Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Ineke
Ben het helemaal met je eens ik help mee hoor
Misschien ben je naar mensen gereserveerder omdat je met hen meer dingen hebt meegemaakt die je niet vergeven hebt?
Misschien komen mensen te dichtbij waardoor je gevoelens naar hen blokkeren?
Misschien sta je jezelf wel niet toe om het mooie van andere mensen binnen te laten uit angst het kwijt te raken?
Er kan zoveel zijn wat er bij je speelt waardoor je minder gevoelens hebt naar mensen(baby's) dan naar dieren. Feit is dat je zelf mens bent, hoe is dat eigenlijk voor je?
Hallo,
Lijkt me niets om je voor te schamen.
Je praat over liefde, en een van de eigenschappen van liefde is:
zij dwingt nooit!
Ik heb zelf geen kinderen, maar als ik ‘s op kraambezoek ga, dan krijg ik ook zo’n hoopje mens in de armen gedrukt. Ik pak het vast, bekijk en bewonder het een poosje, besef dat het Gods wonderlijke schepping blijft en vervolgens geef ik het weer terug.
Met kinderen meot je een relatie opbouwen. Pas dan voel ik er wat bij.
Ja een jonge pup doet mij ook meer hoor. Maar die komt ook gelijk naar je toe, kwispelend en al. Een baby doet weinig tot niets. Daar kan ik ook niets aan veranderen.
