Hoi Hyperactief,
Ikzelf heb geen kinderen, maar heb wel een mening.
Toen ik zelf naar school ging:
Mams was thuis als ik uit school kwam. Ik ging mijn huiswerk maken met een kopje thee en een koekje erbij. Mams had tijd om naar mij te luisteren welke “problemen” ik allemaal wel niet had op school en welke “ruzies” ik had met welke vriendinnetjes en op welke jongen ik nu weer “verliefd” was. Mams stond me dan ook altijd met raad en daad bij. Paps was altijd aan het werk en kwam om 18.00 uur thuis om te eten en werkte 's avonds nog door aan zn bureautje in de woonkamer.
Als ik iets had gedaan wat niet mocht, of ik had iets kapot gemaakt wat niet mocht (van mijn oudere broers bijvoorbeeld), dan werd ik stevig bij de bovenarm gepakt en werd mij duidelijk gezegd wat ik fout had gedaan en wat dat teweeg bracht.
Het familieleven tegenwoordig:
Ouders moeten tegenwoordig alle 2 werken om alle kosten te kunnen betalen.
Ze komen alletwee na een vermoeide dag thuis. De kinderen zijn al terug uit school en spelen ergens buiten, zijn bij vriendjes, hangen in de stad/dorp rond en vervelen zich over het algemeen. Ze weten hoe laat ze thuis moeten zijn voor het eten en als dat niet werkt, dan worden ze gebeld op hun eigen mobieltje. De ouders zijn al geprikkeld, want ze moeten 's avonds nog naar een vergadering, naar een sportvereniging, hoe dan ook, ze hebben ook tijd voor zichzelf nodig.
De problemen van de kinderen, daar is geen tijd voor en ze zijn “oud en wijs” genoeg. Laat ze maar lekker achter de pc zitten en MSN'en, dat is toch wat ze willen.
Is toch wel een heel verschil is het niet ?
Het 2e stuk is niet te voorkomen tegenwoordig, want je moet echt met zn 2-en werken om alles te kunnen betalen. Bovendien komt er dan extra druk bij, de zorg van de kinderen daarnaast, zie dat allemaal maar eens klaar te spelen op een normale onbezorgde manier. En dan ook nog eens tijd voor jezelf hebben om er niet aan onderdoor te gaan. Vooral als je dan ook nog eens een kind hebt die het net allemaal iets anders oppakt dan een ander, wordt het moeilijker en moeilijker en moeilijker.
Ik denk dus dat de druk veel te hoog ligt en daarbij ouders ook veel te weinig tijd hebben voor een echt gezellig familieleven, laat staan voor de problemen van het kind die dus gewoon niet gehoord worden of waarvan men eigenlijk niet weet hoe men dat aan moet pakken, want we hebben al zoveel zorgen en ach het komt wel goed, het is de pubertijd. Alles in deze maatschappij draait tegenwoordig uit werken om alles te kunnen bekostigen. Kijk ook maar eens om je heen hoeveel mensen er rood staan maandelijks. Volgens mij zijn de getallen nog nooit zo hoog geweest.
Dus ik denk over het algemeen dat daar een oplossing moet worden gezocht.
Alle “oplossingen” die nu worden aangedragen en hier zijn vermeld door de politiek zijn een NOODGREEP omdat ze door de bomen het bos blijkbaar zelf ook niet meer zien. Eigenlijk is het dus behoorlijk uit de hand gelopen allemaal en dat moet weer langzaamaan teruggedraaid worden, maar of dat nog kan ?
Ik zou zeggen “ alles kan, als je maar wilt” maar volgens mij werkt dat in de politiek anders.