Onderschat de kinderziel maar niet. Omdat een vers mensje beschikt over een gigantische dosis genetisch meegebaarde kennis, via genen, als je het een populair wetenschappelijke naam wilt geven Opvoeden is eigenlijk een verkeerde noemer, zou het eerder afvoeden moeten wezen. Een kind pasbaar maken voor de maatschappij is een ellenlange serie van nees en nees. Onze leefomgeving is zo breekbaar dat een kind de bijna onmogelijke taak heeft zijn gereincarneerde of genetische geschenkte basis te moeten strippen van reflexen, kunden en vaardige wijsheden. Dit is geen gemakkelijke taak, een verbazendwekkend afleerproces van normatische waardigheid. Mij is het de vraag hoe lang nageslacht nog voorzien word van de opgedane kennis uit het vergane leven. Hoe ik schaamte proef voor kennis die niet in het feitelijk lopende leven is opgedaan. Vanwaar deze voorvader haat? Wat hebben zij verkeerd gedaan dat zij zo gestraft moeten worden voor hun geleefde levens? Ik wil deze discussie dan ook liever de tere ouder ziel noemen.