Hallo allemaal!
Ik heb een probleem en dat probleem heet jaloezie! Ik word er gek van!
Ik zal proberen mijn probleem zo goed mogelijk te omschrijven en ik hoop echt dat ik er met iemand over kan praten.
Wat is er aan de hand?
Ik heb last van erge jaloezie en ben bang om verlaten te worden.
Wat zijn de symptomen?
Ik raak snel in een negatief gedachtenpatroon: achterdochtig, wantrouwend -denk meestal dat ik in de maling genomen word, dat er meer aan de hand is, dat ik voor gek word gehouden, dat ik bedrogen word en word daardoor onzeker, boos, verdrietig… Ellende allom.
Ik kan heel ver hierin gaan - gedachten, gevoelens en gedrag.
Hoe is dat gekomen?
Ik heb werkelijk geen idee. Mijn vriend is nog nooit vreemdgegaan. Het ligt volgens mij gewoon echt aan mijn onzekerheid en dat negatieve gedachtenpatroon waar ik steeds in verkeer. Ik zoek overal wat achter, waardoor als hij een keer in contact komt met een meisje ik altijd van alles en nog wat in mijn hoofd haal en dat ook uit naar mijn vriend toe.
Alles is leuk en aardig totdat er maar het minste hoeft te gebeuren in de relatie dat ik gek word van de gedachte dat er iets verkeerd zit…. Met alle gevolgen van dien. Ik denk mijzelf in de put en tegelijkertijd sleur ik mijn vriend ook daarin mee wat onze relatie absoluut niet ten goede komt.
Ok, om jullie wat meer duidelijkheid te geven, een paar voorbeelden:
- Ik loop de kamer in waar mijn vriend achter de pc zijn mail zit te lezen of op MSN zit. Als hij snel al die schermen wegkilkt, bam, daar gaan mijn gedachten en gevoelens weer op automatisch piloot… Ik vraag me dan af: Wat zit hij uit te vreten? Verbergt hij iets voor mij?
- Mijn vriend verteld dat hij gaat carpoolen naar zijn nieuwe baan (introductieweek) in Leusden. Hij verteld dat het om een oud-klasgenote gaat. Een meisje dus. Weer die negatieve gedachten. Ik wordt gek van mezelf. Mijn vriend wordt al helemáál gek van mij en ik begrijp hem ook wel. Ik begrijp best dat zulke erge jaloezie verstikkend en ziekelijk is.
Mijn vriend stelde voor dat ik professionele hulp moet inschakelen, omdat het mezelf blijkbaar niet lukt om er mee om te gaan. Therapie zou een goede oplossing zijn,uiteraard…. maar… ik dacht jullie mening hierover te vragen, en eventueel als er iemand is die dit heeft mee gemaakt naar persoonlijke ervaringen vragen over hoe zoiets met succes op te lossen.
Wat wil ik bereiken?
Ik wil in staat zijn om niet meer overal iets achter te zoeken. Ik wil er geen problemen meer mee hebben als er (om mijn vorige voorbeeld even te gebruiken) iemand met hem meerijdt ik gelijk weer helemaal doordraai en me k*t voel daardoor. Ik wil van die angst af dat hij me misschien wel zal gaan verlaten, want juist door dit gedrag is de kans groter dat hij me misschien uiteindelijk wel zal verlaten, doordat de relatie te verstikkend is.
Het is op deze manier erg vermoeiend, voor mij in eerste instantie en voor mijn vriend ook… En ik wil niet dat mijn relatie hierdoor op zijn einde loopt….
Ik hoop dat er iemand is die me kan helpen. Al is het alleen maar door erover te praten.
Alvast bedankt voor de moeite om dit te lezen en bij voorbaat dank voor jullie reacties.
Groeten,
Brigitte