Afscheid nemen

Nikki

12-04-2006 12:38

Hi geinteresseerden,
Ik ben een single vrouw van 43 jr en heb al een 10 jaar af en aan durende relatie/verhouding met een man die niet in staat is een monogame relatie te hebben. Ik ben altijd de bij-vrouw geweest. Er zijn ook tijden geweest dat we geen contact hadden. Ik heb het al diverse malen geprobeerd om het definitief te beeindigen omdat het me niet gelukkig maakt, omdat het niet is wat ik uiteindelijk wil in een relatie. Verstandelijk weet ik dat het niet goed is en dat ik er mee moet stoppen. Gevoelsmatig krijg ik toch nog steeds kruimels.
Ik weet ook dat het met mijn achtergrond te maken heeft: heel jong in de steek gelaten door ouders en eigenlijk nooit iemand gehad die er voor mij was.
De afgelopen tijd is hij weer in mijn leven geslopen, mijn verantwoordelijkheid. In het begin is het leuk, dan ben ik nog in staat om ook mijn eigen leven te leiden. Maar na 2 maanden kan ik dat niet meer. Dan begin ik langzaam weer ongelukkig te worden.
Op dit moment spelen er zoveel dingen: oma in verzorgingstehuis, erg rustig op het werk en ik wil van hem afscheid nemen en echt voor mezelf te gaan.
Ik voel me heel verdrietig, huil veel, pijn in mijn lijf. en veel angsten om er echt alleen voor te gaan. Bang.
Ik moet dit zelf doen, ik moet hier door heen, hulpverleners kunnen dit niet voor mij doen. De fluoxetine ligt op tafel en ik weet niet of ik zo ook echt ga nemen.
De connextie tussen weten wat goed voor me is en ook werkelijk doen wat goed voor me is, lijkt zo moeilijk. De wens dat een ander het voor me doet is groot en heel irreeel, dat weet ik ook.
Tips…. steun…..
Groetjes en bedankt, Nikki
joost

12-04-2006 14:25

Misschien moet jij je afvragen of jij je aangetrokken voelt tot die persoon of dat jij je aangetrokken voelt tot de gevoelens die je daarbij krijgt.
Ik weet niet of je aan sport doet? misschien met vriendinnen uit gaat of collega's maar als jij je aangetrokken voelt tot bepaalde gevoelens kun je die misschien ook bij een ander vinden.
en verder je hebt werk er zijn veel mensen die dat niet hebben en je hebt een oma! Ik zelf heb geen oma meer…
Wanneer ben je voor het laatst gelukkig geweest??? en waarom was je toen gelukkig?
nieke

12-04-2006 14:36

Hoi Nikkie
Wel herkenbaar. Ik denk dat mijn leven soepeler en relexter zou verlopen als ik die vriendin van mij (zie bericht boven jou) niet meer zou zien. Ik pieker er zo over en ze bezorgt me zoveel pijn. Het heeft met zoveel dingen te maken.
- je moet echt willen stoppen met de relatie…het is eigenlijk als een verslaving.. en je kunt pas stoppen als je echt wilt en vervolgens heel veel discipline hebben. bij een verslaving helpt het je omgeving erbij te berekken. Is dat nu ook mogelijk? Het is eng, maar ze zullen je helpen. Je moet dan wel naar ze luisteren…
- het heeft te maken met je verleden…bij mij ook, maar ben moe van alle psychotherapy en terug naar verleden. ik zit nu zelf bij haptonomie om beter met mijn gevoel te leren omgaan. het maakt me sterker. in plaats van je gevoel te veranderen, leer je het te accepteren, het een plaats te geven en er mee om te gaan. ik denk zelf ook aan meditatie. ontspanning en tevredenheid met jezelf moet je zoeken en vinden denk ik.
- wees sterk! van oorsprong is iedereen sterk. door omstandigheden raak je dat kwijt. zoek je oorspronkelijke ik weer op. voel het en wees er trots op!
Nou…lastig…maar echt…alles valt en staat met discipline! maak een afspraak dat je hem niet meer ziet en hou je erzelf aan.
Nog een kleine tip die uit het boedisme komt: als je een gevoel hebt zoals bijvoorbeeld.: als ik hem nu niet ga zien, voelen, ga ik dood… negeer het gevoel niet, maar concentreer je juist op het gevoel. wel 15 minuten lang (of langer). grote kans dat het minder wordt. zo niet…probeer het gevoel vast te pakken (als het zo'n pijn doet, moet je het heel concreet ergens voelen in je lichaam), maak met je handen een bal van het gevoel en gooi het het raam uit!!!
Succes!! En kop op… ook voor jou heeft het leven leukere dingen in petto!
Nikki schreef:
>
> Hi geinteresseerden,
>
> Ik ben een single vrouw van 43 jr en heb al een 10 jaar af en
> aan durende relatie/verhouding met een man die niet in staat
> is een monogame relatie te hebben. Ik ben altijd de bij-vrouw
> geweest. Er zijn ook tijden geweest dat we geen contact
> hadden. Ik heb het al diverse malen geprobeerd om het
> definitief te beeindigen omdat het me niet gelukkig maakt,
> omdat het niet is wat ik uiteindelijk wil in een relatie.
> Verstandelijk weet ik dat het niet goed is en dat ik er mee
> moet stoppen. Gevoelsmatig krijg ik toch nog steeds kruimels.
> Ik weet ook dat het met mijn achtergrond te maken heeft: heel
> jong in de steek gelaten door ouders en eigenlijk nooit
> iemand gehad die er voor mij was.
>
> De afgelopen tijd is hij weer in mijn leven geslopen, mijn
> verantwoordelijkheid. In het begin is het leuk, dan ben ik
> nog in staat om ook mijn eigen leven te leiden. Maar na 2
> maanden kan ik dat niet meer. Dan begin ik langzaam weer
> ongelukkig te worden.
>
> Op dit moment spelen er zoveel dingen: oma in
> verzorgingstehuis, erg rustig op het werk en ik wil van hem
> afscheid nemen en echt voor mezelf te gaan.
> Ik voel me heel verdrietig, huil veel, pijn in mijn lijf. en
> veel angsten om er echt alleen voor te gaan. Bang.
>
> Ik moet dit zelf doen, ik moet hier door heen, hulpverleners
> kunnen dit niet voor mij doen. De fluoxetine ligt op tafel en
> ik weet niet of ik zo ook echt ga nemen.
>
> De connextie tussen weten wat goed voor me is en ook
> werkelijk doen wat goed voor me is, lijkt zo moeilijk. De
> wens dat een ander het voor me doet is groot en heel irreeel,
> dat weet ik ook.
>
> Tips…. steun…..
>
> Groetjes en bedankt, Nikki
azalaia

12-04-2006 16:19

Hoi Nikki, eigenlijk weet je heel goed wat je wilt: DIT NIET in ieder geval.
Krijg eens wat meer zelfrespect en laat je niet behandelen als een soort van aanhangsel van hem op de momenten dat het HEM weer eens in zijn straatje past.
In feite laat je je gebruiken enb schept hier ook een soort van genoegen, kastijding in.
Kom op zeg, stop hier mee, dit brengt je nooit geluk op alleen maar verdriet uiteindelijk.
Het punt is dat jij niet goed alleen met jezelf kan zijn, je balans te vinden in jezelf, want als je dat wÃƒÂ¨l had, dan was hij allang opgehoepeld.
Gebruik hem niet als een soort ‘'houvast’' om zelf niet te vallen; je valt uiteindelijk toch een keer en jij moet opstaan, niet hij.
Sterkte ermee en zoek oma weer eens op, zij heeft je nodig.
Groeten van azalaia.
Annelies E

12-04-2006 17:49

Je moet proberen er afstand van te nemen
Kruimels te krijgen is niet respectvol
Je bent als mens meer waard
Probeer eerst van jezelf te houden
En dit verdient geen respect
Die persoon kan zich niet binden zo te zien
ron

12-04-2006 23:27

De last in mijn leven was me ook te zwaar om het zelf te dragen, ik gaf mijn leven uit handen…aan Jezus Christus.
Ik weet dat het voor velen als een zeer goedkope oplossing klinkt..het is de beste ‘oplossing’ waarin ik geloof!
Jij mist basis in je leven, Hij kan en wil je die geven.
Verder wens ik je alle steun, erkenning, mensen die met je meevoelen en leven, begrip enz. die je nodig hebt.
Zal niet makkelijk voor je zijn te breken met iemand die je kruimels geeft als het alternatief lijkt dat je helemaal niks meer krijgt….kruimels ben je ook gewend te krijgen, dat is bekend voor je….maar je bent niet bedoelt om van kruimels te leven, dat voel je en dat weet je!
Het Beste!!
Groet Ron
Nikki

13-04-2006 08:48

Joost, dank je voor je reactie, misschien is het inderdaad wel het gevoel dat hij me geeft. Als ik echt ga kijken naar de persoon dan vraag ik me af wat ik moet met iemand die niet monogaam is en iemand die eigenlijk heel egoistisch is.
En ja ik sport en doe ook dingen met vriendinnen.
Ik ben gelukkig als ik vrede heb met mezelf en trouw ben aan mezelf.
Gr Nikkijoost schreef:
>
> Misschien moet jij je afvragen of jij je aangetrokken voelt
> tot die persoon of dat jij je aangetrokken voelt tot de
> gevoelens die je daarbij krijgt.
>
> Ik weet niet of je aan sport doet? misschien met vriendinnen
> uit gaat of collega's maar als jij je aangetrokken voelt tot
> bepaalde gevoelens kun je die misschien ook bij een ander
> vinden.
>
> en verder je hebt werk er zijn veel mensen die dat niet
> hebben en je hebt een oma! Ik zelf heb geen oma meer…
>
>
> Wanneer ben je voor het laatst gelukkig geweest??? en waarom
> was je toen gelukkig?
Nikki

13-04-2006 08:55

Hi Nienke,
Fijn om te lezen je reactie en ik heb jouw bericht ook gelezen en we zijn fout bezig.
Voor een ander weet ik het vaak goed te zeggen en doen is een 2e voor mezelf.
Ik heb mijn vriendinnen erbij betrokken en zeker afgesproken dat als ik hem wil bellen, mijn vriendinnen bel. Maar met mijn discipline is het ver te zoeken. Op vele gebieden.
Ik heb ook haptonomie gedaan en vond dat heel goed.
Die tip vanuit het boedisme ga ik doen. Hoop dat de pijn in mijn lijf dan wat afneemt.
Gisterenavond bedacht ik me opeens dat het leven te mooi is om door zo'n man te laten verpesten.
Dank je
Groetjes Nikki
azalaia

13-04-2006 16:25

Hallo Ron, heb je ook nog een andere oplossing voorhanden, voor het geval niet iedereen hetzelfde geloof aanhangt als jij…….
Denk ook eens ZELF na over een probleem, dat is n.l. een kunst dat niet iedereen machtig is.
Groeten van azalaia.
ron schreef:
> De last in mijn leven was me ook te zwaar om het zelf te
> dragen, ik gaf mijn leven uit handen…aan Jezus Christus.
> Ik weet dat het voor velen als een zeer goedkope oplossing
> klinkt..het is de beste ‘oplossing’ waarin ik geloof!
> Jij mist basis in je leven, Hij kan en wil je die geven.
> Het Beste!!
> Groet Ron
ron

13-04-2006 19:13

Wat je aanhangt mag je zelf kiezen. Ik kies ervoor om Jezus te volgen en wil dat anderen niet als optie onthouden.
Overwegen kun je het toch!?
En ik mag het aandragen lijkt mij.
Vanwaar je harde woorden?
Groet Ron

Afscheid nemen

Nikki

joost

nieke

azalaia

Annelies E

ron

Nikki

Nikki

azalaia

ron