wat nu?

hendrikje

03-11-2006 08:43

Ik heb jullie advies nodig, of in ieder geval een aantal tips hoe ik deze tijd moet doorkomen. Tussen mijn partner en mij is een conflict ontstaan die een behoorlijke kloof tussen ons geslagen heeft.
Ik weet dat ik heel graag door wil met deze relatie. Ik zie in dat ik een aantal fouten in het verleden heb gemaakt en wil in ieder geval proberen om daarvan te leren.
Het probleem is dat mijn vriend het nog niet weet. Hij voelt dat hij in het verleden heel veel concessies heeft gedaan naar zijn identiteit. Altijd in de hoop dat het weer goed zou komen tussen ons. Maar kennelijk heeft hij daar nu de kracht niet meer voor.
We wonen samen in één huis en zijn een beetje gestopt om hierover proberen te praten.
We komen er namelijk niet meer uit.
Ik wil hem wel de ruimte geven om er over na te denken, maar ik wordt wel gek van de onzekerheid. Ik weet op het ogenblik zelf niet meer waar voor mij de grens hierin ligt.
Moet ik er al vanuit gaan dat het over is en me op mijn toekomst alleen gaan orienteren?
Moet ik me er volledig in berusten en maar afwachten wat er gebeurt?
Relatietherapie is overigens geen optie. Ik zou wel willen maar hij niet.
Zucht , ik weet het echt niet meer. Misschien verwacht ik te snel een oplossing voor iets dat tijd nodig heeft. Ik wil hem niet pushen en dat doe ik ook niet.
Maar wat moet ik zelf doen? Ik wordt zo heen en weer geslingerd tussen mijn angst dat dit allemaal voor niets is en mijn angst dat ik te vroeg dingen weggooi.
Ik zit nu echt in een impasse.
Angie

03-11-2006 09:58

Beste Hendrikje,
Je kan helaas niks anders doen dan afwachten, het hangt immers helemaal af van de keuze van je vriend. Ik had wel gewild dat ik je een wijze raad kon geven maar ik denk niet dat ik die voor je heb, ik zou zeggen: probeer je gedachte wat te verzetten want als je er constant aan denkt word je daar ook nerveus en angstig van, net zoals je zelf al schrijft.
Ik zou zelf in jouw geval proberen de tijd dat jullie samen doorbrengen zo aangenaam mogelijk te maken, misschien door eens wat extra lekker te koken of door hem eens extra te verwennen, maar ik zou er ook weer niet te dik bovenop leggen dat je bang bent dat hij bij je weggaat anders zou dat ook weer negatief kunnen werken.
Last but not least: Angst is helaas een slechte raadgever.
Lezer

03-11-2006 11:10

Mijn mening ?
Dat je de oorzaak ontloopt.
Je vriend verliest zichzelf in de relatie door de vele concessies die hij aan jou heeft moeten doen.
Dat is funest voor de relatie en vooral voor hem, zoals je merkt.
Ben je zo dwingend ?
Misschien zal je hem ook dit keer overhalen te blijven ,maar ik voorspel je dat het een herhaling van zetten is.
Als hij ongelukkig is bij jou dan doet hij er verstandig aan om zichzelf in bescherming te nemen.
Ik zie weinig neiging van jou kant om het probleem aan te pakken. Je wilt het wel proberen, zeg je. Dat is een loze opmerking.
Onder ogen zien wat jouw gedrag is dat dit veroorzaakt ,de verantwoordelijk ervoor nemen en hem met respect en liefde behandelen.
hendrikje

03-11-2006 12:46

De oorzaak ontloop ik inmiddels niet meer.Kan ook niet, want het gevolg is me pijnlijk duidelijk. Ik weet dat het grootste probleem ontstaan is doordat ik hem te weinig ruimte heb gegeven in heel veel opzichten.
Het een is het gevolg van het andere. Hij is die ruimte gaan zoeken, zelfs buiten mijn weten om en zo is er een gat ontstaan tussen ons.
Kennelijk heeft zich dat bij hem langzaam opgebouwd.
Ik geef toe dat ik inderdaad, dwingend ben in sommige opzichten, om jouw bewoordingen maar te gebruiken.
Nu heeft hij zich dat zo ver laten aanleunen en is de bom gebarsten.
Ik heb hem overigens nooit overgehaald om te blijven Lezer. Het is niet zo dat we vaker op voet uit elkaar gaan gestaan hebben, alleen heb ik m,n ogen niet open gehad voor het feit dat het bij hem aan het groeien was. En eerlijk is eerlijk. Het is ook niet echt een hele grote prater over zijn gevoelens.
Nu wil hij erover nadenken. En inderdaad. Zoals Angie al zei: het enige wat ik kan doen is maar afwachten. En al tiepende kom ik zelf tot de conclusie dat dit het beste is wat ik kan doen. Ik heb hem zover gebracht, dan zal ik daar zelf ook maar de consequenties van moeten dragen.
Ellen XL

03-11-2006 14:43

Nou dat is allemaal wel mooi schuldbewuste Hendrikje, maar het is niet zo dat jij in je eentje verantwoordelijk bent voor jullie relatie.
Hij heeft zich jouw z.g. dwingerigheid ook laten welgevallen tot de maat vol was.
Hij had ook wel eens eerder kunnen waarschuwen dat het niet fijn was.
Of is het zo'n domme kerel en val je op mannen die wat minder zijn?
Zoals het nu bekeken wordt lijkt hij het willoos slachtoffer van de boze heks (jij dus) die nu moet boeten door maar af te wachten.
In ieder geval, je kunt hem gerust even de tijd geven om na te denken zodat het nu een keer gaat zoals hij dat wil.
Maar te lang nadenken dat werkt niet goed, je leeft dan langs elkaar heen en hakt de knoop niet door uit angst weer single te zijn.
Als je hem tijd hebt gegeven (of misschien al eerder) mag je hem gerust aangeven dat je spijt hebt van je dwingerigheid en dat je het in het vervolg anders wilt aanpakken. Geef aan dat je hierover met hem wilt praten en vraag hem of hij wil nadenken hoe jullie dat het beste kunnen doen. (nou hij toch bezig is met nadenken )
Het is natuurlijk wel zo, ik gaf het al eerder aan, dat jij niet alle oplossingen alleen hoeft te bedenken voor een relatie waarin jullie beiden verantwoordelijk zijn.
Oh en bedenk zelf ook eens waar die dwingerigheid bij jou vandaan komt.
Jij kunt dan wel niet in relatietherapie omdat hij niet mee wil, het is wel mogelijk dat jij zelf eens wat themadagen of een cursusje volgt over relaties en communicatie.
Dat hij niet mee wil, zegt mij trouwens wel dat hij geen moeite wil doen.
Het is vaak zo dat vrouwen de schuld snel bij zichzelf zoeken en het grappige is dat mannen er ook wel sterk in zijn om de schuld bij de vrouw te zoeken.
Hoe zou dat toch komen?
Zou het zijn omdat Eva in het paradijs als eerste een hap van de verboden vrucht nam? Als we dan de rol van Adam eens bekijken: die spartelde toch niet lang tegen voordat hij ÃƒÂ³ÃƒÂ³k ging happen he?
En dan zeggen ze nog dat wij het zwakke geslacht zijn…. grinnik!
Sterkte en eh… niet te lang blijven afwachten hoor!
Ellen:D
hendrikje

03-11-2006 16:21

Ha Ellen,
Heb ik ook al gedaan hoor (themadagen/hulp etc). Ben naar emotioneel lichaamswerk geweest, heb een tijd bij een psycholoog gelopen. De meeste scherpe kantjes van mijn karakter (vroeger was ik nog moeilijker, kun je nagaan) zijn eraf. Er zijn wel dingen blijven hangen.
Dat wel. En ik moet ook toegeven dat hij ook wel aangaf dat het hem dwarszat.
En, iedere keer heb dat probleem ook wel aangepakt. Maar het grootste probleem dat mij nekt is mijn onzekerheid. En vanuit die onzekerheid heb ik hem te weing vertrouwen gegeven. Zocht bevestiging en zag niet wat hij wel gaf. Laten we het zo zeggen: als ik al die andere problemen bij hem niet veroorzaakt had, was zijn draagkracht nu misschien wat groter.
Hulp zoeken is voor hem: jezelf in de maling nemen. Dus, daar zijn we snel over uit gepraat. Hij heeft er bij wijze van spreke al moeite mee als ik dat zelf wel doe, maar daar heb ik toch wel enigszins maling aangehad. Misschien is het wel goed dat dit gebeurt. Onzekerheid over de toekomst is de kern van mijn probleem. Het gekke is overigens dat ik helemaal niet bang ben om single te zijn (ik heb er ervaring mee). ik dek alleen heel graag alles in, heb graag zekerheid. Zodat ik me weer ergens op kan richten. En dat gaat nu denk ik even niet werken. Ik ga er gevoegelijk van uit dat hij het ook niet prettig vind om lang lans elkaar heen te leven en toch ook ooit wel eens een besluit neemt. Ik weet inmiddels ook wel wat hij zou willen, als we doorgaan. Maar de pest is nu: hij weet nog niet of we doorgaan. Omdat hij er niet op durft te vertrouwen dat ik in de toekomst kan veranderen. En daar houdt het voor mij echt even op. Vandaar mijn dilemma nu.
Lezer

03-11-2006 18:04

Hendrikje, je geeft de macht zelf uit handen.
Je laat de beslissing over jouw leven over aan iemand anders.
Dat kan nooit goed aflopen
Welke beslissing hij ook neemt, het is niet de jouwe.
Ik denk dat het niet de vraag is wie hier schuld heeft.
Zoals zo vaak in relaties lijkt het in het begin of je elkaar aanvult, maar uiteindelijk versterk je elkaars zwakheden.
Ik denk dat het inderdaad goed is dat dit gebeurt.
Stof tot nadenken en alle kans om te bedenken wat je met je leven wilt.
En Hendrikje : de toekomst is altijd onzeker. Voor iedereen.
Het enige zekere is vandaag.
Ga niet zitten wachten, Onderneem dingen die jou goed doen,die jouw zelfvertrouwen versterken.
Jij bent de baas over jouw leven. Is dat niet mooi ?
Ellen XL

03-11-2006 22:32

Ja goed idee Lezer, baas overr eigen leven!
En misschien kunnen jullie samen iets leuks gaan doen hendrikje, gewoon even er tussen uit, iets heel anders doen om de zinnen te verzetten.
Jij hebt er al van alles aan gedaan en veranderen heeft tijd nodig dat kan je niet zomaar bewijzen. De hele tijd nadenken over jullie relatieproblemen, daar word je helemaal gek van!
Maar als jullie gewoon nou ook eens samen lol kunnen hebben, is er iets wat jullie allebei leuk vinden? Of probeer eens iets heel anders ga naar de disco en samen dansen!
Toch een fijn weekend gewenst!
Douce

04-11-2006 12:44

Laat jouw keuzes nimmer van anderen (ook niet van je vriend) afhangen. JIJ maakt een keuze voor jezelf. Om helderheid in het kiezen te krijgen, is het bij jezelf blijven een eerste vereiste. Daar kun je aan werken door het leven niet te leven buiten jezelf om, dus afhankelijk van je vriend of anderen, maar vanuit jezelf.
Oplossingen forceren heeft nog nooit iemand goed gedaan en (misschien uiteindelijk) een knoop die niet meer te ontwarren is, kan beter, hoe pijnlijk ook, worden doorgehakt.
Gr. Douce
wana

04-11-2006 13:22

pfff..moeilijk allemaal hoor..
ik vind ook dat je jezelf niet eventjes ‘in de koelkast’ moet zetten tot je vriend zn besluit heeft genomen.
maar als je m ÃƒÂ©cht terug wilt moet je zijn ‘time-out’ wel respecteren.
het is dus gewoon afwachten. Hem kenbaar maken dat je het echt voor hem bent en je bewust worden van jezelf,wat voor partner ben jij voor je vriend? respecteer je hem en laat je elkaar in elkaars waarde?
ik vind bovenal dat een relatie fijn moet zijn,warm en veilig.
dat je allebei jezelf moet kunnen zijn en geen spelletjes moet spelen. niet met de ander maar ook niet met jezelf. wees eerlijk over je gevoelens,laat ze er zijn maar reageer t niet af op de ander.
vraag me af wat je defentie van ‘houden-van’ is, als je je partner het in het verleden zo moeilijk hebt gemaakt en waarom je dat nu inene niet meer zou doen..
zodat ie bij je blijft? da's slechts een tijdelijk voornemen vrees ik..wees bewust van hoe je anderen behandelt,werk daaraan en dan is t n kwestie van afwachten of je hem overtuigd hebt van je anders opstellen naar hem..of jullie samenzijn voorbestemd is of dat jullie een levensles voorelkaar zijn geweest om verder te gaan..

wat nu?

hendrikje

Angie

Lezer

hendrikje

Ellen XL

hendrikje

Lezer

Ellen XL

Douce

wana