hoi.

  • snoepy

    hallo michel en poepsie weet je jullie zijn 2 schatten van mensen en ik vind hhet lief dat jullie reageerd op mijn bericht ,nou michel en poepsie ,ik zal mezelf nooit iets aan doen want dat zijn ook mijn angsten maar ik denk aan mijn lieve klein kinderen man dochter en schoonzoon ,die zijn mijn veel waard en ik kan hun niet in de steek laten ,dat mag ik niet en dat wil ik niet nou michel jij hebt het ook zwaar gehad he ,en poepsie ook ,ik kom er ,daarom heb ik hulp ingeschakeld,

    omdat ik verder wil en dat is mijn hoop ,ik zal niet meer weg lopen ,wat ik altijd deed als het te warm werd met therapieen ,ik ga verder en ik zal ook aan jou denken wat jij doorstaan hebt ,en ook poepsie dat jullie er ook door gekomen zijn .

    liefs snoepy

  • snoepy

    nou collie petje af voor jou ,ik ken ook iemand die dat ook heeft een schat van een jongen dan gaat het goed met hem en dan vind hij zich zelf zo min en is ook erg depresief ,hij gaat dan naar een of ander instelling en blijft daar tot het weer af neemt ,hij heeft ook de neiging om zich zelf iets aan te doen ,nou dat is zwaar zeg nou collie een klopje op je schouder van mij want je hebt het gedaan ,goed zo .

    liefs snoepy .

  • Collie

    ik gun het jou ook van harte Snoepy… het is een harde weg, maar hé…jij weet maar al te goed dat een flinke depressie ook snoeihard is voor je…

    Achteraf gezien, ben ik maar al te blij dat ik heb durven doorgaan, het duurde ook bij mij nogal lang voor ik de juiste weg tegenkwam door een maar doorsleutelende huisarts die het allemaal zelf wel dacht op te kunnen lossen met me…

  • Poepsie

    Je ziet Snoepy, weer iemand die het gelukt is. Leeftijd zegt niet alles, ook ik was in de 40. Heb er dan ook 7 jaar overgedaan, ben nogal vasthoudend hi hi. Vasthouden aan mijn oude gedachten..lekker veilig.

    Jij schrijft: ik zal nooit het zonnetje eerder zien schijnen als jij

    Hier alleen zou ik al een hele verhandeling over kunnen geven. Je stelligheid, je veroordelende toon die ik hier uit haal… waarom zou jij niet het zonnetje eerder zien schijnen??? Dat is te leren hoor..ook jij kan dat!!!

    Lieve Snoepy grijp de hulp aan die je krijgt en hoop dat je een goede therapeut treft die er doorheen kan prikken… want de vraag is waarom jij “dit” ONBEWUST in stand houdt…??? Als je dat weet.. vaak is het bescherming… dan kom je “vanzelf” verder.

    Succes!!

  • Poepsie

    Je bent een lieverd.. geniet maar lekker van je kleinkinderen!!

  • Collie

    “ben nogal vasthoudend hi hi. Vasthouden aan mijn oude gedachten..lekker veilig”

    Dit is zo ontzettend waar, wat je hier zegt, het is zo beangstigend om je oude gedachten los te laten, uiteindelijk heb je het daar je hele leven al mee gedaan en dan komen er ineens therapeuten die zeggen dat je anders moet leren denken om gelukkiger te kunnen worden, alsof het in ene je eigen schuld is, dat je niet gelukkig bent… Althans, zo voelde het toch voor mij…

    Ik kon dat cirkeltje pas doorbreken, toen ik me realiseerde dat ik met de manier die mij eigen was, waar ik dus zo in bleef hangen, me ook niet bepaald gelukkig maakte.. en geloof me… de eerste veranderingen die ik onderging, onderging ik omdat ik héél erg mn best ging doen om op de therapeutische manier te denken… enkel om aan te tonen aan mn therapeuten, dat dit voor MIJ speciaal… niet zou werken…

    En gelukkig, daar had ik me dus in vergist… het werkte wel… bij sommige dingen al vrij vlug… bij andere dingen moet ik nog steeds twee keer nadenken voordat ik mezelf mag en kan geloven en mezelf dus ook beter op de rails hou…

  • snoepy

    hallo collie ,,ik weet nog niet wat er met mij gaat gebeuren?en ik hoop dat ze niet in mijn verleden gaan zoeken ,want mijn huisarts had tegen mij gezegd dat ik dan weer van voor af aan moet beginnen en dat zou een terug val zijn zei hij ,daar ben ik bang voor ,want ik wil weer niet in dat diepe gat zitten waar je zolang in zit en waar je stapjes vooruit komt en dat duurt jaren ,zie maar al 8 jaar ben ik aan het klimmen en dan is er weer iets en ja hoor daar ga ikweer 2stappen omhoog ,en drie terug het duurt zo lang collie ,dus vind ik het hellemaal niet gek dat mijn vertrouwen weg is maar wat jij ook mee gemaakt heb ,nou meis ik vind het knap van je dat je eruit bent ,maar gebruik jij ook medicijnen daar voor ?ja en weet je wat ik ook gek vind dat de meesten heel moe zijn een het liefste op bed blijven liggen ,nou dat heb ik niet en ik,doe de dingen weer gewoon huisje schoon maken eten koken enz ,dus dat vind ik raar waarom ik dat niet heb ,wel heel in het begin heeft mijn man geholpen ,ik pas ook op mijn kleinkinderen en speel met ze ,weet je collie ik heb voor de mensen mijn masker op gewoon doen terwijl je zo rot in je vel zit en wel kunt huilen ,dus ik vecht hier om ,terwijl ze zeggen laat het over e komen en aanvaard het ,nee dat kan ik niet ,waarom weet k niet ,een ding onthoud ik wel de huisarts zei tegen mij je bent sterk ,nou en dat vond ik fijn ,nou meisie ik ga stoppen want anders zit je morgen nog te lezen o,ik ben 56 jaar in de bloei nog

    van mijn leven !!!!!!!!!!!!! snoepy

  • Poepsie.

    Collie schreef:

    > Dit is zo ontzettend waar, wat je hier zegt, het is zo

    > beangstigend om je oude gedachten los te laten, uiteindelijk

    > heb je het daar je hele leven al mee gedaan en dan komen er

    > ineens therapeuten die zeggen dat je anders moet leren denken

    > om gelukkiger te kunnen worden, alsof het in ene je eigen

    > schuld is, dat je niet gelukkig bent… Althans, zo voelde

    > het toch voor mij…

    Oh zo voelde dat ook voor mij en kwaad dat ik was, want zo werd er benadrukt dat ik niet deugde…juist dat wat zo pijn deed. Dat heeft echt heel lang geduurd voordat ik dat zag en begreep… heb die therapeut vervloekt, stampend weggelopen, om toch elke keer terug te komen en daar zat hij..begrijpend, knikkend en me niet veroordelend

    >

    > Ik kon dat cirkeltje pas doorbreken, toen ik me realiseerde

    > dat ik met de manier die mij eigen was, waar ik dus zo in

    > bleef hangen, me ook niet bepaald gelukkig maakte.. en geloof

    > me… de eerste veranderingen die ik onderging, onderging ik

    > omdat ik héél erg mn best ging doen om op de therapeutische

    > manier te denken… enkel om aan te tonen aan mn therapeuten,

    > dat dit voor MIJ speciaal… niet zou werken…

    Hier hetzelfde..je moet gaan ervaren dat een andere manier van denken je meer oplevert.

    > En gelukkig, daar had ik me dus in vergist… het werkte

    > wel… bij sommige dingen al vrij vlug… bij andere dingen

    > moet ik nog steeds twee keer nadenken voordat ik mezelf mag

    > en kan geloven en mezelf dus ook beter op de rails hou…

    Hier werkt het ook en steeds meer en meer wordt het een automatisme. Soms ook niet hoor dan is het denken maar kom er elke keer toch goed uit..

    Uiteindelijk levert het dus heel veel op!

    Leuk om te lezen Collie dat jij ditzelfde ervaren hebt..!!!

  • Collie

    Ik slik geen medicatie, ik heb een chronische aandoening en kan nauwelijks medicatie vedragen, een zetpil met aspirine is zowat het gekste wat ik neem… mja, dat is niet echt behulpzaam bij heftige emoties.

    Daarbij ben ik ook niet zo'n groot voorstander van psychofarmaca voor mezelf, maar ga niet zo ver dat ik het veroordeel als iemand daar wel voor kiest of zelfs wel móet, omdat er geen alternatieven zijn.

    Ik weet niet of ze in je verleden zullen gaan graven, bij de intake zul je wel het een en ander over jezelf moeten vertellen, maar vaak wordt toch jouw hulpvraag als het belangrijkste gezien, die zul je dus helder moeten krijgen voor jezelf, liefst voordat je een oproep krijgt. In jouw hulpvraag zou je dus ook kunnen stellen dat je niet per se wil zoeken naar een oorzaak in het verleden, maar dat je wil leren om hier en nu, gelukkiger in het leven te staan.

    Ik heb tot ik ziek werd, dus niet de depressie of de borderline, maar mn wat fysiekere kantjes, altijd full time gewerkt en was alleenstaand ouder. Vaak was ik wel moe, maar ook ik heb nooit het idee gehad om maar mn bed in te duiken, dekens over de kop en de wereld vergeten…

    Maar ik denk dat er niet zo'n groot verschil zit tussen dat bed en maar doorgaan, hoe je jezelf ook voelt, het is beiden verstoppertje spelen voor jezelf, weglopen van jezelf… Ik denk dat het aan je aard en opvoeding ligt, ook je omgeving, of je voor de ene vluchtweg ‘kiest’, of de andere… Ook bij mij moest aan de buitenkant, mn huis, mn zoon, mn werk, mn uiterlijk, er goed en verzorgd uit zien… en tja, dat is misschien toch wat veel gevraagd…

    En dat je daar een masker bij opzet, ik denk dat iedereen dat min of meer doet. Niemand toont aan heel de boze buitenwereld al zijn boze, blije, verdrietige of bange emoties en gedachten. Ik denk zelf dan ook, dat het masker dat we dragen lang niet altijd kwaad kan, als je dat niet zou kunnen zou je erg kwetsbaar worden.

    Maar als je er in doorschiet, en ook voor jezelf dat masker niet meer afzet, en voor de mensen die je lief zijn, dan zul je het opnieuw moeten leren om dat masker af te zetten, en dat begint toch mee dat je jezelf af zult gaan vragen waarom je dat masker op hebt… Midden in een druk winkelcentrum met enkel vreemden om je heen, lijkt me het niks gek dat je jouw verdriet niet toont, of ik het mijne, maar in je veilige thuisomgeving, zou hett toch nog mogelijk moeten zijn je kwetsbaar op te stellen.

  • snoepy

    hallo collie ,hier weer een een mailtje ,jij zegt dat het verstoppen is ,met mijn masker ,nou ja of nee voor de buiten wereld zet ik een masker op ,niemand hoeft te weten dat ik me ellendig vind dus mijn masker gaat op ,maar ook hier voor mijn fam heb ik hem ook op ,ik weet dat niemand in mijn fam weet hoe ik ben ,en zouden ze datwel weten dan zeggen ze nou je ziet niks aan haar ,het zal wel mee vallen ,want mijn broer en schoonzus die zij nou ze weet toch nog wel wat ze doet ,nou als je in de put zit moet je gek zijn nou en ik doe niet gek ,dus die mankeerd niets maar mijn masker doe ik ook op voor mezelf denk ik ,want ik kan er niet tegen dat mensen mijn zielig vinden of dat ik iemand pijn doe dat ik zo ben

    waarom ?ik denk dat ik mensen teleur stel ,ik heb een groot minderwaardig heidscomplex ,je moet lachen en vriedelijk zijn anders deug ik niet ,maar ik kanwel zeggen dat mijn hart op het goede plek zit ,dat weet ik zeker ik help mensen als het nodig is dat heb ik geleerd van mijn lieve ouders die niet meer bij mij zijn en dat ze altijd bij me zijn in mijn hart ,nou meis ik weet niet wat ik allemaal getypt heb ,gewoon wat in mij op kwam ,maar nu stop ik collie want je hebt presiesde

    dingen gezegd waar veel waarheid in zit ,dag meis liefs snoepy …