Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
shelly01
Hoi!
Sinds 2,5 jaar heb ik een relatie. Tijdens de relatie zijn er een aantal, voor mij pijnlijke, situaties voorgevallen. Ik post mijn verhaal en de vraag omdat ik benieuwd ben of jullie uit zijn handelingen en mijn ervaringen iets merken van bindingsangst aan zijn kant. Waarschuwing het verhaal is LANG.
Ik ben zelf 30 jaar en mijn partner is 31. Voor hem heb ik een lange relatie gehad van 8 jaar waarvan samenwonend en monogaam. Hij heeft een relatie gehad van 7 jaar, een open relatie en voornamelijk niet samenwonend. Wel hebben ze het 1x geprobeerd maar na 6 maanden zijn ze weer apart gaan wonen. Hij omschrijft deze relatie als geen echte serieuze relatie omdat ze beiden hun eigen plan trokken. Ze waren intiem met anderen, geen gezamenlijke sociale activiteiten en er waren veel spanningen.
Toen ik hem ontmoette waren wij beiden al ruim een half jaar vrijgezel en voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Hij deed mij geloven, de signalen, opmerkingen etc. dat het wederzijds was en dat hij alleen met mij aan het daten was. Na 3 weken verbrak hij opeens, zonder reden of uitleg het contact en nu achteraf is gebleken dat hij toen ook al scharrelde met een drietal andere vrouwen en mijn ervaring ook de ervaring is van andere vrouwen die mij de weken/maanden voor zijn geweest. Hij scharrelde veelvuldig en vaak verbrak hij zonder uitleg het contact. De vrouwen gaf hij de indruk serieus te willen zijn en hij zette ze op het verkeerde been. Dit heeft hij immers ook bij mij gedaan. Het voelt ontzettend intens en ik kreeg gelijk het gevoel dat het exclusief was en hij verliefd was en wij serieus werden. Enfin, totdat hij het contact verbrak en tegen mijn goede vriendin vertelde dat hij niet verliefd was en hij deed er heel luchtig over. Die zelfde vriendin waarmee hij in een spelletje had gezoend.
Na een tijdje kregen we weer contact en hij sprak uit graag een relatie te willen. Hij was immers ook verliefd en het was heel intens en fijn. Daarbij spreek je ook uit wat je doelen zijn en wat ook je grenzen zijn binnen een relatie. Ik stel bijvoorbeeld gedonder met andere vrouwen niet op prijs, telefoonnummers uitwisselen, vreemdgaan en spanningen op zoeken… hij verzekerde mij dat hij dit ab-so-luut ook afkeurde. Zo gezegd had ik het gevoel dat we op 1 lijn zaten.
Nu blijkt dat hij in die tijd en de maanden daarop ook aan het e-mailen was met een vriendin die in het buitenland woonde. Seksueel getint, verliefd en vol verlangens om samen te zijn met haar. Want zij zat immers in zijn hoofd en hij dacht elke seconde van de dag aan haar en had nog nooit zo erg verlangd naar een vrouw als naar haar….tot zelfs handelingen als strelen, zoenen, ruiken en likken werden er genoemd. Via facebook, mail, sms en skype hadden zij contact. Op een dag vertelde hij mij dat zij naar Nederland kwam en zij kwam bij hem slapen, zoals dat in het verleden eerder is gebeurd. Hij benadrukte dat hij te vertrouwen was, en dat zij in zijn bed zou slapen en ik mij geen zorgen moest maken. Ik had gelijk mijn bedenkingen….en tot mijn grote opluchting heeft haar verblijf niet plaatsgevonden. Maar ik vertrouwde de situatie totaal niet en maanden later las ik, stiekem, in zijn mail alle correspondentie en ik werd er kotsmisselijk van. Ik heb het verzwegen want we waren er net achtergekomen dat ik zwanger was. Het contact met deze vrouw stopte wel uiteindelijk, zij nam geen initiatief meer.
Maar hij vond het wel nodig om tijdens het uitgaan een vrouw te ontmoeten en haar op facebook op te zoeken en te vragen voor een kop koffie. Hij vond haar een mooie dame en betaalde graag de hoofdprijs voor haar ( zijn woorden) smsjes volgden en ze zijn een keer wijntjes wezen drinken in de kroeg. Tot hij midden in de nacht haar smste of ze ergens was zodat hij haar kon ontmoetten. Ik was toen 6 maanden zwanger. Tot zijn grote verbazing bleek deze vrouw lesbisch en is er niets gebeurd. Maar hij was duidelijk aan het flirten. Ook de relatie met zijn ex ligt heel gevoelig. Ik heb zelfs te horen gekregen nadat ik mijn verbazing uitsprak dat hij in 1 maand tijd 3 keer haar moest zijn en zelfs zonder bericht onze afspraak heeft afgeblazen. Toen ik mij redelijk gepasseerd voelde vertelde hij mij dat zij hoe dan ook onderdeel blijft van zijn leven, ook van het leven van onze kindje en ik moest het maar accepteren. Dit heeft mij heel verdrietig gemaakt. Omdat ik nooit heb gezegd dat ik niet achter het contact tussen hem en zijn ex stond. Ik vind dit zelfs geen probleem, en ook na het vinden van een naakt/sex foto van hem en zijn ex heb ik geen probleem gemaakt. Uit bovenstaande ervaring blijkt dat hij lichtelijk maling heeft gehad aan ons gesprek over afspreken met vrouwen uit de kroeg. Hij heb ik hem op gewezen en hij veegde het compleet van tafel, zoals alles. Volgens hem kende hij haar al langer, maar uit zijn berichten bleek dat ze elkaar helemaal niet kenden.
3 weken voor de bevalling is hij voor een etentje naar zijn ex gegaan. Hij zou niet laat thuis zijn. Prima. Maar toen ik rond 03.00 uur s nachts heb niet thuis aantrof ben ik hem gaan bellen, hij nam niet op..tot zelfs 11 uur s ochtends werd mijn oproep niet beantwoord en tegen 12 uur s ochtends kwam hij met een ongeloofwaardig verhaal aanzetten. Uiteindelijk is hij tot een uur of 2 bij zijn ex gebleven en daarna is hij uit gegaan, alleen. Hij ontmoette een vrouw en er werd geflirt. Ze zoenden en hij is met haar mee naar huis gegaan. Daar hebben ze weer gezoend en is hij ( samen met een vriend van deze dame) op de bank in slaap gevallen. Bovenstaande heeft hij mij niet eerlijk verteld. Toen ik uitsprak dat mijn initiatie hem niet vertrouwde kreeg ik de wind van voren. Hoe durfde ik hem te wantrouwen, hij was eerlijk en ik was een naarwijf omdat ik aan zijn integriteit twijfelde. Toen hij zijn, zwaar beveiligde laptop, zonder beveiliging had open staan en ik een bericht las over zijn slippertje zakte de grond weg onder mijn voeten. Ik las dat hij vroeg aan het meisje of zij discreet kon omgaan met deze informatie over zijn slippertje omdat hij had gezien dat wij gezamenlijke vrienden hebben. Blijkt dat mijn beste vriend een collega is van haar. Ik heb haar gesproken en ze vertelde alles eerlijk; hij deed zich voor als vrijgezel, ze was verbaasd dat hij een relatie had en laatstaan een zwangere vriendin. Volgens haar is het bij zoenen gebleven omdat ze ook erg dronken was en 2 logees had. Toen ik hem confronteerde met deze info bekende hij. Zelfs tot dagen daarvoor ( toen ik al op de hoogte was) heb ik hem de mogelijkheid gegeven maar hij bleef ontkennen. Echt een rotstreek. En dan wil ik ook bekennen dat het snuffelen in mijn partners mail en telefoon helemaal niet mijn stijl is maar ik totaal niet wist waar ik het moest zoeken aangezien hij niet eerlijk is en ik mijn intuïtie serieus neem.
Hij beloofde beterschap, en na de geboorte was het een tijd rustig. Ik begon hem langzamerhand weer te vertrouwen. Wel bleek ik het gevoel houden dat hij niet helemaal te pijlen was en het zelfs leek dat hij zich soms anders voordeed. Hij was wel lief maar ook onbereikbaar. Al vanaf het begin van onze relatie gaat hij veel uit. Is sociaal en trekt een beetje zijn eigen plan. Ik maak er geen punt van dat hij met 2 vriendinnen ( in het verleden sex mee heeft gehad) en hun ook regelmatig ziet. En ik zal hem niet verbieden het contact met zijn ex te stoppen voor mij. Maar verder krijg ik van hem alleen maar te horen dat ik jaloers ben, wantrouwend en meer. Terwijl hij niet helemaal snapt wat zijn acties hebben losgemaakt bij mij ( onwijze onzekerheid, afwijzing en verdriet) hij biedt wel zijn excuses aan maar ik merk bij hem geen innerlijke strijd. Hij lijkt wel vlak en ik ervaar zelfs dat hij zich niet emotioneel verbonden voelt met mij. Want hij vergeet mij makkelijk wanneer hij weer gaat stappen na werktijd en wanneer hij om 5 uur s nachts uit de kroeg rolt ziet hij niet in dat het misschien wel prettig is dat hij zijn vrouw thuis even op de hoogte brengt. Ik krijg sinds een maand weer het gevoel dat hij met andere vrouwen bezig is. Hij blijft ook regelmatig alleen in een kroeg en dan komt hij laat thuis met een vreemd verhaal waarvan de feiten de dag later weer anders zijn. Inmiddels geloof ik er helemaal niets meer van. Ik ervaar hem als een mysterie, je kan hem emotioneel niet bereiken en wanneer ik mijn emoties bespreekbaar maak veegt hij ze compleet van tafel en heeft op alles een verklaring wat zijn acties goedpraat. De sorry's zijn lafjes en hij slaat het toch niet op want valt weer terug in oude patronen. Zoals flirten in mijn bijzijn met een oud collega ( hij vind haar erg aantrekkelijk) en terwijl ik er naast zit vertellen dat ze mooi is en er mag wezen, haar opbellen, vragen waarom haar relatie over is en haar kietelen. Ik heb hem een tik tegen zijn hoofd gegeven en gevraagd om normaal te doen, maar dit kwam niet aan want meneer had ook een borrel op. De dag daarna had hij weer een afspraak met haar. En toen ik hem nadrukkelijk vertelde dat ik mij compleet in de zeik genomen voelde gaf hij doodleuk aan dat mijn ervaring niet de werkelijk is en hij deze niet deelde en vervolgens vertrok meneer naar zijn afspraak met haar. Dit heeft zoveel kwaadheid bij mij veroorzaakt dat ik mijn vuist tegen de muur heb geslagen, een halve fles likeur heb gedronken en emotioneel gebroken was. Hij heeft compleet schijt aan mij! en ik voelde me machteloos.
En nu komt hij opeens met de beslissing om op zichzelf te gaan wonen omdat hij rust nodig heeft. Ik heb serieus niet het idee dat ik het probleem ben, of wel? Ik heb dit 4 maanden terug aan een psycholoog voorgesteld. Zij vertelde dat mijn emoties een logisch vervolg zijn op zijn acties en ze had ons graag willen begeleiden in relatietherapie. Maar meneer had geen interesse. Hij vond zijn acties namelijk geen bid deal. En bagatelliseerde alles. Wel is hij van mening dat hij allang heeft geboet voor de gebeurtenissen. Hij heeft voldoende zijn excuus gemaakt en is liefdevol geweest. En vind dat ik de oorzaak ben van onze breuk. Ik ben negatief en hij is van mening dat zijn acties niet de aanleiding zijn.
Gisteravond heb ik hem verteld dat ik de emotionele verbondenheid mis tussen ons. Ik ben loyaal naar hem ( behalve dan stijlloos dat ik zijn email en sms heb gelezen) maar ik besodemieter hem niet en ik breng hem altijd op de hoogte. Maar wanneer ik toenadering zoek in emoties dan is hij niet helemaal bereikbaar. En nu zegt hij ook dat zijn ex dit ook heeft verteld, dat hij onbereikbaar is. :/ Hij is niet loyaal in de liefde maar wel naar zijn vrienden. Daar besteed hij ook veel aandacht aan.
Hij komt uit een gebroken gezin. Moeder ging vreemd tijdens haar huwelijk. Vader was ook na de scheiding afwezig en hij werd zelfs gekleineerd. Moeder heeft veel korte relatie gehad. Broers zitten beiden in de schulden en hebben een crimineel verleden. Hij heeft zich wel losgebroken en zijn eigen plan getrokken. Maar er klopt toch het eea niet. In zijn omgeving verteld hij ook niet wat zijn daden zijn geweest en hij doet bij zijn familie en vrienden voordoen dat hij de wijze en toffe peer is die zijn relatie wil redden door rust in te lassen en te latten en zelfs komt met het voorstel tot relatietherapie. Nu opeens wel….ik snap niets van zijn houding.
Ik kan kwaad worden, mijn emoties tonen, dit bespreekbaar maken, aangeven dat ik er een punt achterzet…maar ik pak niet door. En hij blijft doorgaan en praat zijn acties goed. Ik besef dat ik de enige ben die iets aan deze situatie kan doen. Want hij neemt mij niet serieus. Hij zegt vaak ik hou van je, ik wil oud worden met je maar ik zie hem als een vrijbuiter die ondanks dat we een zoontje hebben zich niet volledig wil binden. Hoe kan hij zijn acties goedpraten? Ik was verblind door liefde…en nu voel ik mij machteloos en emotioneel aan de grond.
