Ik mis gewoon dat ongedwongene, dat ongeremde, zo eens spontaan afspreken met een groepje, het gevoel er dan ook bij te horen, onbevooroordeeld. Ik vraag niet eens veel, qua hulp ofzo, ben echt geen zeur, misschien zelfs wel in tegendeel, ik sta eerder klaar voor die ander dan zij voor mij en da's ook meteen de paradox in mijn verhaal. Ik snap het gewoon niet.
De reden waarom ik het vraag, is omdat ik zelf nogal eens merk dat iedereen een andere definitie van vriendschap heeft en wat er zou moeten in een vriendschap.
En hup, dan vallen al ontzettend veel mensen af, omdat een vriendschap eigenlijk onvoorwaardelijk zou moeten zijn.
Ik hou er bijvoorbeeld niet van om in een stramien te zitten. Ik moet me bijvoorbeeld niet verplicht voelen om iemand elke week te bellen, bijvoorbeeld. En een spontane afspraak…tsja, helaas. Daar ben ik ook niet zo voor. Dus aan mij zou je al een slechte hebben, terwijl ik op ander gebied misschien juist wel heel waardevol zou kunnen zijn.
Wat ik er mee wil zeggen, is dat jouw verwachtingen op het gebied van vragen om hulp wellicht niet groot zijn, maar misschien op een ander gebied wel.
Misschien werkt dit benauwend voor mensen, waardoor zij een afstand in gaan bouwen.
Ik heb bewust afstand genomen van eerder genoemd persoon, omdat ik vond dat zij teveel zwelgt in zelfmedelijden. Aangezien ik heel mijn jeugd heb doorgebracht met iemand die alleen maar de gebeten hond uit kon hangen, heb ik daar een behoorlijk broertje dood aan. Ik kan er ook echt niet tegen als iemand alleen maar klaagt en niets doet om iets aan zijn of haar situatie te veranderen.
En daar hebben we nu mijn zwakke punt. Echt een niet al te best karaktertrekje. Maar… nu komt het…. ik heb haar (en haar zoontje) een aantal jaren geleden een behoorlijke tijd in huis genomen toen ze in de “eerste”scheiding lag. (dit wordt de tweede)Daar ben ik namelijk wel heel goed in. Praktische hulp bieden. En ik zou het zo weer doen. Maar dat wil zij nu even niet.
Dus voldoe ik niet aan haar verwachtingen en zij ook even niet meer aan de mijne.
Dat zijn dingen die gebeuren, maar er zijn veel meer mensen, die iets positiefs te bieden hebben. In plaats van te hangen aan hoe een ander zou moeten zijn, onttrek ik positiviteit aan anderen die nooit perfect zijn, maar wel heel dierbaar. En wiens gezelschap geen leegte moet vullen in mijn eigen leven, maar een waardevolle aanvulling is op wat ik al heb.
Dus tel ik mijn zegeningen in plaats van mijn verliezen.
Heel epistel, misschien heb je er helemaal niks aan….maar misschien ook wel.
Ik hoop het. Succes ermee. en laat nog eens weten hoe het je verder vergaat.
Hallo Ellen, met het doen van vrijwilligerswerk kun je afstand nemen van de dagelijkse problemen doordat je bezig bent iets te doen voor een ander in één of ander een project met iets.
Soms zitten mensen in zichzelf opgesloten,gevangen en inderdaad op een eiland in hun geest, en om daar uit te stappen is verandering van omgeving een goede mogelijkheid.
Dan is het ook letterlijk dit land verlaten voor een poos en totaal met iets nieuws te beginnen, nieuwe dingen, andere mensen, leren geloven in jezelf etc.
Vandaar mijn reactie en bedankt voor jouw begrip.
Groeten van azalaia.
Hoi Azalaia,
Je schrijft o.a.: Dan is het ook letterlijk dit land verlaten voor een poos en totaal met iets nieuws te beginnen,
Ik begrijp je wel, nou ja dat schrijf je ook, alleen als “even niet” het niet zo ver wil zoeken is het natuurlijk een alternatief om andere leuke mensen te leren kennen en samen iets goeds op te bouwen hier in dit land:)
Dus eigenlijk jouw idee met een zwier van mij… 
Ik vind wel dat als iemand die schrijft dat hij in de knoop zit, vrienden hem laten zitten en werkgevers die hem op voor hem onbegrijpelijke wijze ontslaan, enz. zich ons advies ter harte moet nemen.
Als je alle adviezen in de wind slaat “even niet” dan snap ik al waarom iedereen afhaakt.
En wat jou betreft lieve Azalaia, ik lees heel vaak jouw adviezen dat ik denk “hier hoef ik niets meer aan toe te voegen”, zo goed! Al ben ik het soms ook niet helemaal met je eens hoor, maar dat hou je toch he?
Lieve groetjes aan iedereen van Ellen
Hoi Ellen, prima dat he het niet altijd met mij eens bent, dat schept voor jou weer mogelijkheden om hier mee te spelen, je eigen gedachtes naar voren te halen, meningen met elkaar te vergelijken.
.Als ik op iemand reageer, dan is dat na 1x gelezen te hebben, het gevoel wat ik dan heb is mijn reactie. Als ik een verhaal 3x lees, dan vertroebelt dit mijn verstand en verdwijnt een bepaald eerste gevoel over iets….snappie….
Hij zou natuurlijk ook in dit land de boeg kunnen omgooien en een andere koers gaan varen. Mogelijkheden genoeg als je er maar voor open staat.
En dat is nu juist het probleem: hij zit ergens goed vast, letterlijk en figuurlijk en zo'n iemand moet je met beleid een richting opsturen dat voor hem geschikt is.
Ik heb een kennis, een gitarist, die hier ook nogal snel vast loopt en weet je wat hij doet om op te laden: elke zomere gaat hij 3 maanden naar Spanje, gitaarles geven, optredens weggeven met allerlei muzikanten uit vele windstreken die hij daar ter plaatste ontmoet, met allerlei klusjes geld verdienen en hij komt als herboren terug en kan er dan weer helemaal tegen. Die man heeft geen psycholoog nodig.
Groeten van azalaia enne, jij hebt ook vaak een zuivere kijk op de dingen.
Hier wil ik toch even inhaken, wie zegt dat ik alle advies in de wind sla? Sorry als ik denk dat het voor mij een irreeël plan is om naar het buitenland te vertrekken. Ik zie dat simpelweg niet zitten. Wil best naar het buitenland, maar dan in het kader van een baan ofzo. Vind het nogal makkelijk gedacht dat ik onwillig sta t.o.v. hulp, alsof het het enige redmiddel zou zijn. De eerste stap is tenslotte al gezet door hier wat te posten. Er zijn dingen genoemd waar ik wel wat mee kan en dus bedankt daarvoor.
Hallo ‘'even niet’', ik heb je wat suggesties aan de hand gedaan met de beste bedoelingen, want soms is een rigoreuze omslag helemaal niet verkeerd.
I.p.v. veel te veel over je probleem te zitten piekeren kun je beter iets gaan doen, iets wat je leuk vindt en al is dat vrijwilligerswerk, dan is dat ook goed.
Iets op sportgebied b.v. dan denk ik aan voetbaltraining geven aan jongeren, als je tenminste een voetbalgek bent natuurlijk je geeft dan niet alleen voetbaltraining, maar tevens ben je ook een counseler om problemen op te lossen onder de jongens, je moet dus geestelijk stevig in je schoenen staan en creatief kunnen omgaan met problemen zonder vooroordeel.
JIJ en alleen jij kan iets veranderen, niemand anders.
Groeten van azalaia.
Bedankt voor het compliment Azalaia 
Het roer totaal omgooien zoals jij schrijft dat lijkt mij ook geweldig.
Ik heb eens gedroomd dat ik zonder geld in de verkeerde trein was gestapt en in eerste instantie wou ik aan de noodrem trekken. Maar mijn medereizigers kalmeerden mij en overtuigden mij af te wachten waar ik terecht kwam. Ik kwam trecht in Estland. Daar was het heel armoedig maar de mensen deelden al hun bezit met elkaar en ik werd gastvrij opgenomen. Ik was helemaal onder de indruk van die lieve mensen. Ik ben nooit echt in Estland geweest maar ik weet zeker dat het er wel is als in mijn droom (ik droomde dat niet voor niets natuurlijk)
Misschien dat veranderen er ook wel uit kan zien als iets engs, toch weet ik uit ervaring dat iets heel anders doen, dat je je daar helemaal geweldig goed door kunt voelen. En juist die momenten dat het fout ging, daar lach je later het hardst om.
(heb jij dat nou ook?) Ik vond die reis waarover je me mailde van de zomer ook echt heel avontuurlijk, ik dacht “jij bent niet zomaar de eerste de beste!” 
Liefs van Ellen
Haha, ja die reis, in een voor mij onbekend land, bij mensen die ik nog nooiteerder had ontmoet of kende en toch alles ging heel goed.
Als je maar durft te leven. Er is een liedje van heel ver terug en dat heet:
Mensch, durf te leven…..
Wie zong dat ook alweer?
Veel mensen durven niet te leven, niet te voelen, zijn bang voor anderen hun mening….helemaal fout Ellen.
Weet je wat goed is…..? iets doen wat achteraf fout bleek te zijn…… heb je tenminste iets van kunnen leren en was het daardoor juist goed om een fout gemaakt te hebben. Zonder fouten leert men niet veel, zonder doen leert men ook niet veel. Maar dat hoef ik jou niet te vertellen
Groeten van azalaia.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's