En wat nu?

• 

  mzzl

  15-10-2013 19:03

  Dag,

  Ik ken ‘mijn vriendin’ nu 3 maanden en we waren in het begin heel erg eng met elkaar. Een maand geleden begon het haar te benauwen en wilde rust. Ik snapte het niet en ik werd enkele malen terug gefloten. Het laatste, vorige week, wat ze tegen me zei was dat ik haar onder druk zet, ze het zo niet redt en dat het beter was geweest dat we het rustiger hadden aangedaan totdat ze echt klaar zou zijn voor een relatie.

  Vanaf vorige week woensdag geen contact meer gehad. Ben bang dat we uit elkaar groeien ipv naar elkaar toe. in haar gedachten wil ze wel met me, maar haar gevoel voor liefde is ze ‘kwijt’, wat in het begin dus heel sterk aanwezig was. Is dit nu helemaal weg?

  Wat kan een mens doen, behalve de rust geven, om bij haar verlangens op te wekken?

  Ik word er helemaal gek van.

  Gr mzzl

  Rapporteren
• 

  Frans

  17-10-2013 07:23

  Ik lees dat je er nog steeds niet uit bent.

  Enkel op wat je hier en vorige keer verteld moet ik toch concluderen dat je inderdaad te veel druk zet en bezitterig schijnt over te komen. Ik zeg dit niet als oordeel maar om je duidelijk te maken dat zij op deze manier zal vluchten. Liefde hoort vrij te zijn en spontaan, het is gewoon niet af te dwingen. Nog belangrijker: liefde geef je onvoorwaardelijk, je kan het krijgen maar niet eisen.

  IK hoop dat het je zal lukken, maar bedenk deze woorden.

  Rapporteren
• 

  Mike

  18-10-2013 17:48

  Wat ik lees uit dit bericht en je vorige berichten is dat je met iets in jezelf geconfronteerd wordt.

  In je bericht hierboven geef je het zelf al aan:

  "Ben bang dat we uit elkaar groeien ipv naar elkaar toe"

  Geef voor jezelf nu 's eerlijk (!) antwoord op deze vragen:

  Stel dat je uit elkaar groeit, oke, maar wat gebeurt er dan met jou?

  Stel dat je haar niet meer zal zien, wat doet dat met jou?

  Wat is het ergste dat zou kunnen gebeuren?

  Je bent bang en daarom probeer je haar te claimen, te bezitten, etc.

  Ik veroordeel je niet, ik herken het slechts uit m'n eigen leven, daarom noem ik het.

  Nog wat vragen om over na te denken (en neem daar echt serieus de tijd voor)

  Ben je wel 's afgewezen door een vrouw waar je gek op was en ben je misschien bang dat dat weer gebeurd?

  Heb je de liefde van je vader moeten missen en ben je daarom op voorhand al bang dat je zult worden afgewezen?

  Wanneer heb je voor het laatst alleen in het bos een paar uur doorgebracht?

  Ik weet dat m'n vragen misschien erg confronterend zullen zijn, maar geloof me, I know some stuff.

  Ik weet waar ik het over heb. Het zijn geen kleine dingen namelijk.

  Sterkte.

  Rapporteren