Afscheid nemen

Nikki

08-05-2006 19:37

Hi Michel,
Ik heb je bericht aan mij al zoveel keer gelezen. Het inspireert me steeds weer.
Ik ben druk met mijn oma geweest die nu voor een 2e x gevallen is, door onzorgvuldige hulp in het verzorgingstehuis en ze heeft nu ook haar andere heup gebroken.
Is inmiddels geopereerd en weer terug naar het verzorgingstehuis.
Door haar kom ik ook steeds dichter bij mezelf. De betutteling van mensen (door haar Alzheimer): mijn oom die zegt, dat ze er toch geen weet van heeft als ik niet kom.
En ik, ik zie en voel haar blijheid als ik er ben met regelmaat, zo blijft ze communiceren.
Ik heb mijn boosheid geuit tegen het personeel van het verzorgingstehuis, met liefde.
Ik weet niet waarom ik je dit vertellen, maar intuitief weet ik dat het goed is.
Ik vervolg mijn zoektocht naar geloven, ik weet soms niet waar ik zal zoeken, kan zoeken….
Dank je voor jij.
Nikki
Michel

08-05-2006 21:06

Nikki,
Ik ben blij dat je het me laat weten.
Het doet me duidelijk heel goed.
Ik ben heel blij dat ik iets voor je kon betekenen.
Dat vind IK nou 's een prachtig moment :-)
Iemand een klein stukje verder helpen op haar pad.
Iemand aan het nadenken zetten.
Ik vind je een mooie persoonlijkheid, wat je laat zien in
een paar berichtjes.
Je stelt je open, durft eerlijk te zijn en je volgt duidelijk je
eigen hart.
Ik zou willen dat ik meer voor je kan doen.
Maar blijkbaar was dit genoeg.
Lieve Nikki, blijf naar inspiratie zoeken. Je zult stukje
bij beetje de waarheid ontdekken als je je hart blijft
volgen.
En vergeet niet: de waarheid ontmaskert de leugen.
En de leugens waarin je gelooft, die maken je doodongelukkig.
Ik wil jou ook danken voor wie jij bent.
Groet
Michel
Nikki

10-05-2006 14:31

Michel,
Het is zo verwonderlijk: ik ken je niet persoonlijk, weet niet hoe je er uit ziet, weet niet of je witte sportsokken draagt in schoenen waarover ik een oordeel heb, ik ken niet je achtergrond en toch voel ik me met jou verbonden.
Het kleine meisje komt dan in mij naar boven, iemand die er zo naar verlangt bij de hand genomen te worden in deze grote mensenwereld en beschermd te voelen.
De volwassene wordt verliefd op wat ze krijgt en heel nieuwsgierig naar de persoon Michel.
Ik denk dat ik altijd gevoelig blijf voor steun, omdat ik het te weinig gehad heb, en daardoor ook weleens in de problemen kom omdat ik het anders intepreteer.
Door wat jij schrijft hou ik weer een beetje meer van mezelf. Ik weet het dat ik een mooi mens ben, ik voel het alleen niet altijd.
Ik vind het waardevolle ontmoetingen op papier.
Dank je,
Nikki

Afscheid nemen

Nikki

Michel

Nikki