Contradictie

  • Caryatide

    Toch even een bericht op dit forum plaatsen. Misschien herkent iemand zich erin, of weet iemand raad. Dat zou fijn zijn.

    Ik kwijn innerlijk weg van eenzaamheid. Op de een of de andere manier ben ik mezelf kwijtgeraakt, vind ik de relatie met mezelf niet meer terug. Ik ben het vertrouwen in mezelf kwijt en het vertrouwen in anderen ook. Om uit de eenzaamheid te geraken, dwing ik mezelf er soms toe contact met andere mensen te zoeken, maar als dat contact er dan is, zegt elke vezel in m'n lichaam en m'n geest nee. Dan bekruipt me een irritatie die alleen maar toeneemt en heb ik het gevoel dat ik alleen maar mag luisteren. Ik kom zelf niet aan bod en ik wil zo snel mogelijk weer weg. Dit is zo al meer dan een jaar aan de gang en ik raak er niet uit. Mezelf bezig houden in m'n eentje lukt ook niet, ik kan me nooit iets indenken wat ik graag zou willen doen. Ik voel het ‘graag willen’ niet meer. Nooit meer, en het resulteert steeds weer in het passief zetel zitten en denken denken denken.

  • Angie

    Ik herken het op een bepaalde manier wel, ikben mezelf ook kwijt geweest. Ik ben er o.a. uit gekomen door bij mezelf heel goed na te gaan wat ik nou het liefste wou in het leven en dat dan ook daadwerkelijk te gaan doen. Ik was mezelf kwijt geraakt doordat ik lang niet meer deed wat ik zelf wou en het op het laatst vergeten was wat het ook alweer precies was. Als je het in eerste instantie niet precies weet stop dan in ieder geval eerst met de dingen niet te doen die je eigenlijk niet wil.

    Als je je heel eenzaam voelt kan het bovendien raadzaam zijn om meer naar buiten te gaan. Want buiten kom je mensen tegen, als je thuis gaat zitten kom je zeker niemand tegen.

  • private shrink

    Kan het zijn dat je depressief bent ?

    Klinkt wel zo.

  • Caryatide

    Dank je voor de reacties.

    Private Shrink : Waarschijnlijk wel. Er is alleen leegte. Dingen waar ik vroeger plezier aan beleefde, kunnen me nu niet meer boeien. Er is niets meer dat me aanspreekt. Zelfs iets simpels als de afwas doen, lijkt een torenhoge berg om tegenop te klimmen. Gevoelens als ‘houden van’ lijken zo ver weg. Ik voel het niet meer. Hoogstens irritatie en soms kwaadheid zonder reden. En dat heb ik dan nog het meest bij mensen die heel vriendelijk zijn.

    Het voelt alsof ik m'n ziel kwijt ben. En m'n hart ook. En vroeger was ik een vrouw met een warme persoonlijkheid, zeiden de mensen toen.

    Angie : Hoe heb jij gevonden wat je het liefst deed ?

  • Angie

    Mijn verhaal zit iets ingewikkelder in elkaar.

    Ik had zoals je misschien verderop hebt kunnen lezen een postnatale depressie en was overspannen, dat was naast het feit dat ik nog iets anders had maar dat is nu even niet belangrijk.

    Op dat moment had ik een hele moeilijke relatie waarin ik heel slecht behandeld werd.

    1 van de dingen die het ergste meespeelde (al zeker een jaar) was het feit dat ik eigenlijk niet meer in Nederland wou wonen en dat ik een constant gevoel van heimwee had als ik in Nederland was. Ik wou tevens graag Spaans leren.

    In dit geval wist ik dus wat ik moest doen. Dat antwoord kwam echter pas toen ik een paar maanden in Spanje zat.

    Ik heb dit echter 3x eerder gehad en toen zijn die dingen vanzelf op m´n pad gekomen, ik ben erachter gekomen dat hetgeen wat je doet niet zo belangrijk is als het maar iets is wat je heel erg leuk vind.

    Wees je er dus van bewust dat je iets wilt gaan doen aan hoe je je nu voelt en hoe je dat kan doen en als het goed is komt er dan wel iets.

    De andere dingen die ik gedaan heb zijn: schilderen, schrijven en (edel)figurant zijn.

    Je zou bijv. ook kunnen nagaan wat je als kind bijvoorbeeld graag wilde doen, en met dingen niet doen die je eigenlijk niet wil bedoel ik bijvoorbeeld: Jezelf niet durven zijn omdat je bang bent dat anderen je niet mogen zoals je bent.

  • Ellen XL

    Beste Caryatide,

    Het ziet er niet uit als een kleinigheidje (even een dipje of zo) wat je schrijft.

    Heb je al profesionele hulp gevraagd?

    Je zou b.v. naar de huisarts kunnen gaan en deze het zelfde kunnen vertellen als je hier schrijft.

    Ik ben bezorgd over je, ik herken het zeker en ik wil zeggen dat het op het randje is van totaal de controle over je zelf kwijt raken.

    Gewone mensen zoals hier op het forum of in je omgeving bedoelen het goed maar kunnen je niet echt bereiken vrees ik.

    Blijf je hiermee doorlopen dan wordt het alleen nog maar erger.

    Maak maar gauw een afspraak met de huisarts want met medicatie en therapie is er wel wat aan te doen en dan voel je je in elk geval gauw veel beter dan nu.

    Sterkte en liefs van Ellen

  • David68

    zonder dat ik je bericht heb gelezen heb ik net ongeveer hetzelfde noodkreet geplaatst. misschien kunnen we mekaar helpen. een beetje steun doet al goed.

  • private shrink

    Je kunt wel op specifieke gevoelens of het gemis daarvan ingaan, maar ik denk dat de depressie (als dat het is) behandeld moet worden.

    Bespreek het met de arts.

    Probeer uit te zoeken waarom dit aan de hand is en doe er iets aan. Kunnen een paar gesprekken zijn met maatschappelijk werk of zonodig een psycholoog of ander soort therapeut.

    Je bent ergens door in deze fase beland en je bent kwaad. Enig idee op wie en waarom ?

    Het antwoord kan verhelderend zijn.

  • private shrink

    www.depressiezelftest.nl/

  • azalaia

    Ik heb zojuist je verhaal gelezen, moet de andere reacties nog doornemen. Wat als eerste inme opkwam is het volgende: ik denk dat het leven, de wereld, de mensen je erg teleur hebben gesteld en dat het even allemaal niet meer hoeft van jou. Alles wat je ookleest in kranten, hoort en ziet opde tv, is zo negatief, dat je daar wel depressief van moet worden als je niet zo sterk in je schoenen staat.

    Ik denk dat het goed zou zijn voor jou omeens een paar maanden naar bijvoorbeeld Ghana te gaan en daar vrijwilligerswerk te gaan doen tegen kost en in woning.

    Je leert heel veel in elk opzicht, je bent niet meer zo met je eigen ellende bezig, maar je geeft hulp aan kinderen in een weeshuis, of je geeft les op een school. Door de dankbaarheid die je krijgt van die mensen, kom jij weer terug in jezelf en krijg je weer gevoel voor eigenwaarde.

    Ik denk dat je erg zal groeien en dat het een ommekeer in je eigen leven zal bewerkstelligen.

    Als je op de www.ghana.startpagina.nl een kijkje neemt, dan is daar een prikbord en komje veel te weten over allerlei projecten.

    Zie dit als een idee, een helpende hand van mijn kant om het roer eens helemaal om te gooien want je zit op een totaal dood spoor, met jezelf en met je leven.

    Groeten van azalaia.