Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Ellen XL
He-le-maal mee eens Azalaia!
Groetjes Ellen 
O ja Ellen, ik vergat nog niets te zeggen tegen jou: durven leven is niet alleen durven doen, maar ook durven zeggen m. a. w. maak van je hart geen moordkuil.
Dingen niet of niet goed durven uitspreken werkt heel belemmerend en beklemmend.
Je blokkeert jezelf en ontneemt jezelf de ruimte om ‘'op te ruimen’'.
Als je dit letterlijk bekijkt zijn mensen die nooit hum huis opruimen ook geestelijk geblokkeerd , de puinzooi in hun huis zit ook in hun leven en hoofd.
Dan komt er ook nog een stuk luiheid om de hoek gluren en het plaatje is compleet.
Nu ik dit zo zeg mag ik ook wel eens gaan opruimen terwijl het in mijn hoofd echt geen chaos is, integendeel juist……
Zo zie je maar weer dat er altijd uitzonderingen zijn, want ik ben gewoon heel lui af en toe, meer toe dan af
Groeten van azalaia.
Hai….
Na hier zo wat gelezen te hebben heb ik de behoefte om even te reageren.
Verhuizen lijkt me niet zomaar even een optie….ik woon namelijk in het buitenland als Nederlander en kan niet echt zeggen dat het er hier nou veel gemoedelijker aan toe gaat….dat is een visioen en te gemakkelijk gedacht.
Dan heb je namelijk ook nog eens het geval dat je inkomens afhankelijk bent…en in een ander land al is het voor een paar maanden gaat echt niet voor niks de zon op.
Je kunt niet zomaar je ondoordacht je spullen pakken en kijken op een ander…daar is waarschijnlijk het probleem niet mee aangepakt.
Ik ben het dus eens met *even niet* dat dat niet zomaar een optie is….gelukkig is hij verstandig genoeg om te relativeren.
Nu….in antwoord op het topic.
Het je niet thuis voelen tussen een groep met mensen…je misplaatst voelen in een groep….waardoor je dus eigenlijk geen vrienden maakt.
Tja…het is de trend van de tijd en de maatschappij…we hebben schijnbaar allemaal haast en letten niet op de ander.
Door de geleden schade in de jaren die zijn voor bij gegaan…heb jij waarschijnlijk je eigen houding ook verandert..jij bent gesloten…je hebt je afgesloten van gevoel.
Waarschijnlijk ben je het niet bewust…maar je bent zo gewend dat je er niet bij hoort dat je dat misschien wel zelf reflecteerd?
Zonder dat je het beseft *straal* je de verkeerde lichaamstaal uit en spiegel je dat op de ander.
Probeer eens op straat…tegenover een wildvreemde voorbijganger…op een vrolijke manier goedmorgen/middag/avond te zeggen met een brede smile op je gelaat…zorg dat je toon vriendelijk en energievol klinkt…en kijk de persoon daarbij ook aan…
Veel kans (heel veel) dat deze persoon ook vriendelijk terug antwoord…waaarschijnlijk zelfs met een verbaasde blik.
Waarom?…Mensen zijn geen spontaniteit meer gewend…we leven in een stresserende maatschap waar veel druk en angst heerst…
Als dit gelukt is….(en ik doe dit soort testjes altijd eerst zelf) probeer het dan is op een bijeenkomst…je werk…of een feestje.
Kom binnen met alleen positive gedachtes….met de gedachte * iedereen is vriendelijk en aardig zoals ik nu ben*…en *iedereen behandelt mij vriendelijk en gelijkaardig zoals ik hun*…en je zal versteld staan over de reactie's.
Je nieuwe JIJ straalt meer positieve energie uit….en daardoor *voelt* de ander dat…die daarop moet reageren….dat is de wet van de natuur….
Nou….ik hoop dat je er wat mee kunt…neem de kans en doe het gewoon…baat het niet schaadt het niet…
Graag zou ik je reactie willen weten…in de tussentijd wens ik je veel succes…
Jij komt er wel…je werkt namelijk aan een eventueel probleem…en das al een stap in de juiste richting, toch?
Succes en Kracht,
Dewi
