Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
De Bie
Het doet me (eigenlijk droevig dat het zover heeft moeten komen) heel veel deugd te ontdekken dat er nu genoeg zijn met zeer negatieve ervaringen om voldoende morele tegenstand te kunnen bieden tegen de steeds harder omzichheen slingerende tentakels der chemische psychologie (en/of psychiatrie, hoe je het wil). Geloof me, hiervoor was drie jaar geleden nog geen fundament. Gelukkig is nederland (nog) een democratie, dus ik hoop een zelfde aard van uiteenzetting zoals op dit forum binnenkort eens in de tweede kamer te kunnen gaan bijwonen. Ik kan je dan nu al vertellen dat het aantal nederlanders met zeer negatieve ervaringen exponentieel stijgt met de tijd. Enkele broodpsychiaters en een pillenpushende minister zullen hiertegen snel over stag gaan. In andere europese landen werden veel van deze experimentele medicamenten verboden, dit moet hier ook mogelijk zijn. Ik merk in de berichten van de voorstanders ook geen bevlogenheid of visie maar slechts het meegaan met de stroom, dit stoort me zeer, het toont ook dat deze tak al zo ingeburgerd is dat men zich hier een ambtenaren houding kan veroorloven. Hoe kun je zoveel loftrompetten schallen laten over medicatie die nog niet langer dan een decennia bestaat, ik snap niet dat ‘vakmensen’ dat zonder gewetenswroeging kunnen voorschrijven. Ik snap ook niet dat mensen die dan psychotisch gediagnosticeerd worden, te horen krijgen dat ze de rest van hun leven afhankelijk moeten zijn van een medicijn dat nog maar twee jaar bestaat. Mensen die dit voorelkaar krijgen zijn voor mij niet goed bij hun verstand. Dit leidt, om tegelijk ook maar even het nieuwste item van het forum meetenemen: dat van atusa, tot het je niet meer kunnen vereenzelvigen met je beroep, na een x aantal jaren. Geloof me maar rustig, want dit is waarom je je altijd overleggen moet of je je beroep doet voor het geld of voor je gemoed. Beide is belangrijk maar kies je voor geld en carriere dan is de kans heel groot dat je je op een dag ineens realiseerd wat je doet. De psychologie en psychiatrie vergiftigd op grote schaal onwetende en niets realiserende burgers, die met een ontevredenheids probleem kampen. Deze zwaarmetalen middelen maken op korte termijn hoofdzakelijk apathisch. Dit is dus voor de naasten meteen als een verbetering te ervaren want de vervelende moodswings verdwijnen (das veel te moeilijk om je daarin te moeten verdiepen, lastig dus). De patient (sjit begin ik ook al zo!) kan ook weer in de pas lopen van de geregelde 9-5 gerobotiseerde medemens. Deze medemens die vast in een beroepsleven zit, is doordat de finaciele touwtjes zo aangespannen zijn, niet meer in staat een menselijkleven te leiden. Voor die die niet meer weten wat dat is: hierbij span jij je in voor die/of diegenen die jij lief hebt ZONDER dat je iets hiervoor terug verangt. Als iedereen dit namelijk doet dan heb jij ook geen zorgen omdat er ook iemand/of meerderen zijn die dit voor jou doen. Dat is een heel logisch en zinvol systeem, en het is een zerosum game om maar even in financiele terminoogie te praten. Maar, en nu komt het, onze beroepsbevolking heeft zich in de laatste 50 jaren verdubbeld en daarom kent het overgrote deel van onze bevolking dit systeem niet meer. In onze samenleving is de balans niet meet yin-yan maar yin-yin of yan-yan. Dan kan je nu hopelijk zelf verder gaan filosoferen waar ik heen wil, hopelijk caroline realiseer je het zelf ook binnenkort. De medicijnen zijn gecreert voor de eendimensionale mens, dit is er een die haar hele leven werkt en niet voor een die haar naaste(n) liefheeft. Om lief te hebben kun je niet apatisch je navel gaan zitten uitpluizen. Zelfreflectie maakt geven onmogelijk want het laat je slechts twijfelen.
Ik ben geen aanhanger, die hebben een trekhaak.