Na een huwelijk van 25 jaar heb ik van de een op de andere dag mijn toenmalige echtgenote verlaten om met een ander verder te gaan. Het huwelijk was niet meer wat het was en we waren uit elkaar gegroeid. Na een verhuizing naar een andere stad dacht ik nog dat er wat te redden viel maar dat bleek niet zo te zijn. Het gevoel was er niet meer. Omdat ik in contact kwam met een ander waarmee het erg goed klikte ben ik na 6 maanden bij haar gaan wonen. Later kwam ik erachter dat zij erg jaloers was. En bang dat wat ik met mijn ex had gedaan haar ook zou overkomen. Contacten met andere vrouwen waren uit den boze. Toch ging het voor het overige goed. We kochten een lap grond en bouwden daar een zelf ontworpen huis op. In oktober 2006 had ik een afspraak met een vrouwelijke collega die intussen een andere baan had gevonden, maar die ik begeleid had. Wij zouden samen een hapje eten. Ik had gemeld dat ik dit ging doen en rond te klok van 19.00 uur weer thuis zou zijn. Zij was not amused maar goed… Echter degene met wie ik zou gaan eten kwam vanwege een file een halfuur later, met gevolg dat ik ook niet om 19.00 uur thuis was maar drie kwartier later. Ik werd thuis ontvangen met een scheld kanonnade en ging naar boven. Zij kwam mij achterna en begon op mij met het schuim op de mond in te beuken en sloeg mij in elkaar. Ik heb daar nog steeds een litteken van. De reden hiervan was dat zij stevig had gedronken in combinatie met medicijnen. Zelf kon zij zich het voorval niet herinneren en toonden nadien ook erg veel spijt en bezwoer mij dat het nooit meer zou gebeuren. Hoewel er partijen zijn die voor minder uit elkaar heb ik dat niet gedaan.
In september 2007 waren wij op vakantie. Tijdens die vakantie had ik regelmatig contact met een oud-collega vanwege een job die via mij was aangeboden. Op een vroege avond lag mijn partner in de caravan te slapen. Ik hoorde klassieke muziek en de achtergrond en liep daar naar toe, met mijn mobiel bij me, want ik kon gebeld worden. Langer dan een 10 min ben ik niet weggeweest; toen ik terug kwam zat mijn vriendin buiten op mij te wachten. Toen ik de caravan in ging kwam zij mij achterna en begon op mij te beuken zoals dat een jaar daarvoor ook had plaatsgevonden. Ik heb haar stevig aangepakt en uit de caravan gezet waarna ze richting het strand leip. Ik ben haar achterna gegaan en mee teruggenomen. Ook hier was sprake van een combinatie van alcohol en medicijnen. Aanleiding was het feit dat ik met mijn mobiel had meegenomen. Later ko n zij zich het voorval niet meer herinneren vanwege een zoals zij dat zei een blackout. Mijn vertrouwen was voor de 2e keer beschaamd en ik voelde mij allerminst veilig meer. Ik heb maanden gehad dat ik mij onzeker voelde als zij naast mij lag; krijg ik nu een schaar of mes in mijn rug, want wij dronken best wel een borrel op zijn tijd. Na dit 2e voorval heb ik contact gezocht met een oud-collega van mij waarmee ik in het verleden ook goed kon praten. Ik hebmijn vriendin dat niet gezegd. Ik kon daar mijn verhaal goed kwijt. Totdat ik in maart 2008 werd betrapt toen ik weer met haar aan het bellen was. Ik heb het haar toen verteld. Zij vond dit niet leuk, maar ik moest wel af en toe mijn gevoelens kwijt en zeker als we op vakantie waren. Na die 2e keer is het met mij niet meer goed gekomen. Ik ben steeds meer afstand gaan nemen van mijn vriendin. Verre reizen had ik geen zin meer in; hooguit 3 weken grote vakantie. Ik begon mij ook anders naar haar toe te gedragen. Vroeger belde zij mij om de haverklap en dat vond ik toen leuk; ik had daar geen behoefte meer aan, voelde het als een controle over wat ik aan het doen was. Ik heb haar ook gezegd dat ik niet meer wilde dat ze mij belde en dat ik dat zelf bepaalde als er gebeld moest worden. Stiekem belde ik nog wel met mijn contact; een paar keer ben ik bijna betrapt en loog dat ik niet aan het bellen was. In die periode kwam ik er ook achter dat zij pure wodka dronk. Toen ik haar daarop een keer betrapte heb ik gezegd dat ik niet meer wilde dat zij dat spul dronk. Vanaf die tijd drinkt ze alleen nog wijn. We zijn nu ruim 2 jaar verder en het gaat steeds minder goed met mij. Mijn vriendin doet haar stinkende best maar ik heb daar geen gevoel meer bij. We hebben –in de breedste zin van het woord- geen contact meer samen. Ik heb er geen zin meer in. Zij denkt dat ik een ander heb maar dat is niet waar. Ik voel dat ik de kracht niet meer heb om verder te gaan met ha. Ik wil de tent verkopen en opnieuw beginnen.
Ik ben de laatste tijd ook niet altijd even vriendelijk geweest tegen haar, omdat ik het niet kan verwerken wat zij mij heeft aangedaan. Het geheel heeft op mij een gigantisch impact gehad, die zijn weerslag niet kende. De afgelopen 2,5 jaar heb ik 3 dagen per week voor mijn werk in een appartement gewoond en dat beviel mij prima. Nu ik weer elke dag in huis ben valt mij dat zwaar. Toen ik maandag jl. naar mijn werk reed belde zij mij op met de vraag of ik een ander had. Ik heb haar toen gezegd dat dit niet zo was anders had ik wel voldoende argumenten om bij haar weg te gaan gezien het verleden.
Toen ik thuis kwam verzocht ze mij of ik de komende 2 maanden ergens anders wilde gaan wonen, om de zaken op een rijtje te zetten . Ik ben toen gigantisch tegen haar uitgevallen met gevolg dat zij nu bij een van de kinderen is gaan bivakkeren. Daar heeft zij haar verhaal gedaan. Ik ben daar niet meer welkom. Maar ik heb het wel gehad. Ik ga op zoek naar hulp en zie wel wat daar uitrolt, want het leven is te kort om bij de pakken te gaan neerzitten.
Zo ik moest dit even kwijt.