Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Jan G
Ik heb sinds 6 jaar een relatie met mijn vriendin. Zij heeft drie kinderen. We hebben beiden een aantal relaties achter de rug die niet goed zijn afgelopen. Beiden zijn we eerder getrouwd geweest. Eigenlijk is het vanaf het begin moeizaam geweest. We houden ontzettend veel van elkaar maar op de een of andere manier durven we ons niet volledig te geven. Ze is niet scheutig met complimenten. Ik probeer het haar naar de zin te maken, maar realiseer me dat ik haar daarmee nog meer afstoot. Dat is zo erg geweest dat ze tijdens een 2-daagse cursus met een ander naar bed is geweest. Voordat ze op cursus ging hadden we nog ruzie over wel of nie van elkaar houden. Haar uitleg was dat het haar op dat moment niets kon schelen. Dat heeft er hard ingehakt. Het is voor de buitenwereld een hele lieve zachtaardige vrouw waarvan mannen al gauw denken misbruik te kunnen maken. Daar wordt ze heel boos van, terwijl ze het zelf min of meer in de hand werkt. Op haar manier haat ze mannen. En mij dus ook bij tijd en wijle.
Op haar werk heeft ze kennis aan een jongere getrouwde man. Een aardige jongen, net getrowd en net vader geworden. Daar had ze af en toe contact mee. Deze had ze ook leren kennis tijdens de eerder genoemde cursus. Ik ken hem van gezicht. Ze waren ook met een clubje van die cursus samen uit geweest en het was heel gezellig. Op een gegeven moment vroeg ze aan mij of ik het goed vond als ze met deze jongen uit mocht gaan. Mijn maag draaide om en ik zei nee. Volgens haar was er niets tussen hen maar konden ze het gewoon goed met elkaar vinden. Ik voelde me er toch niet goed onder en heb dat ook aangegeven. De afspraak is niet doorgegaan. Later zag ik in haar agenda een afspraak staan. Ze wilde langs om de baby te gaan bekijken. Niets mis mee, maar mijn inmiddels gegroeide wantrouwen deed mij toch doorvragen. Ik heb haar ookgevraagd of hij ook zo open eerlijk was tegen zijn eigen vrouw. Daar heb ik nooit antwoord op gekregen. Later zag ik op de telefoonrekening een gesprek dat anderhalf uur had geduuurd. Ook daar hebben we het over gehad. Het zit mij niet lekker. Maar vlgens haar hoef ik me daar niet druk over te maken. Tegenwoordig stuurt hij ook sms jes. Alhoewel ik me daar vreselijk boos over maak (op zondacochtend terwijl we nog in bed liggen) zegt ze steeds dat ik me niet druk hoef te maken. Dat wil ik ook niet, maar ik doe dat wel. Ik wil haar niet ragen naar de inhoud van de sms jes. Maar misschien moet ik dat wel gewoon doen. Ik besef me dat ik haar eigenlijk nie vetrouw en ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan. Binnekort heb ik een afspraak met de psycholoog omdat het wat mij betreft misschien wel dieper zit dan alleen onze huidige relatie.
Via deze weg zoek ik wat advies, tips o.i.d. om de wachttijd tot de psycholoog te overbruggen. Ik moet tot die tijd wat doen, anders verbreek ik de relatie en dat zou zonde zijn als ik er via de psycholloog toch een ander kijk op kan krijgen. Ook zij heeft een afspraak gemaakt met de maatschappelijke dienst. Wie weet. Elke zinnige opmerking of vraag is in dit stadium welkom.
JG
