steeds minder interesse in het leven, de rest geen interesse in mij.

• 

  even niet

  10-09-2006 03:28

  Hallo, ik wilde graag hier even mijn verhaal doen. Ik ben dus een man van 32 jaar en dingen zitten me gewoon tot hier. Allereerst spelen er nu dingen die er eigenlijk mijn hele leven al zijn. Ik heb het gevoel genegeerd te worden door alles en iedereen, waar ik ook kom, op het werk, een club, cafe of wat dan ook, uiteindelijk sta ik gewoon alleen. Geen vrienden, pogingen om vrienden te maken, goede wil tonen, enthousiasme, draaien op niets uit. Na een tijdje is het contact simpelweg verdwenen, ondanks pogingen van mijn kant om dan maar weer contact te zoeken. Ik word om de haverklap ontslagen, maakt niet uit of ik overuren draai en mijn werk op orde heb, ik krijg te horen dat collega's zich aan me irriteren en krijg overal de kous voor op mijn kop. Een mislukte relatie, mag het kind niet meer zien, met de smoes dat ik teveel drink. Vanaf dat ik op mezelf woon (18e) alleen maar financiele shit, het lijkt wel of het alleen maar erger wordt. Verkeerde opmerkingen op het verkeerde moment. Om kort te gaan, niets, maar dan ook niets dat ik aanpak is gewoon nog leuk. Ik heb wel eens te horen gekregen dat ik op een eiland zit, maar zo begint het nu ook echt te voelen. Ik krijg serieus steeds minder zin om nog door te gaan, ieder lichtpuntje aan het eind van de tunnel dooft binnen 1 seconde weer uit. Wat mankeer ik in vredesnaam? Ben echt geen domme jongen, heb mijn Havo diploma op mijn sloffen gehaald, maar mijn gedrag? Ik zie door de bomen echt het bos niet meer, waarom ben ik zo anders? Zit ik dan echt alleen op dit eiland? Ik ben benieuwd.

  Groeten,

  D.

  Rapporteren
• 

  azalaia

  10-09-2006 13:50

  Hallo even niet…..

  Misschien ben jij wel in een verkeerd land geboren, dat de mentaliteit van de mensen in dit land niet aansluiten bij de mentaliteit die jij in je herbergt.

  Ik herken wel een aantal dingen, heb ook weinig vrienden, allemaal blablabla personen, en die hoef ik dus niet…..

  Als dat ze is en je voelt dit eigenlijk ook dat je in het verkeerde land bent geboren, ligt dus eigenlijk niet aan jou, maar je bent op de verkeerde plek neergezet en dat had je niet in de hand natuurlijk…..

  Heb je geen kennissen, familie die ergens anders wonen, Canada of Nieuw Zeeland of België dichterbij waar de mentaliteit al weer een stuk gemoedelijke is over het algemeen, dus niet bij ierdereen.

  Dan zou je daar eens een tijdje naar toe kunnen gaan zonder je huis op te zeggen.

  Ik denk dat jij heel erg bent ondergesneewd, dat je je identiteit aan het verliezen bent.

  Wat ook goed zou zijn is om een paar maanden in Afrika, Ghana bijvoorbeeld vrijwilligers werk te gaan doen tegen kost en inwoning.

  Je komt dan in een ploeg van mensen terecht uit alle windstreken die allemaal één doel hebben en dat is samenwerken met de mensen daar om het voor hun beter te maken, ze te leren hoe ze zichzelf het beste kunnen redden.

  Je krijgt met zoiets veel zelfvertrouwen, bent even helemaal uit de Nederlandse shit, en mischien ben je dan bij terugkomst zelf ook een ander mens geworden die beter is opgewassen tegen het leven en de mensen hier.

  Ik moet even de deur uit, maar laat maar iets weten of je wat hebt aan mijn antwoord, dan lees ik dat straks wel.

  Groeten van azalaia.

  Rapporteren
• 

  even niet

  10-09-2006 19:14

  Jah, leuk en vooral ruim gedacht, zo van je zit op een eiland en stuur me dan maar naar een eiland. Maar mijn leven is er toch op gericht om mezelf hier te handhaven en ik ben meer geholpen bij tips in die richting.

  Rapporteren
• 

  Tinus

  10-09-2006 21:59

  Hoi even niet

  Allereerst denk ik inderdaad niet dat je een domme jongen bent,zo kom je in elk geval niet over

  Hoe jij je voelt kan ik me enigszins voorstellen hoor,..(herken het absoluut niet in mezelf maar kan wel met je meeleven)

  Als je in de maatschappij de ene na de andere schop krijgt ga je je waarschijnlijk ook anders gedragen naar andere mensen toe,..misschien ben je onbewust onzeker of wil je te graag alles goed doen…je zegt dat je overwerkt en doet alles wat in je macht ligt om sociale contacten te onderhouden en dan nog laten mensen je zitten… mensen irriteren zich aan jou houding juist omdat je zo graag wil,….

  je zegt: overal waar ik kom word ik genegeerd…misschien is dat je gevoel maar berust dat niet op de feiten??als je je eenmaal eenzaam en alleen voelt kan weinig dat nog goed maken en lijken anderen het altijd zo gezellig te hebben

  wat je daar aan moet veranderen weet ik zo 123 niet natuurlijk,..ik ken je niet en heb er ook weinig verstand van,ik kan je dus niet echt helpen..

  heb je er ooit wel eens over nagedacht om in therapie tegaan,doodgewoon om eens te onderzoeken waar dit nu alemaal vandaan komt?

  Rapporteren
• 

  joris

  10-09-2006 22:15

  Bent u misschien pedofiel ?

  Rapporteren
• 

  Tinus

  10-09-2006 22:16

  jij hoort hier niet met je kwetsende opmerkingen,……

  Rapporteren
• 

  joris

  10-09-2006 22:21

  wat is hier kwetsend aan ?

  Rapporteren
• 

  even niet

  10-09-2006 22:24

  Niets, maar is A: offtopic en B: als het zo was had ik het er wel bijgezet.

  Rapporteren
• 

  kleintje

  11-09-2006 11:37

  Hoi even niet…

  ik denk dat het inderdaad een goed idee is om hulp te zoeken. Een therapeut/psycholoog kan alles wat meer op een rijtje voor je zetten.Het is niet zo dat een psycholoog instant oplossingen voor je heeft maar het kan je wel helpen je leven weer wat meer op de rails te krijgen. Ik heb zelf het idee dat je niet meer doorhebt wat andere mensen “normaal” vinden (dit bedoel ik niet onaardig) maar juist door je gebrek aan contact en je ‘wil’ naar contact kan je mensen een beetje afschrikken. Je moet ook niet te hoge eisen aan jezelf stellen, je kan niet alles meehebben en er zijn altijd dingen in het leven die tegenzitten al moet ik zeggen dat het bij jou erg extreem is. Ik denk dat je kritisch naar jezelf moet kijken en alleen jij kan iets veranderen aan je leven en niet andere mensen dus je zal zelf het heft in handen moeten nemen en actie moeten ondernemen om je leven aangenamer te maken.

  groeten kleintje

  Rapporteren
• 

  Hendrikje

  12-09-2006 01:08

  Ik had vandaag een sms-je gekregen van iemand die behoorlijk dicht bij mij staat.

  Uit dit berichtje bleek dat ze behoorlijk in mij teleurgesteld was, omdat ik een tijd niks van me had laten horen.Terwijl ik daar een héél goede reden voor had. Om de één of andere duistere reden kwam toen jouw bericht in mijn hoofd op. Een bericht wat ik al talloze malen heb gelezen. En ik kan zelf nooit een passend antwoord op jouw bericht bedenken, omdat ik jou daarvoor niet ken en bovendien is dit natuurlijk nogal summier, wat je hier zo even neerzet.

  Er komt alleen een heel grote vraag in me op. Een die aan jou gericht is maar eigenlijk ook in stilte aan degene die mij het sms-je stuurde, omdat jouw verhaal me heel erg aan haar karakter doet denken: wat verwacht je eigenlijk van mensen en hun vriendschap? En…. wat jij wilt van de ander, kun jij dat teruggeven???

  Rapporteren