Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
azalaia
In mijn kennisenkring is een man van 33 die de gewoonte heeft om mensen altijd in het ongelijk te stellen ook als ze gelijk hebben en hij dit weet.
Als hij b.v. een keer vergeten is even het gootsteenafvoerputje leeg te maken na het afwassen, dan is hij dat niet geweest die dat vergat, maar zijn moeder, terwijl zijn moeder dat niet is geweest. Zij maakt alles goed schoon.
Hij ontkent dit dan in alle toonaarden. Hij heeft nooit iets ‘verkeerds’ gedaan maar alijd iemand anders.
Als ik hem iets vertel dat ik op nternet heb gelezen of op het journaal gehoord, dan is dat nooit waar, mijn verhaal klopt gewoon niet, maar zodra hij zelf hier iets van leest…pas dan is hij bereidt mij of anderen te geloven en dan nog heeft hij moeite om toe te geven dat hij ongelijk had en dat ik het beter wist.
Heeft dit met een bepaald syndroom te maken, valt dit onder iets of is dit door hem een aangenomen houding om zijn angst om te falen te verbergen.
Deze man is erg volhoudend in dit gedrag.
Ook heeft hij een aanrakingsstoornis, zelf zijn eigen moeder en vader heeft hij nog nooit geknuffeld, ook niet als kind, zijn uders van hun kan wel als kind maar dit waas snel over toen hij 4 of 5 jaar werd en hij deinst terug als iemand naar hem toekomt om hem b.v. te feliciteren met zijn verjaardag.
Ook een schouderklopje doet hem de rillingen over de rug lopen.
Hij wil niet worden aangeraakt.
Heeft dit verband met elkaar of staat dit er los van.
Herkent iemand hier iets van?
De informatie is alleen voor mij bedoeld zodat ik hem beter kan begrijpen waarom hij doet zoals hij doet.
azalaia
