Ik zou graag wat steun willen in de vorm van antwoord.

De jongen van 18 is een zoon van mijn vriendin en hij heeft op zijn 12e jaar ingrijpende gebeurtenis meegemaakt, namelijk een opname van zijn moeder in een psychiatrische kliniek. Hij heeft altijd een goede band met haar gehad, en nog. Zijn vader ging op dat moment ook nog met een andere vrouw om, en was er vaak niet. Haar zoon voelde zich in de steek gelaten. Op school ging het niet goed wat natuurlijk terecht is. Mijn vriendin zegt dat hij verwaarloosd is, in die tijd.

De zoon heeft bij diversen psychologen gelopen zowel in een één op één gesprek als in groepsverband ‘Kopp kinderen’

Daaruit is gezegd door een psycholoog dat de zoon precies kon verwoorden wat hij van de situatie vondt. Daarna zijn de psch. gesprekken gestaakt omdat er geen verdere behandeling meer nodig was.

Helaas was wederom door de vader in 2010 een verhouding met een vrouw naar boven gekomen waardoor mijn vriendin knakte. Een opname tot en een scheiding van haar man. Haar zoon was toen 16 en was helemaal van de kaart.

De zoon is nu 18 en gaat naar school, en dit is zijn derde school in 2 jaar.

Als zijn moeder en vader met hem praten over school geeft hij duidelijk aan dat alles goed gaat, maar als de cijfers onvoldoende zijn, vragen zij zich af waarom hij liegt.

Hij is een tijd geleden met veel alcohol uit zijn dak gegaan en gaf in een emotioneel gesprek aan dat hij tijdens de opnames van zijn moeder zo alleen voelde, zijn moeder erg miste. Hij was erg agressief.

De volgende dag heeft hij wel met zijn moeder hierover gesproken, want dat heeft ze altijd met hem gedaan, een goede moeder voor hem zijn.

Hij woont bij zijn vader, zijn moeder ziet hij in de weekenden.

Wat ik ook aan hem merk ‘de zoon’ is dat hij in gesprekken waar ik soms bij betrokken ben dat als zijn vader hem op zijn verantwoordelijkheid wijst, hij naar mij knipoogt en glimlacht en daarna zijn vader serieus antwoordt.

Hij liegt veel en op afspraken over school, net zo goed.

Gelukkig heeft hij wel een paar hobby's waar hij zich thuis in voelt.

Herkent iemand dit en wie heeft de ervaring hoe wij op zijn gedrag kunnen wijzen.

Een harde aanpak lijkt mij niet de beste manier, subtiele manier misschien wel.

Jaap