Hallo,

Ik herken een aantal dingen in uw verhaal. UIt mijn eigen leven, of uit het leven van andere mensen die ik ken.

* angst is het sleutelwoord. Als uw vriend bang is, dan geeft dat problemen, soms véél problemen.

U noemt voorbeelden: altijd pijntjes, rustig werk, maar toch een hoop kabaal maken,

Maar u bent ook bang, bang om hem te verliezen, want u houdt van hem.

* klagen, dat is de aandacht trekken zonder echt eerlijk te zeggen wat er aan de hand is.

* moeheid en niet kunnen slapen, dat is echt vreselijk (ik spreek uit ervaring). Uw vriend zoekt rust.

* het schizofrene karakter: ik hoorde laatst van iemand die zichzelf lang heeft wijsgemaakt dat hij een popster is. Hij houdt dat zich stellig voor en vertelt dat

veel aan anderen. In werkelijkheid is deze persoon ontzettend bang dit masker af te zetten en de buitenwereld te laten zien wie hij écht is.

Ik heb zelf ook zover moeten gaan: echt eerlijk worden, maskers af, tja dan blijft er soms niet veel over, maar wat je dan bent, is wel écht. Snapt u?

Er ligt veel angst en schaamte onder.

Het kan zijn dat uw vriend met een geheim rondloopt, waarover hij niet durft te praten. Het kan zijn dat hij gewoon nooit liefde en bevestiging van zijn vader

heeft gehad en daardoor ontzettend onzeker is in zijn man-zijn. En zeker naar vrouwen toe, komt het erop aan een gezonde man-identiteit te hebben ontwikkeld. Als dat ontbreekt, kan het gedrag ontstaan dat u beschrijft (afhouden, angst om echt contact te maken, angst voor intimiteit etc).

Hij heeft een idool (Robert de Niro) die hij waarschijnlijk graag zou willen zijn, bij gebrek aan een eigen identiteit.

Wat u zegt over dat donkere in zijn huis, donkere kleding met skulls, rare opmerkingen maken tegen u, dat kan ik wel verklaren.

Ik ben zelf tien jaar geleden christen geworden. Ik weet uit ervaring dat er machten bestaan die mensen “in bezit” kunnen nemen.

Wie weet heeft uw vriend contact gehad met een of andere secte waar hij beloften heeft moeten afleggen?

Als ik het zo inschat is uw vriend gebonden aan één of andere duistere macht. Gevolgen: géén blijdschap, géén rust, géén vrede etc.

Die skulls houden direct verband met ‘dood’, niet echt iets waar je blij en rustig van wordt.

Is er een christen in uw omgeving? Vraag hem/haar eens naar z'n mening. Of zoek 's een dominee op. Die zou u echt verder moeten kunnen helpen.

Ik zou willen aanraden: wees voorzichtig met uw vriend. U kunt hem zelf niet veranderen.

Hopelijk heeft dit u wat inzicht gegeven.

lisamonasmile

Mike