Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
just me
Ben een jonge vrouw van 36 en heb een zwaar leven achter de rug en ondanks dat ik heb geleerd met mezelf om te gaan zie ik geen toekomst voor mezelf. Voor dat ik geboren ben was mijn vader al alcoholist, helaas dacht mijn moeder dat zij niet voor haarzelf en haar 2 dochters kon zorgen en zijn mijn ouders “voor de kinderen” bij elkaar gebleven tot ik de jongste uit huis was. Op 25 jaar ben ik in groeps therapie bij ggz terecht gekomen en daar kwam ook nog eens uit dat ik als kind sexueel misbruikt ben maar niet door mijn alcolistische vader. Heb heel wat stikkertjes opgeplakt gekregen in mijn intensieve therapie van 4 dagen in de week van 08.30 to 16.00 uur. Heb mijn dosier ooit eens gelezen en wat ik er nog van weet is dissociërende stoornis en licht psychotisch, heb tijdens prive sessies ook wel eens pts syndroom horen vallen. Als je mensen in mijn omgeving naar mij vraagt zullen ze allemaal ongeacht of ze weten wat mijn stikkertjes zijn allemaal zeggen leuke meid,lief ook, niet dom en ook nog eens niet lelijk. Door mijn therapie ben ik op jonge leeftijd al in de wao gekomen, ze hebben me helemaal afgebroken om me daarna weer op te bouwen. Jammer genoeg liet mijn ziekenfonds het niet toe dat je heel lang van therapie gebruik kon maken en moesten ze na 1,5 jaar mij los laten. Heb daarna zelf nog altijd aan mezelf moeten werken en zal dat altijd moeten blijven doen. Financieel zal het er voor mij echt niet op vooruit gaan wat natuurlijk een enorme druk en veel stres veroorzaakt. Het positieve is dat ik daar onderhand wel mee heb leren omgaan, jezelf niet kunnen verwennen met een nieuwe broek of trui vind ik niet eens erg meer, ik ga wel naar de kringloop winkel en haal veel plezier uit mijn 2 honden en 2 katten. De laatste poging tot relatie ging heel goed we waren bijde erg verliefd tot ik mijn geschiedenis moest vertellen wat uiteindelijk leide tot een breuk want die persoon vond dat die niet kon leven met mijn verleden. Probeer mezelf ervan te overtuigen dat je alleen ook gelukkig oud kunt worden ondanks dat je altijd de touwtjes aan elkaar probeert te knopen. Mensen snappen niet waarom ik in de woa zit want je merkt niets aan mij, mensen snappen niet dat ik vrijgezel ben want ik ben zoeen leuke meid. Nogal een lang verhaal geworden maar zie voor mezelf geen verbetering in de toekomst en zie het leven soms echt niet meer zitten, zolang mijn moeder leeft zal ik mezelf echt niet van het leven beroven want dat kan ik haar niet aandoen. Probeer zo hart positief te blijven maar als ik reeël naar de toekomst kijk is er echt geen vooruitgang te zien, werken zal er voor mij niet inzitten, relatie zie ik na de laatste klap ook niet meer zitten. Hoe nu verder?
