Mooi, voelde ik je toch goed aan.
De eerste drempel is de hoogste, de tweede is al een heel stuk minder hoog en de derder neem je met gemak en de vierde, daar stap je zo overheen, en de vijfde…… die bestaat niet meer.
Communiceer maar op dit prikbord, daar is het voor bedoeld.
Groeten van azalaia.
Als ik het zo hoor dan zou het best eens zo kunnen zijn dat je niet genoeg zelfvertrouwen hebt.
Je zou eens kunnen beginnen op een rijtje te zetten wat je zo ontzettend leuk vind, daarna zou je een plan kunnen trekken om ze uit te voeren.
Als dat te groot is begin dan bij iets kleins, bedenk eens iets kleins, uitvoerbaars wat je wél kunt uitvoeren, zodra dat je gelukt is krijg je vanzelf meer zelfvertrouwen en word het uitvoeren van je eigen plannen gelijk veel gemakkelijker. Dan kan je trots op jezelf zijn en heb je weer een stukje zelfvertrouwen gerealiseerd waardoor je jezelf weer beter gaat accepteren.
Hoi Marietje,
Inderdaad, zet dingen op een rijtje.
Neem wat afstand van je ouders en ga bewust (kleine) dingen zelf doen zonder met je ouders te overleggen, maar bijv. met een goede vriendin of vriend.
Je financien kun je prima zelf. Dus stel bijv. voor dat je samen met je vader of moeder de financien doet zodat je zelf ook weet wat je moet doen totdat de tijd rijp is dat je het helemaal zelf gaat doen.
Succes!
Gr.
Birmaantje
Ik stelde je die vraag omdat je zegt jezelf te willen zijn.
Hoe ziet dat er dan uit ?
Dat weet je niet en de vraag is of je werkelijk wilt veranderen.
Je zit in een super de luxe situatie . Je hebt alles wat je hartje begeert . Kijk eens om je heen hoe moeilijk veel anderen het hebben.
Het enige wat je hoeft te doen is wat meer op eigen benen gaan staan.
Je wilt totale zelfacceptatie ……?
Waarom ? wat is dat ?
Hallo medemens,
Herkenbaar.
Ten eerste: geef jezelf niet op je kop omdat je niet eerder
stappen hebt gezet. Je hebt een mooie stap gedaan door
een post te doen hier. Het was er de tijd voor blijkbaar ;-)
Diep in je hart weet je allang wat je echt wilt, het komt er alleen
nog een beetje rot uit (net als bij sommige zangers :-B).
Paar jaar geleden was mijn leventje zoals dat van jou:
Goeie baan, mooi meisje, huisje. En diep ongelukkig. Niet normaal
meer. Ik heb m'n baan opgezegd (terwijl ik nog geen nieuwe had).
Iedereen verklaarde me voor gek. Laat ze lekker dacht ik.
Ik sprong in het diepe. Heb wat baantjes gedaan die ik dacht leuk te
vinden. Heb een poosje op m'n spaargeld geteerd. Toen ik niks meer
had ben ik een eigen bedrijfje begonnen. Dat werd ook niets.
Dus na anderhalf jaar maar weer in loondienst. Oja, ook nog wat vrijwilligerswerk gedaan.
Ik kan je verzekeren. Ik ben niet meer dezelfde persoon als toen ik iedere
ochtend langs de koffiezetter naar m'n pc'tje liep om er acht uur door
te brengen.
Wat je voelt is angst. En die angst zal je helpen stappen te zetten waardoor
jij overwinnaar wordt. Ik wilde vechten toen ik alles had.
Nou ik heb kunnen vechten ;-) Nu ben ik niet zo bang meer. Ik heb geleerd
dat ik m'n leven niet op materialisme (huis/baan etc) moet bouwen.
Dat is voor mij geen zekerheid. Kan het ook nooit zijn, want is maar tijdelijk
en vergankelijk. Ik heb nu iets beters :-D
Als je iets spuug- en spuugzat raakt, ga je er vanzelf iets aan doen.
Ik sta achter de tips van Azalea. Verkoop je huis, zeg je baan op. En
ga op stap. Kijk wat er gebeurt.
Volg je hart. Wat je ECHT wil.
Succes!
Ik heb haar in een luciferdoosje gestopt, om ze altijd bij me te hebben ;-)
Nee zij heeft mij een grote daad van liefde bewezen: me dumpen.
AU!
Ja dat deed lelijk zeer.
Maar het gaf mij de ruimte om ECHT aan de slag te gaan.
Met mezelf.
Uiteraard heeft ze een plekje in m'n hart gekregen.
En kan ik die enorm leerzame tijd koesteren bij tijd en wijle.
Zij was een van de personen die me gemaakt hebben tot wie ik
nu mag zijn. En daar ben ik dankbaar voor.
Sorry, was niet helemaal antwoord op je vraag, liet even m'n gedachten gaan ;-)
Pfheeee eej..Knap hoor!! Ik moet echt iets doen nu!!! Anders word ik gek, en als ik het nu niet doe doe ik het misschien noooit en dan blijf ik nog 20 jaar hangen in dit stuk baksteen en bij deze baan. Maar heb het er wel ff met mn vader over gehad, maar die zegt dat ik me dan in het diepe stort (geen zekerheid enzo) en dat vind ik ook wel weer eng…majaaaaaaaaaaaaa wat moet ik dan, maar altijd in dit stuk BAKSTEEN blijven zitten en me ongelukkig voelen ofzo?….grrrrrrrrrrrrrr NEe dus..echt tijd voor verandering..(ik ga echt iets op papier zetten) mega bedankt voor jullie reacties 
ben ik heel blij mee, want mn gedachtes worden bevestigd..
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's