Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
jolande123
Beste forumleden,
Ik heb nu 8 maanden een relatie met een lieve man, die een dochter heeft van 16 jaar. Om dat ik zelf kinderen heb, kan ik me voorstellen dat een nieuwe vrouw in huis voor haar moeilijk is. Nu zijn we een weekje op vakantie geweest en voordat we weggingen zei ze al: eigenlijk wil ik niet mee, maar pappa zegt dat ik het beste ervan moet maken. Ik zei dat ze niet mee hoefte, maar dat ze dan een paar dagen bij haar oma en haar moeder kon gaan logeren. Boos stapte ze in de auto, dat was niet de bedoeling. Ik heb niets tegen haar gezegd. Toen we op het vakantieadres aan kwamen was ze weer boos omdat het zwembad te klein was. De volgende dag zijn we naar een groot zwembad geweest midden in de bergen, maar toen zei ze: ik denk niet dat ik me de hele dag hier kan vermaken. Mijn dochter zei toen: heb je pech. Toen we weer naar huis mochten ging ze gauw met haar moeder pingen en was ze de rest van de avond boos omdat we vrij weinig tegen haar zeiden. Toen vroeg ze aan haar vader of ze naar haar moeder mocht bellen. Haar vader zei: niet te lang. Toen dit echter wel gebeurde was ze boos. We hebben haar de volgende dag pas weer aan het ontbijt gezien. Ze heeft de rest van de week gezwegen en omdat ik geen broodje op een ochtend voor had had gesmeerd, was ze boos op mij. Ik vond het prima. Haar vader was razend. Toen we weer naar huis gingen wilde zo snel mogelijk weg en was ze boos toen haar vader wilde stoppen tijdens de autorit om wat te gaan lunchen. Iedereen zat nog aan de koffie toen ze zei: gaan we? Dit heeft ze veel gezegd als we een ijsje aten of iets bezochten, dus deze opmerking schoot bij mij in het verkeerde keelgat en ik antwoorde: pardon, je vader en ik zijn nog aan de koffie. Natuurlijk was ze weer boos.Toen we naar huis gingen (vaders huis) ben ik met mijn dochter nog een week gebleven. Haar moeder heeft nu papieren opgevraagd om begeleidt te gaan wonen en een afspraak gepland om een tatoo te plaatsen voor haar dochter. Dit weten wij van mijn dochter. Maar mijn vriend wil niet hebben dat een kind van 16 al een tatoo plaatst, dus kwam zijn dochter bij mij. Ze wilde praten. Ze ging een tatoo plaatsen maar omdat ze altijd ruzie heeft met haar vader durft ze dit niet tegen hem te zeggen. Ik zei: waarom nou altijd ruzie met je vader op de vakantie ook al zo. Dat had ik niet mogen zeggen en ze is nu uitgesproken met mij. Ik vind het goed. Nu mijn vriend tegen haar al een paar dagen niets meer zegt, gaat ze dingen doen, zoals koken lief praten enz. Nu is het verhaal dat ze moeite heeft met mij. Ik heb alles voor haar gedaan. Praten in moeilijke tijden, kleding genaaid, dingen gekocht eigenlijk alles wat haar moeder niet met haar heeft gedaan, want die is zwaar depressief. Mijn vriend zei: ik wil dat je ook met je stiefmoeder praat, maar daar moet ze over nadenken. Nu bekruipt mij het gevoel dat ze ons tegen elkaar probeert op te zetten en dat mijn vriend en ik uit elkaar gaan. Hij staat achter mij, maar…dat gevoel…. Wat moet ik doen?
