Hoi Linnie,
Een wat late reactie hier. Volgens mij heb je afkickverschijnselen van alle energie die je overal in gestoken hebt om alles perfect te doen. Het klinkt wel heel normaal hoor!
Zeer herkenbaar, voor mij, al weet ik niet of ik het bij het juiste eind heb.
Een mens kan zó redeneren:“perfectie is de ultieme garantie dat ik niet afgewezen wordt op wie ik werkelijk ben en om geen kritiek te krijgen”.
Maar de praktijk is zó: perfectie is uitputtend, is soms onmenselijk, is doorgaans onnodig, kan heel handig zijn, kan mensen zwaarrrr irriteren want je bent volmáákttt bezig.
Waarschijnlijk heb je al die jaren in de vierde versnelling geleefd en al je energie aangewend om je te handhaven.
Nu is de benzine op.
Motor sputtert nog wat, maar dan zegt ie: nu ff niet meer.
En daar zit je dan in de auto: je voeten en handen intens bezig om het ding weer aan de praat te krijgen en door te gaan zoals je gewend was.
Het bovenmatig piekeren hoort erbij: als je je gevoelens door extreme stress lang onderdrukt, dan beginnen die naar boven te komen in de vorm van gepieker, malen, doordenken, concentratie-verlies. Omdat je alle gevoelens niet in één keer kunt voelen heeft je lichaam een functie ingesteld om een brug te slaan en dat is dat gepieker.
Ik denk dat je heel goed bezig bent als is het huil, krijs, ellende. Als je hier doorheen bent zul je je beter voelen als hiervoor, dat denk ik echt.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Groetjes,
Paula