Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Linnie
Hey allemaal,
Graag wil ik even wat met jullie delen. Dan ben ik het kwijt en wie weet heeft iemand er iets aan, maar wie weet ook niet. Doe ermee wat je ermee wilt doen zou ik zeggen haha ;-)
Goed, ik ben een jonge meid van 22 jaar. 7 jaar geleden heb ik al eens bij een psych gelopen aangezien ik toen behoorlijk depressief was. Ondanks dat ik weinig aan die kerel had ben ik er samen met mijn moeder (mijn beste maatje) goed uitgekomen, heb ik er veel van geleerd en ben ik er sterker door geworden.
Nu, 7 jaar later, ben ik 3 weken terug volledig ingezakt. Ik was dood en doodmoe en kon me nergens meer op concentreren. Ik schrok er zelf van en ben direct naar de dokter gegaan. Hij dacht aan een burn-out maar wilde ook mijn bloed checken. daaruit bleek dat ik sporen van Pfeiffer in mijn bloed heb maar dat ik die ziekte eigenlijk al gehad heb maar er niks van gemerkt heb. Maar je kunt dat ook al langer meedragen dus de dokter kon niet precies zeggen of het daaraan lag. Omdat ik zelf al aangaf dat ik niet lekker in mijn vel zat kreeg ik een doorverwijzing voor een psycholoog.
Vorige week woensdag ben ik daar geweest voor een intake. Ik had er een goed gevoel bij. Vandaag moest ik terugkomen voor allerlei testen. Normaal doe je daar drie uur over maar ik was na 2 uurtjes klaar…dus kon alles op een dag en hoef ik morgen niet terug te komen.
Mijn probleem is dat ik onderhand zelf niet meer weet wat er aan de hand is. Ik weet precies waar ik last van heb maar niet of hier mijn klachten vandaan komen en hoe ik het op moet lossen. Het kwam ineens en gaat niet ineens meer over. Ik kan me er maar moeilijk bij neerleggen. Ik ben een doener, een bezige bij. Ik barst van de passie, ambitie en enthousiasme en nu moet ik alles neerleggen. Niet meer werken. geen hobby's meer kunnen doen. Een beetje internetten is zo'n beetje alles dat nog wel gaat (raar maar waar).
Al jaren weet ik dat ik een perfectionist ben tot in de puntjes. Alles moet goed gaan en als iets niet goed gaat, gebeurd het opnieuw. Ik ben onzeker, heb het idee dat veel mensen me niet mogen terwijl ik door iedereen aardig gevonden wil worden. Daarnaast zoek ik altijd bevestiging: op mijn werk, thuis en onder andere mensen. Volgens vrienden zie ik veel dingen negatief in maar zelf heb ik dat nooit door en merk ik het pas als iemand er iets van zegt. Ik pieker de hele dag door maar kan me er wel bij neerleggen. In de nacht lig ik ineens wakker terwijl ik vroeger binnen 5 minuten sliep. Nu ratelen mijn gedachten maar door. Niet over vervelende dingen maar over vanalles: huishouden, werk, hobby's, wat ik gedaan heb, wat ik nog moet doen en ga zo maar door. Gek wordt ik ervan. Overdag ben ik spontaan angstig als het ergens heel druk is of wanneer ik harde geluiden hoor; nooit last van gehad. Van een energieke jonge vlotte meid ben ik veranderd in een lusteloos hoopje thuiszittend ellende en heb ik het idee dat niemand me begrijpt. Hoe kan iemand ineens zo veranderen? Ik zie het leven echt niet somber in. Ik geniet van kleine dingen en heb een leuke vent, een leuk huis en een goede baan.
Volgende week moet ik weer naar de psych voor de uitslag van de test. Ik ben benieuwd. Op zich heb ik er wel zin in; zin om aan mezelf te werken en iets te veranderen. Ik wil zo snel mogelijk weer aan het werk. Elk uur dat ik thuis zit voel ik me schuldig en dus probeer ik thuis alweer wat te werken voor kantoor. Maar echt goed gaat me dat nog niet af: niet de vermoeidheid speelt me parten maar mijn concentratieprobleem (ook nieuw). Ik werkte voorheen als een paard: gas erop! Ik hou van gas geven en van drukke situaties. Daar kon ik me altijd van mijn beste kant laten zien.
We zullen wel zien waar dit heen gaat. Maar ik hoop echt dat dit niet te lang gaat duren.
Bedankt voor jullie aandacht.
