Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
y
je hebt gelijk ik blijf tog steeds bij hem, maar waarom? ik denk dat ik bang ben….
Y,
Je zult uiteindelijk toch bij jezelf uitkomen, hoe dan ook, linksom of rechtsom.
Tips en adviezen geef ik niet, maar ik kan je wel zeggen dat je een grote weerstand zult ervaren als je op zoek zou gaan naar het respect voor, het vertrouwen in en de liefde voor jezelf. Als jij je de vraag zou stellen of jij jezelf voldoende waard vind, zul je zelf wel ontdekken wat het met je doet.
Wat je hier schrijft zijn allemaal situaties en omstandigheden waar bezoekers van het prikbord niets mee kunnen. Ja, we zouden je kunnen bevestigen in de situatie, we zouden jou gelijk kunnen geven en vanalles kunnen gaan roepen wat je zou moeten doen. We zouden onze boosheid en verontwaardiging kunnen uitroepen over het gedrag van de een of de ander. Of je daarmee geholpen bent?
Pas wanneer jij uit eigener beweging, heel bewust (weloverwogen) en rekening houdend met diepe gevoelens, een stap zet (knoop doorhakt, beslissing neemt, actie onderneemt), zal er wezenlijk iets veranderen. Doe je dat niet, dan zul je blijven rondcirkelen en telkens bij dezelfde zaken uitkomen.
Hulpmiddelen op jouw weg (b.v. psycholoog) zou je kunnen zien als belangrijke wegwijzers.
Ik wens je veel sterkte, wijsheid en vooral moed op deze zoektocht naar jezelf.
Jacques
Bang dat hij je iets aan zal doen, dat hij wraak zal nemen op jou omdat je hem iets afneemt waarmee hij jou in de tang heeft.
Hij heeft dan geen macht meer over jou en jij bent bang dat hij jou dat betaalt gaat zetten….dat hij kan veranderen zoals jij hem (nog) niet kent.
En dat is een hele angstige gedachte om uit angst en weerloosheid bij iemand te blijven terwijl je niets liever wilt dan vluchten uit deze situatie, ontsnappen uit dit doolhof.
Jij hebt echt hulp nodig want als je bang bent voor hem dan zit er ‘'iets’' in hem dat je niet vertrouwt en zolang jij je maar koest houdt loop jij geen gevaar.
azalaia
Dat is natuurlijk ook het beste Azalaia! Maar ik had effe niet zoveel zin in een genuanceerde reactie en beschreef wat ik op dat moment voelde, en eigenlijk nog voel. Dit soort dingen maakt me boos.
Dat mensen zichzelf als voetveeg laten gebruiken en ervoor kiezen (al dan niet bewust) slachtoffer te zijn van hun eigen gedrag dan moeten ze dat zelf weten. Dat kan ik wel loslaten. Hier is echter een weerloos kind in het spel, dat heeft nergens om gevraagd en zeker niet om opgroeien in een onveilige situatie.
Voor Y.: Ik hoop dat je ergens bezieling, hoop en vertrouwen kan vinden om de beste situatie voor jezelf en je kindje te creëren. En ja….. dat zal je toch echt zelf moeten doen. Maar vergis je niet; zelf doen hoeft niet te bekenen dat je het alleen moet doen. Zoek hulp; professioneel en bij vrienden. En óók bij je ouders, zelfs als dat betekent dat ze bevestigd worden in wat ze al dachten.
ik ben idd niet bang dat hij me zal slaan ofzo dat heeft ie nog nooit gedaan en denk niet dat ie dat zal doen, ik heb hem uit onmacht een boosheid weleens een tik gegeven ja ik weet dat dat niets oplost en kan me nu ook wel inhouden om dat niet meer te doen.
de laatste tijd ga ik de confrontatie uit de weg om ruzie te voorkomen, hij merkt wel aan me dat ik me rot voel, en niet eet, maar vraagt zelden hoe het komt, hij zegt vaak dat het nergens voor nodig is om me zo te voelen.
als ik hem zou zeggen dat ik nog steeds met dingen zit die soms al 3 jaar geleden zijn word hij boos hij begrijpt het niet, ja die dingen zijn 3 jaar geleden maar er is zovaak herhaling geweest en we hebben er dan 1x goed over gepraat en daarna moest ik er maar overheen zijn.
hij beloofd me dan dat ie niet meer zal liegen, waar hij zich dus nooit aan houdt.
we zitten egt in een cirkel van liegen en wantrouwen, hij voelt zich in het nauw gedreven (denk ik) doordat ik hem niet geloof, en gaat dan juist liegen omdat ik hem het gevoel geef dat ik alles wat hij doet afkeur.
al die jaren heb (wilde) ik niet gezien dat hij me zo behandelde, dat ik al veel eerder er een punt achter had moeten zetten is me nu duidelijk.
inneens besef ik me alles misschien omdat ik nu moeder ben ofzo, en het komt hard aan.
ik ben iemand met weinig zelfvertrouwen ik denk dat dat ook een rol speelt in de situatie en dat ik dit allemaal over m'n kant laat gaan.
pff ik hoop dat die psycholoog kan zorgen dat ik het wat duidelijker kan zien en op een rijtje kan zetten voor mezelf, want op dit moment kan ik geen beslissingen nemen, (zelfs in de supermarkt sta ik een kwartier naar een rek koekjes te staren omdat ik niet kan kiezen), dus om nu dan zo'n grote beslissing te gaan nemen is denk ik niet slim.
eerst maar met die psycholoog praten, maar ik weet diep in mijn hart wel wat de beslissing zal zijn alleen kan ik de waarheid nu niet aan….
y.
Dat heb ik wel gelezen dat ze hem een keer heeft aangevlogen met een sleutelbos vanuit een onmachtsgevoel en wanhoop.
Als een man een vrouw aanvliegt is dat meestal niet vanuit een onmachtsgevoel maar heeft dit te maken met agressie en macht.
Maar beide partijen zijn verantwoordelijk over hoe lang iets in stand wordt gehouden en zolang er niks gebeurt zal er niets veranderen.
azalaia
nou vraagt ie me gister inneens of ik met hem wil trouwen…. alsof dan alles opgelost is…. denk dat ie tog ook merkt dat ik het niet lang meer volhoud zo en hij wil me egt niet kwijt…..
heb natuurlijk nee gezegd maar dat viel niet goed, als ik dan probeer uit te leggen dat ik hem niet vertrouw, en niet weet of het nog goed komt wordt ie boos, ik moet hem maar gewoon weer gaan vertrouwen zegt ie.
vandaag weer een poging gewaagd hem uit te leggen waarom ik zo doe in de hoop dat er een normaal gesprek uit komt maar hij wordt gelijk boos, hij snapt totaal niet wat er is volgens mij.
hij wil niet geconfronteerd worden met zijn fouten en de consequenties daarvan denk ik
het kan niet anders dan dat hij merkt dat ik ergens mee zit, ik kijk hem bijna niet aan en hou afstand, ik eet bijna niet en dat ga je nu ook aan me zien zijn reactie daarop is alleen ‘je ziet er zo sexy uit nu je zo slank ben’ en vervolgens wil hij sex.
dat kan ik egt niet op dit moment, sex….
maar hij moet dus merken dat ik ergens mee zit maar hij vraagt het niet of probeert niet met me te praten als ik huil wrijft ie even over m'n rug en zegt kop op joh waarom ben je nou zo verdrietig? als ik daar dan antwoord op geef, hoe kan het ook anders, wordt ie boos en zit ik weer in m'n eentje te huilen.
hij steekt z'n kop in het zand, hij weet dondersgoed waar ik mee zit maar verdomd het om voor z'n fouten uit te komen en erover te praten…..
ik weet wat jullie vinden, je pikt dit al veel te lang schop hem eruit.
dat vindt ik ook, en na wat gesprekken en genoeg steun van mensen om me heen weet ik dat het daarop zal uitdraaien.
ik vind het gewoon fijn om af en toe even m'n verhaal kwijt te kunnen, en aan de reacties heb ik heel veel, is ook een soort van steun voor me.
maar wat denken jullie, hoe zou ik verder moeten zonder hem, ik heb geen cent te makken, ga half april weer aan het werk parttime, dat is niet genoeg om de huur van te betalen en van te leven.
weten jullie hoe ik dat aan moet gaan pakken als ik er eventueel straks alleen voor sta?
ben blij dat ik hier m'n verhaal kwijt kan en het lucht me elke keer wel weer op
y.
Als jij part-time gaat werken, dan krijg je een aanvulling tot 90% van het minimum inkomen omdat je een kind hebt en alleenstaande moeder bent plus nog de kinderbijslag erbij.
Ook allerlei andere zaken hoef je dan niet meer te betalen zoals onroerendgoed belasting, afvalstoffenheffing en nog iets wat ik nu even niet weet.
Van de sociale dienst krijg je een gedeelte zorgtoeslag terug zodat de ziekenfondspremie, zoals dat vroeger heette, niet al te hoog uitvalt.
Maar ok, dit is voor latere zorg.
Eerst moet jij jezelf weer terug zien te vinden samen met je baby en een duidelijke afspraak maken met je vriend voor een bezoekregeling.
Ik zou toch je ouders eens om raad vragen, misschien kunnen zij jou financieel bij staan de eerste periode desnoods een lening die je later beetje bij beetje aan hun terugbetaalt.
Probeer er niet in je eentje mee aan de slag te gaan.
Als jouw vriend oostindische doof en blind is…… en hij wil niets te maken hebben met jullie problemen omdat dit te moeilijke kost is voor hem……dan kom je natuurlijk geen stap verder in de oplossing wat die ook zal zijn.
Iemand anders, los van jou en zonder dat jij daar bij bent , zou eens duidelijkheid kunnen gaan scheppen hoe het er voor staat met jullie relatie, wat jij wil, want van jou neemt hij toch niks aan.
En laat je later niet ompraten door hem.
Probeer wel een bepaalde vriendschap met hem te houden en jij bepaalt je eigen leven en het ouderschap gaat in goed overleg.
Geen rancune, bewaar de vrede, want julllie hebben samen een kind.
Als hij nog steeds niet snapt waar het om gaat, laat hem deze discussie maar lezen, kopieër deze discussie en plak dat als bijlage en stuur dat naar zjn e-mailadres.
Mischien dat het hem dan wel duidelijk wordt.
Je kan deze discussie ook in een bepaalde blanco kaart plakken b.v. van Halmark, dan vink je aan dat je een leesbevestiging wilt hebben, dan kan hij nooit zeggen hij de bijlage niet kon openen…..
Je moet gewiekst zijn met dit soort types…
azalaia
gister heb ik geprobeerd met hem te praten, hem uitgelegd dat ik hem niet meer vertrouw en me daar niet zomaar overheen kan zetten, want dat is wat hij wil lekker makkelijk voor hem.
heb hem gezegd dat het me nu allemaal teveel is en ik zo niet verder wil en kan, omdat hij er ook niet over wil praten kan ik het al helemaal niet meer aan heb ik hem gezegd.
hij vindt het onzin wat ik hem vertel en zegt dan dat hij aan mij ook wel wat op te merken heeft, maar dat ie dat niet doet en zich erover heenzet, want zo hoort dat in een relatie volgens hem. volgens mij niet. ik vroeg hem wat hem dan stoort aan mij maar ‘hij heeft geen zin om in details te treden’ ikzei hem dat ik er dan ook niks mee kan als hij me niet zegt wat er is en hij het dan ook niet naar mijn hoofd moet slingeren.
hij begrijpt er egt helemaal niks van, hij begrijpt ook niet dat ik er zo mee zit…
en op mijn beurt begrijp ik hem niet dat ie zo passief en oppervlakkig is.
maar goed heb dus gezegd dat ik niet meer verder wil met hem, hij vindt dat ik een makkelijke weg kies, maar ik laat het maar zo laat hem dat dan maar denken in discussie gaan heeft totaal geen zin al wil ik hem maar wat graag aan z'n verstand krijgen wat dit allemaal met me doet maar ik wordt toch niet serieus genomen. laat dan maar.
en ook nog even een trap na gekregen dat ie eigelijk alleen nog maar bij me is omdat z'n moeder hem had overgehaald, n paar dagen geleden vraagt ie me nog ten huwelijk…
en nog een respectloze opmerking ‘'oh dat wordt dan geen sex vanavond zeker’'
ik denk serieus dat er iets mis is met hem.
weer enorme ruzie natuurlijk….hij heeft op de bank geslapen ‘'want ik ga natuurlijk niet naast jou liggen vannacht’'
nu is ie naar z'n werk, ik zit hier met m'n kleintje er komt niks uit mijn handen al een tijdje niet maar nu doe ik egt helemaal niks meer, zorg natuurlijk wel voor m'n kleine meid, dat gaat goed hoor.
maar ik voel me zo rot ik zie de toekomst niet meer zitten, m'n bankrekening is leeg, er liggen nog zoveel rekeningen die betaald moeten worden. dat is egt mijn angst dat ik in de schulden kom. en hoe moet het nou verder??? mijn kindje zal opgroeien meerendeels zonder vader, dat vindt ik egt vreselijk, zo hoort het in mijn ogen niet, en als ik zo denk denk ik van misschien moeten we toch maar in therapie om het goed te proberen, maar het vertrouwen zal denk ik niet meer terug komen. en hij zal blijven hoe hij is.
ik pieker me rot zit heel de tijd op de bank, krijg geen hap door mijn keel, als ik die kleine meid niet had zou ik serieus gaan overwegen om met mijn leven te kappen.
ik zie de toekomst heel somber in, ik moet binnnenkort beginnen bij mijn nieuwe baas, een halfjaarcontract, in deze toestand denk ik niet dat ik goed kan funcioneren, maar ik moet wel gaan werken want van een uitkering zal ik niet kunnen leven.
ik kan egt niet meer….
y.
