Sinds korte tijd heb ik een vrouw leren kennen. Ze heeft een half jaar therapie gehad wegens de eetstoornis boulimia. Er is advies gegeven van de inrichting waar zij loopt om zich te laten behandelen voor persoonlijkheidsstoornissen.
Echter sinds wij contact hebben, geeft ze duidelijk aan dat haar zelfbeeld positiever is geworden. Dat mijn woorden meer besef bij haar opwekken dat ze wel iets betekend, dat ze wel iets kan presteren, dat ze een mens is zonder zich al te veel in een slachtofferrol te plaatsen.
Zelf heb ik behoorlijke mensenkennis en motiveer ik mensen snel. Hoe ga ik echter met zo een situatie om? Het kan in mijn ogen niet zo zijn dat ik haar meer kan helpen dan een gespecialiseerde inrichting.