hoe lang houd ik het nog vol?

Ronald Kremer

07-05-2007 09:03

Beste Man,
Misschien is het ook goed eens te overwegen of het vernieuwen van je overtuigingen je niet zou kunnen helpen.
Je schrijft oa:
ik ben gewoon een loser.
En:
bezorg mijn ouders en de maatschappij alleen maar ellende
Ikzelf heb dergelijke gedachten van afwijzing ook nog wel eens en heb geleerd ze te zien als leugens om me er onder te krijgen.
Waarheid is dat je een waardevol mens bent voor wie een rol weggelegd is in dit leven (en wat mij betreft in het leven hierna).
Sinds ik weet dat ik geliefd ben zonder dat ik daarvoor eerst moet presteren (onvoorwaardelijke liefde ipv voorwaardelijke liefde) kan ik meer en meer loslaten wat ik aan negatieve overtuigingen heb opgebouwd in de eerste 33 jaar van mijn leven. Dit mag jij ook leren doen en ik verzeker je, het zal je diepgaand veranderen!
Ik geloof dat er nog een heel mooi leven op je wacht maar je zult af moeten van dergelijke overtuigingen als die ik hierboven van je heb overgenomen.
Mijn leven veranderde ingrijpend toen ik leerde dat ik gewild, gezien, gehoord en gekend ben door mijn hemelse Vader. Ik deed de ‘waarom Jezus’ cursus en dat gaf me licht in mijn duister bestaan. Ik kreeg zicht op de waarheid en liet meer en meer leugen achter me.
Nu mag ik anderen bijstaan die nog in een dergelijk pakket van leugens verstrikt zitten. Niet afstandelijk omdat ik weet wat ze doormaken….
Ik bid je licht toe in je leven!
Groet Ronald
azalaia

07-05-2007 14:10

MAN23, wil jij nu geen zelfmoord plegen omdat je moeder dit niet prettig zal vinden, of wil je ook voor jezelf geen einde aan je leven maken en dus eigenlijk WEL zelfmoord plegen….
Ik had begrepen uit bovenstaande dat als je helemaal zelf zou kunnen beslissen zonder met iemand rekening te hoeven/moeten houden, het wel in je hoofd spookt om eer een einde aan te maken.
Je vindt jezelf een loser en daarom vraag je je af of het niet beter zou zijn uit het leven te stappen.
Ieder mens heeft het recht en zelfbeschikking om eruit te stappen, maar bedenk wel dat mensen die een zelfmoordpoging doen/hebben gedaan, maar dat niet gelukt was, achteraf zo blij zijn dat ze nog leven en een nieuwe kans krijgen hun leven op een totaal ander en beter spoor te brengen dan ze ooit hadden voorheen.
Denk hier ook maar eens aan.
Zoek eens een zelfhulpgroep op van mensen die zich ooit eens van hetleven hadden willen beroven.
Misschien gaat er dan een wereld voor je open.
Groeten van azalaia.
man23 schreef:
>
> ik ben gewoon een loser.
>
> bezorg mijn ouders en de maatschappij alleen maar ellende.
>
> ik wil geen zelfmoord omdat ik dat mijn moeder niet wil
> aandoen,maar ik vraag me vaak af of ze niet beter af zou zijn
> als ik het wel deed.
azalaia

07-05-2007 14:17

Paula schreef:
>
> azalaia schreef:
>
>
> > Man23 post op 24 april voor de laatste keer om dan 10 dagen
> > weg te blijven en vervolgens op 4 mei opnieuw terug te komen
> > met zijn geweeklaag aldus azalaia.
>
> Geweeklaag? De man wil opgenomen worden! Dan ‘weeklaag’ je
> niet, dan ben je in diepe wanhoop en paniek! aldus Paula.
>
> > Dan denk ik: leef je nog? aldus azalaia.
>
> Jij moet niet denken: probeer eens mee te voelen aldus Paula.
>
> > Ik had het idee gekregen dat man23 opgenomen was of nog
> > erger zelfmoord had gepleegd aldus azalaia.
>
> Opgenomen dat wil hij graag en zelfmoord daar probeert hij
> zich voor te behoeden! aldus Paula.
JE LAATSTE ZIN IS TWIJFELACHTIG, MAN23 LOOPT WEL DEGELIJK MET GEDACHTES ROND OM EEN EIND AAN ZIJN LEVEN TE MAKEN….
Lees mijn bericht nog maar eens van 14.10 uur zoiets in een reactie op deze gedacnte van hem.
Groeten van azalaia.
Paula
Collie

08-05-2007 17:39

heb ik het ooit over bÃƒÂdden gehad dan??? Kan ik me haast niet voorstellen daar ik zelf nooit gebeden heb of bid.
Maar mocht je gelovig zijn… alle respect als je dan wel bidt en daar baat bij hebt… daar niet van.
Collie

08-05-2007 17:41

oeps… nu is het me wel duidelijk, kleine vergissing, onbelangrijk verder, van Paula…
en kleine vergissing mijnerzijds omdat ik nog niet alles gelezen had…
wana

01-06-2007 15:38

Misschien kan ik me maar moeilijk verplaatsen in man,en reageer daarom hÃƒÂ©ÃƒÂ©l voorzichtig en zal geen adviezen geven maar slechts mijn -oudere- visie.
Ik ben van mening dat je deze gevoelens ook bij het twintiger-zijn hoort.
Je maakt je los van je ouders en hun opvattingen over het leven en hoe deze intevullen.
Je worstelt met hoe en wie je bent en hoe je zo geworden bent (door je ouders)
Zelf ben ik jaren ‘donker’door t leven gegaan en gaf op alles af,de maatschappij,mn leven,mn doodenge lege toekomst en t zware verwachtingspatroon..maar vooral op mn ouders,intense haat en lamlendigheid.
Ik hoop dat je op zoek gaat naar een therapeut die met je klikt en waarbij je je op je gemak voelt om alles aan te vertellen.
Denk eraan dat je moeders visie op jou jeugd niet bepalend is maar de jouwe.
Hoe jij deze tijd ervaren hebt.
Je bent ook volwassen nu en kan/moet zelf bepalen hoe je je leven indeeld en jezelf leren kennen (bijv. geld is voor mij niet belangrijk,ik kan niet tegen die stress)
Zelf heb ik een zus met zo'n baan en villa maar het besef is gekomen dat ik nooit zou willen ruilen en niet bereid ben zÃƒÂ³ hard te werken voor zo'n status.
Bovendien zie ik dat ze tevens verdomd weinig tijd heeft om aan zelfontplooiing te doen,stil te staan bij wat ze allemaal heeft en daar van te genieten.
Prettig is te beseffen dat ik daarin veel rijker ben en met waar en hoe ik in t leven sta.
Als je in de twintig bent getuigd het juist van karakter en groei als je jezelf vragen steld,zoekend bent en niet altijd gelukkig of vrolijk bent.
Als je gewoon maar blind een pad bewandelt en keihard werkt komt die crisis vijftien jaar later en dan compleet met een huwelijk,kinderen heel veel spullen en een heel groot huis. Dat alles zal dan als een zwaard van damocles boven je hangen..geloof me,ik zie het veel! bij al die mensen waardoor ik toen zo down was en mezelf mee vergeleek,want hun deden het zo goed en voldeden aan ieders verwachting!!
Ik hoop dat je de persoon die je bent gaat mogen en dat je diegene ook mag zijn. Dat je je niet teveel bezig houdt met wat anderen van je vinden/verwachten(ook niet je familie,jÃƒÂºistniet) en de wetten in je hoofd hoe je denkt dat “men” moet leven en wat “men”ergens van zou vinden, Da's echt t minst belangrijk.
Wens je veel kracht en steun om hierdoorheen te komen en ik hoop dat je leert hoe leuk en mooi de dingen kunnen zijn.
Janice

29-01-2008 23:00

Hallo man23,
Je bent in de war en aan het strijden (onbewust?) met je sterke familyleden (vijanden)
Maar jij bent iemand anders, je bent gevoeliger, en we praten hier over geld, er is niets vreemds aan jou omdat je meer gemiddeld ben in plaats van een extraordinairy monymaking vip person met een drukke baan veel geld en ook geen of stresvol leven, dat is toch niet wat je wilt, accepteer het, jij bent weer waardevol in andere dingen, ga uitzoeken wat dat is, ik hoop dat jij waardering krijgt met andere kwaliteiten ipv de kwantiteit van het geld of machtsaanzien.
XXX Janice.

hoe lang houd ik het nog vol?

Ronald Kremer

azalaia

azalaia

Collie

Collie

wana

Janice