Onzeker over de relatie

Ellen XL

26-04-2007 15:10

Komt wel vaker voor dat mensen ineens in het ene stukje iets denken te zien van een ander. Wat mij betreft heb je toch echt een heel andere schrijfstijl en ook een heel ander verhaal dan “Man23”. Overigens is dat het risico van posten op een prikbord, iedereen kan er maar op alle mogelijke manieren op reageren.
Trek het je niet aan….
Wat je vraag betreft, je zit in een rot situatie. Een relatie van zoveel (6?) jaar verbreek je natuurlijk niet zomaar. Toch zou ik niet door gaan met een relatie waarin vreemd gegaan wordt, of dat het er tegen aan zit. Waarom zou ik een relatie willen (me willen binden) aan iemand die ongebonden zijn of haar gang gaat? Kan je beter vrijgezel zijn! Is even wennen en daarna heerlijk al die vrijheid om te doen en te laten waar je zelf zin in hebt. Geen zorgen om wat die partner doet. En de kans is dan natuurlijk groter dat je wel iemand tegen komt die trouw wil zijn. Gelijk in het begin bespreken
Groetjes Ellen
Hans

27-04-2007 09:38

Wat verstaan jullie precies onder ‘houden van’? Ik hou van heel veel mensen maar in mijn relatie is het toch wel een voorwaarde dat we elkaar vertrouwen en kunnen overgeven aan elkaar.
Ik zou me eens afvragen waar je relatie eigenlijk op gebaseerd is? En waarom je eigenlijk een relatie met haar wil hebben/houden?
Het lijkt alsof je wanhopig vasthoudt aan een beeld wat je van haar of je relatie hebt terwijl de werkelijkheid anders is.
Wat ik uit het verhaal opmaak is dat jullie allebei behoorlijk geblokkeerd zijn en de nodige persoonlijke problemen hebben. Volgens mij moet je eerst aan jezelf werken voordat je een relatie kunt hebben waarin je jezelf echt kunt geven en de ander echt kunt vertrouwen. De ander kun je niet veranderen, jezelf misschien wel.
Persoonlijk zou ik deze relatie niet willen, ik zou niet willen dat mijn partner dit gedrag laat zien. Maar m.i. heb je hier zelf een aandeel en verantwoordelijkheid in.
Als je niet wil dat je zo behandeld wordt laat je dan ook niet zo behandelen.
Neem hier een actieve rol en je verantwoordelijkheid in, met accepteren van de eventuele consequenties.
Jan G

27-04-2007 13:20

Dat is allemaal waar. We gaan ook ieder voor onszelf eerst therapie volgen. Voor mij is het steeds hinken op 2 gedachten. Het ene moment wil ik weg en het andere moment weer niet. Ik stel me daarbij te afhankelijk op van haar. Als we niet bij elkaar zijn, of na bv een ruzie, voel ik hoeveel ik van haar hou. Zij heeft iets soortgelijks. Dus als we op het punt staan om elkaar kwijt te raken zijn onze gevoelens voor elkaar het sterkst. Zijn we weer bij elkaar, dan is er toch weer een bepaalde afstand. Ik denk ook dat het meer te maken heeft met ons zelfbeeld. Aan de ene kant zijn we op zoek naar rust en geluk (wat dat dan ook mag zijn) en aan de andere kant lukt het niet om dat te vinden. Op dit moment kunnen we niet met elkaar en niet zonder elkaar.
As het allemaal lukt krijg ik binnen 2 weken bericht voor een eerste afspraak met de psycholoog. Ik denk dat ik inderdaad de antwoorden bij mezelf moet zoeken. Dat dat het belangrijkste is. Maar ja,….. makkelijker gezegd dan gedaan. Vandaar de hulp…..
JG
Douce

27-04-2007 14:25

Jan G schreef:
>
> Dus als we op het punt staan om elkaar kwijt te raken zijn onze gevoelens
> voor elkaar het sterkst.
Helaas moet ik je hierin afvallen! Dat is de angst voor het onbekende en wellicht alleen verder te moeten. Als je dat (met therapie) kunt overwinnen en gaat zien dat je mogelijk alleen jezelf kunt verliezen als je zo doorgaat, wordt dat anders. Angst staat n.l. tegenover vertrouwen. En dat (ik zei het hierboven al meen ik) vertrouwen valt of staat in eerste instantie bij jezelf. Die z.g. gevoelens voor elkaar zijn echt niet gebaseerd op jullie liefde, althans zoals ik jouw bijdragen lees.
Ik wens je succes bij je therapie, maar verwacht van die ander geen oplossing, de echte oplossing moet binnen in jezelf aanvangen, niet buiten jezelf om.
Gr. Douce
azalaia

27-04-2007 15:51

Het lijkt erop of je er een schijnrelatie in stand houdt.
Wat ik zo lees heeft toch niks meer met een echte relatie te maken waarin je open bent, elkaars leven door en door kent, een leven die je alleen maar met je partner kan delen….
Het is dan ook een schijnvertoning en jij kiest hiervooor kennelijk.
Maar jezelf toch niks wijs dat je van haar houdt; het lijkt er erg op dat ze je bedonderd waar je bij staat en dan blijf jij in een slachtoffer rol hangen???
Al die sms-jes in de vroege zondag ochtend, hou toch op zeg……
Je vindt het kennelijk ook prettig zo behandelt te worden, anders was je er allang gestopt met deze relatie.
Nou, succes ermee en laat je verder manipuleren.
Ik schrijf dit expres zo op zodat het tot je door gaat dringen.
Groeten van azalaia.
tbbb

30-04-2007 12:58

Ik zou veel goede informatie lezen over dit probleem. Dat kan je helpen om er oplossingen voor te bedenken en uit te voeren. Daarnaast kunnen jullie veel baat hebben bij een goede relatietherapeut en het boek ‘Red je relatie!’ van Phil McGraw, oftewel dr. Phil.
Hier vind je informatie:
A http://www.google.co.uk/search?num=100&hl=en&q=relatietherapie+ontrouw+&meta=
B http://www.google.co.uk/search?num=100&hl=en&q=jaloezie+liefde+communicatie+vertrouwen+partner+overspel&meta=
C http://www.google.co.uk/search?num=100&hl=en&as_qdr=all&q=polyamory+relatie&meta=lr%3Dlang_nl
D http://www.google.co.uk/search?num=100&hl=en&as_qdr=all&q=polyamorie+relatie&meta=lr%3Dlang_nl
E www.drphil.com
Jan G

01-05-2007 17:45

Bedank voor de ‘linken’.
Ik heb al wat gelezen wat me wat meer rust geeft. Ook dat bepaalde gevoelens na zoveel jaren nog steeds op kunnen spelen. Het is niet abnormaal. Alleen zal de volgende stap zijn, dat ik er wat mee doe.
Iedereen bedankt voor zijn of haar bijdrage.
JG

Onzeker over de relatie

Ellen XL

Hans

Jan G

Douce

azalaia

tbbb

Jan G