Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Jan van der Starre
Geboren 23 augustus 1946. Moeder bij geboorte zwaar hartpatiënt geworden. Heb haar niet anders gekend dan ziekenhuis in/ziekenhuis uit tot ik haar als eerste op sinterklaasochtend om 8 uur in de morgen op mijn 18e jaar dood op bed vond.
Vader was altijd weg, of voor de kerk, of voor de vakbond, of voor studie.
Zelf na MBO opleiding gaan werken en uiteindelijk van Den Bosch naar Breda verhuisd en op kamers gegaan.
(verkering deed toen nog heel veel). Heilssoldaat geworden en zelfs 2 keer kandidaat voor de opleiding voor Heilsofficier geweest.
Niet door gegaan omdat toenmalige vriendin en nu al bijna 41 jaar huidige vrouw niet wilde en het was binnen het Leger des Heils zo, of samen of niet(1e keer carriere getorpedeerd).
Na verkering, verloving, etc getrouwd.
Na die tijd 2 x andere topbaan aangeboden gekregen, maar ja verhuizen, dus nee(2e en 3e keer carriere getorpedeerd).
2 kinderen gekregen. Met oudste zoon geen contact meer. Totale andere levensstijl. Heeft door zijn kind bij mij weg te houden de baby, peuter en kleuterjaren van mijn oudste kleinzoon gewoon ontstolen. Met dochter, man en haar kinderen gelukkig regelmatig contact.
Door de jaren heen contact met echtgenote geworden tot broer/zuster relatie.
Te praten valt er niet meer en dingen samen doen al helemaal niet. Zij heeft gelijk/ of wil gelijk hebben in allles wat te berde gebracht wordt.
Dus maar zwijgen en opvreten.(excuses voor het laatste woord).
Bovendien is zij ook altijd weg, of naar ouden van dagen of naar oudste zoon met wie zij nog wel contact heeft.
Dus ben ik God op mijn blote knieen dankbaar, dat ik vrij regelmatig naar Roosendaal(naar dochter) kan maar iedere dag kom je of ben je in een leeg huis, zelf je lunch maken, zelf je bed opmaken en verschonen, zelf je was en je strijk doen, etc.
In de avonduren stilzwijgend TV kijkeb en om 22.30 slapen.
Hoezo praten, hoezo vragen hoe je dag is geweest?
Contact tussen haar en dochter is inmiddels ook tot het nulpunt gedaald.
Dus zij dan maar weer naar de oudjes of oudste zoon en kleinzoon.
Als ik een hele dag huis ben en ik zou me er niet toe zetten om even een boodschap te doen, of naar Roosendaal te gaan, ben ik vanaf 8.00 uur tot ongeveer 16.00 uur iedere dag alleen en moet zij zo nodig weg.
Gemeenschap tussen man en vrouw is natuurlijk ook al jaren out of the question, dus ook in dat opzicht geen contact.
Heb het nu bijna 41 jaar volgehouden, maar op dit moment bestaat mijn leven behoudens een enkele keer naar dochter en kleindochters te gaan en/of een boodschap te doen alleen nog maar uit slapen, huishoudelijk werk(verven, behangen, witten) en internetten. Dat is mijn leven en DAARVOOR BEN IK NU 66 GEWORDEN.
Ik wilde dat ik het niet geworden was en bid onze lieve heer iedere avond of ik de volgende ochtend niet meer wakker hoef te worden. Ben zelf te laf om er in dat opzicht op welke manier dan ook een eind aan te maken.
Het is dat een fles drank maar zo kort helpt en je daarna de hele lading weer in volle hevigheid op de schouders krijgt, maar anders!!!!!!!!!!!!!!!
Sorry voor het gezeur maar ik weet het even niet meer en om met dat befaamde liedje te spreken, ik voel me zo verdomd alleen en weet je, ik ben niet eens meer in staat om een gewoon potje te janken. Zelfs dat kan ik niet meer.
Jan
