Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Frederik
Beste Michel,
Het bewustwordingsproces van mijn pijnlijke onbegrip op mijn eigen situatie neemt met de dag toe. Maar daarmee ben ik er niet. Het blijft een valkuil die ik zelf graaf om mijzelf te bagataliseren, in andere woorden mijzelf ophemel als antiheld, een charme in een noodlijdend bestaan waar ik zelf voor kies. ' What if“ ” Some day"
De optimist dagdroomt van een overwinning, een gebeurtenis waarin mijn hele wereld 180 graden draaien zal. Ik wacht, het is niet meer zoals vroeger waarin die dingen leken aan te waaien. Je moet er moeite voor doen, een actie dient te ondernemen om naar je doel te streven. Maar ik zit in de starthouding en verwacht op ieder ogenblik die plotselinge omzwaai waarin ik mijzelf kan uitdagen, mijzelf kan hervinden.
Ik kijk in de spiegel, 5 jaar geleden, stel je voor dat mijn ik van toen naar nu kijkt, wat zou hij tegen mij zeggen? Een bekritiserende toon zal eerst uit zijn mond vloeien, waarna een moment van stilte zal volgen om zijn desillusie waar hij even van door zijn stuk is gebracht onder daadkrachtige woorden te vermomen. Hij formuleert richtlijnen: “Ga in therapie, gooi die computer van je bij het grofvuil, ga vissen, ga basketballen, ga lezen en schrijg gedichten”
Maar ik doe het niet! Ik weet dat ik niet zo langer door kan gaan, maar vind de energie niet, ervaar gevoelens van een nederlaag als ik om hulp smeek. Nee, ik wacht en laat de tijd haar werk doen en vervuil dit forum met zelfbeklag. Toch zou het fijn zijn om wat nieuwe vrienden te krijgen, iets te ondernemen enzo….
Michel Schreef:
——————————————————-
> Een man, bijna 37 jaar was zoekende naar mensen
> die hij zoude kunnen helpen.
> Alleen als ik hier ben, maar eenzaam voel ik mij
> niet.
> waarom toch dan, dat jij het wel lijkt te zijn? In
> proza tikken jouw vingers, je mond prevelt de
> woorden,
> wat zou je toch schrijven, om mensen te trekken?
>
> Wie gaat het jou zeggen, wie fluistert het jou
> toe? De oplossing in je leven, want problemen heb
> je genoeg.
> De kroeg lijkt dichtbij, maar toch durf je niet.
> Je hebt weer geen zin, wat doet het er toe.
> Ach kommer en kwel, ach zielige ik, niemand die
> ziet mij, wat ben ik toch zielig.
> Alles is zinloos, dat gaat door je hoofd. Zelfs
> het eten op je bord, dat kan je niet deren. Waarom
> zou je eten, want alles is zinloos.
> Dood was je beter, dan hoefde je niet te leven.
>
> Pfff en zo kunnen we nog tachtig kantjes
> volpennen.
> Jij mist inderdaad het Leven. Zonder het Leven kun
> je inderdaad beter dood zijn. Maar toch leef je
> met een reden.
> LIEFHEBBEN!! Jij moet weer gaan LIEFHEBBEN!! Stop
> met je zelfmedelijden, stop met je gezanik.
> Als jij 's wist hoezeer jij op dit moment wordt
> liefgehebt (hoe zeg ik dat?)
> KIES! KIES! KIES! Je moet kiezen. Je moet geloven.
> Je moet geloven in liefde.
> Kies dan voor het leven, zegt de God van de
> bijbel. Jij moet kiezen om lief te hebben.
>
> Koop een konijntje of poes, een hond of een paard.
> En ga het verzorgen. Ga het aaien en knuffelen
> zoveel als je kan.
> Het probleem is dat je in een situatie zit waarin
> je niets of niemand meer kunt liefhebben. Dat IS
> gelijk aan dood zijn.
