Toch even een bericht op dit forum plaatsen. Misschien herkent iemand zich erin, of weet iemand raad. Dat zou fijn zijn.
Ik kwijn innerlijk weg van eenzaamheid. Op de een of de andere manier ben ik mezelf kwijtgeraakt, vind ik de relatie met mezelf niet meer terug. Ik ben het vertrouwen in mezelf kwijt en het vertrouwen in anderen ook. Om uit de eenzaamheid te geraken, dwing ik mezelf er soms toe contact met andere mensen te zoeken, maar als dat contact er dan is, zegt elke vezel in m'n lichaam en m'n geest nee. Dan bekruipt me een irritatie die alleen maar toeneemt en heb ik het gevoel dat ik alleen maar mag luisteren. Ik kom zelf niet aan bod en ik wil zo snel mogelijk weer weg. Dit is zo al meer dan een jaar aan de gang en ik raak er niet uit. Mezelf bezig houden in m'n eentje lukt ook niet, ik kan me nooit iets indenken wat ik graag zou willen doen. Ik voel het ‘graag willen’ niet meer. Nooit meer, en het resulteert steeds weer in het passief zetel zitten en denken denken denken.