waarschuwing DKP

  • anwita

    Hallo,

    Via deze weg een waarschuwing aan mensen die er over denken om met deeltijd klinische psychotherapie te starten.

    Er komt van verschillende kanten kritiek op de methode van behandelen. Dit krijgen wij als patient vooraf natuurlijk niet te horen.

    Zelf heb ik ervaringen met de therapie en ben sterk van mening dat het een schadelijke invloed heeft.

    De therapie is een sektarisch gebeuren. Om te beginnen wordt je net zolang onderuit gehaald tot je eigenwaarde en overlevinsinstict verdwenen is. De therapeuten stimuleren de groepsleden tot ‘confronterend gedrag’, waardoor je in de groep telkens opnieuw publiekelijk wordt onderuitgehaald.

    Er is geen harmonie, de kern van de therapie is iemand zijn grond onder voeten vandaan te slaan, om hem vervolgens als willoos lam vol te stoppen met gewenste patronen. Regelmatig noemt de therapie zichzelf ook een ‘karakterveranderende behandeling’.

    Het groepsleven is alles overheersend, maar volledig afhankelijk van de therapeuten. Deze laatsten hebben een ‘therapeutische’ onberekenbaarheid.

    Het contact is gebaseerd op slaafsheid. De angst voor de zeer pijnlijke (en vaak onterechte) vernederingen is wat de clienten aan de therapeuten bindt.

    Voorbeelden van dit soort vernederingen zijn het opperen dat je gehecht bent aan het seksueel misbruik van deze of gene, het egoisme van je depressie, trauma's wijten aan eigen gedrag (eigen schuld…), lichamelijke afwijkingen als denkbeeldig bestempelen.

    Uit de therapie stappen is haast onmogelijk. Er volgen perioden van ‘stalking’ waarin je verweten wordt de groep te laten zakken, terug te vallen in je oude patronen, dreigementen over zekere terugval in de toekomst als je niet terugkeert.

    Deze waarschuwing is ook gebaseerd op eigen ervaring, maar vooral ook het samenvoegen van voorgevallen feiten die me door anderen zijn verteld. De meesten van deze personen kunnen de energie en de moed niet opbrengen om openbaar een klacht in te dienen of zelfs maar kritiek te uiten.

    Alle gevallen laten een gehersenspoelde toestand zien waarin men emotioneel volledig afhankelijk is van de therapeuten.

    We hebben allemaal de kracht in ons om een beter leven te beginnen. Deze methode ontdoet je daarentegen van al je kracht en eigen inzicht.

  • Saskia

    Dit kan ook bij individuele therapie kan gebeuren.

    Macht is wat door therapeuten vaak misbruikt wordt en wanneer je hulp nodig hebt ben je gauw slachtoffer.

    Hoe moeilijk het ook is: blijf baas over je eigen leven. Praat met anderen als je het gevoel hebt dat het niet klopt. Je hebt het recht om therapie op ieder moment te stoppen.

    Therapie moet opbouwend zijn, niet vernederend of kapotmakend.

  • biet

    Anwita,

    Je lijkt me heel verstandig en doordacht. Ik ga er voor het gemak van uit dat je niet lijdt aan paranoia of psychoses. En dat je waarnemingen juist zijn en ook worden gedeeld door sommige andere cliënten. Want ik heb niet de andere kant van dit verhaal gehoord. Hoe beoordelen jouw familie en vrienden deze situatie?

    Het type behandeling dat je beschrijft kwam vroeger wel min of meer voor. Maar het verbaast me dat dit soort gevaarlijke behandelpraktijken nog steeds bestaan in Nederland. Ik raad je aan om te stoppen met deze behandeling, want ik denk dat deze behandeling bijzonder slecht kan uitwerken op geestelijk kwetsbare cliënten.

    Vraag eerst een copie van je volledige cliëntendossier daar en bewaar dat thuis en bewaar alle papieren van en over deze instelling.

    Overweeg of je een juridisch proces kunt beginnen tegen deze instelling met hulp van gespecialiseerde juristen en patiëntenverenigingen op het gebied van ggz.

    Als je na je ontslag eventueel thuis zou worden lastiggevallen door deze instelling, verzamel daarvan dan bewijzen en schakel de politie in. Dat geldt ook voor eventuele lichamelijke bedreigingen. Lees ook websites met adviezen over stalking.

    Start anoniem een weblog of webforum met klachten over je huidige behandelingsinstelling, nadat je daar bent weggegaan. Je kunt op dat moment ook in dit topic de naam noemen van deze instelling, zonder dat het jou nog kan schaden. Ook verwijzende artsen en instellingen en zorgverzekeringen kunnen dan worden gewaarschuwd.

    Verder kun je na het stoppen met de behandeling een ministeriële inspectie-instelling op het gebied van ggz inschakelen om onderzoek te doen naar deze instelling, nadat je een aantal klachten van ex-cliënten hebt verzameld. Werk daarbij samen met andere ex-cliënten.

  • anwita

    Zelf ben ik al jaren gestopt met deze therapie, maar loop steeds meer mensen tegen het lijf die schadelijke effecten overhouden door deze behandeling. Ik heb hier door de korte duur van de behandeling weinig last van, maar veel personen om mij heen worstelen jaren later nog steeds met de gevolgen. Veel van hen durven geen stappen te ondernemen en de instelling te confronteren met de behandelwijze.

    Dit bericht is misschien tevens een aanmoediging voor deze groep om openbaar te maken dat deze praktijken idd. nog steeds gebruikt worden in ons land.

  • Saskia

    Waar en door wie wordt die therapie gegeven ?

  • biet

    Ik hoop dat je bekend wilt maken welke instelling dit betreft en het lijkt me goed als hierover ook tv-omroepen, kranten en tijdschriften worden ingelicht. Want dit soort praktijken zijn schadelijk, niet meer van deze tijd en niet in overeenstemming met de huidige inzichten in de psychologie. En via publicatie kunnen veel anderen worden behoed voor deze praktijken.

    Het is vooral gevaarlijk dat cliënten daar terecht komen in een heel kwetsbare uitgangspositie in de waan dat ze daar onder deskundige begeleiding leren om beter te functioneren. De financiering van deze instelling vind ik een ander kwalijk punt.

    Als je andere ex-cliënten wilt bereiken, lukt dat waarschijnlijk alleen als je op meer forums schrijft en daarbij vooral de naam van de instelling bekend maakt, zodat je berichten te vinden zijn via zoekmachines. Maar het is fijn dat je in elk geval deze eerste stap gezet hebt, want dat heeft je misschien al veel moeite gekost.

    Desnoods kun je berichten verspreiden via een internetcafé en via een apart anoniem emailadres, als je dat prettiger vind.

  • biet

    Misschien vind je het ook interessant om te lezen over de kritiek op Landmark trainingen. Dat is een commerciële organisatie, waar de overheid minder invloed op heeft dan op ggz-instellingen.

    http://www.google.com/search?num=100&hl=nl&client=firefox-a&rls=org.mozilla%3Anl%3Aofficial&hs=uJk&q=Landmark+trainingen+kritiek&btnG=Zoeken&lr=

  • Martin

    Beste Anwita,

    Ik wil even reageren, en (misschien) nuanceren wat je schrijft in je bericht:

    "Het groepsleven is alles overheersend, maar volledig afhankelijk van de therapeuten. Deze laatsten hebben een ‘therapeutische’ onberekenbaarheid.

    Het contact is gebaseerd op slaafsheid. De angst voor de zeer pijnlijke (en vaak onterechte) vernederingen is wat de clienten aan de therapeuten bindt."

    –> In de eerste instantie kan een therapeut in het belang van de behandeling voor een zekere onberekenbaarheid kiezen(i.d.z.v. kiezen bewust dingen even niet terug te geven of juist wel(en wat extremer)). Veel mensen die sychische problemen ondervinden hebben bepaalde denkbeelden die hun psychische problemen in stand houden. En de mens is per definitie ‘conservatief’ in het loslaten of veranderen van die denkbeelden, waardoor in een therapie harde, en soms pijnlijke (als vernedering aanvoelende) confrontatie soms nodig is. Dit zou dan gerechtvaardigd kunnen worden om een proces bij de client op gang te brengen.

    “Voorbeelden van dit soort vernederingen zijn het opperen dat je gehecht bent aan het seksueel misbruik van deze of gene”

    –> Het klinkt hard, maar bij veel mensen die vroeger seksueel misbruikt zijn, is de erkenning(waar iedereen naar op zoek is, teneinde te ‘overleven) vaak zeer ’seksueel getint'. Omdat zij in hun jeugd hun ‘erkenning’ kregen d.m.v. seksualiteit, slaat dat nu door in volwassen relaties. Echter, als je therapeut dit in deze bewoordingen zegt, en op deze manier, dan vind ik dat vreemd. En onduidelijk voor een client!

    “het egoisme van je depressie”

    –> Ook dit gaat vaak op in werkelijkheid. In een depressie is er vaak weinig aandacht voor de gevoelens van de mensen uit de naaste omgeving. Wel bestaat er bij veel mensen die depressief zijn een schuldgevoel naar de omgeving, maar dat schuldgevoel is iets wat een depressief iemand op zichzelf betrekt. Dus ‘ja’, een depressie is vaak ‘egoistisch’, maar natuurlijk niet in de zin van een veroordeling. Als een therapeut dat excessief doet, zal hij het schuldgevoel, wat menig depressief iemand over zichzelf heeft en vaak een depressie in stand houdt, versterken. Dus ook hier is het moeilijk om te oordelen over de juistheid van wat een therapeut doet.

    “trauma's wijten aan eigen gedrag (eigen schuld…)”

    Ook dit kan opgaan. Een voorbeeld is een vrouw die getraumatiseerd is door huiselijk geweld van haar man. Nu blijkt dat zij in haar vroege jeugd stelselmatig door haar ouders is gekleineerd(misschien ook wel mishandeld of meer). De vrouw heeft daardoor in de volwassenheid een laag zelfbeeld. Nu blijkt uit de sociale psychologie dat mensen graag die mensen opzoeken die hun ‘zelfbeeld’ bevestigen. Dus iemand met een positief zelfbeeld, zal niet snel iemand opzoeken die daar graag afbreuk aan doet….lijkt me gezond. Maar het omgekeerde blijkt dus ook waar: Mensen met een laag zelfbeeld zoeken vaak ook diegenen(onbewust) op die hun lage zelfbeeld erkennen. Je zult ongetwijfeld weleens iemand horen zeggen: “Wat is dat gek, die vrouw wordt in bijna in elke relatie die ze heeft geslagen”.

    Een therapeut kan zo'n vrouw dit proberen te laten inzien. Het is namelijk belangrijk dat zij in therapie haar verleden kan plaatsen en op zichzelf kan betrekken zodat ZIJ die situatie ook kan verbeteren. Maar dan moet je eerst weten wat je zelf kunt doen! Dus als een psycholoog tegen je zegt: “Het ligt ook aan jou”, houdt dat niet per definitie de sociale ‘veroordeling’ in van: “Eigen schuld, dikke bult, je hebt erom gevraagd”. Dat is niet zo.

    Dus ook hier kan ik niet echt oordelen over wat je zegt.

    'lichamelijke afwijkingen als denkbeeldig bestempelen."

    –> Dit is heel gevaarlijk, maar wederom: Het kan dat lichamelijke pijnen die je echt voelt, niet een duidelijke lichamelijke oorzaak hebben, maar dat ze ‘zogezegd’ psychosomatisch zijn. Als je je eens bedenkt dat iemand van wie de voet geamputeerd is, nog steeds heel waarachtig pijn aan die voet kan voelen, terwijl hij er niet meer is(fantoompijn).

    Veel mensen met depressies of andere psychische aandoeningen hebben vaak lichamelijke klachten. Niet verwonderlijk, omdat ook een psychische aandoening iets lichamelijk is. Maar nogmaals: Hoe gevaarlijk kan het zijn als iemand tegen je zegt dat lichamelijke pijn tussen de oren zit, terwijl er toch wel degelijk een aanwijsbare lichamelijke oorzaak is.

    “Uit de therapie stappen is haast onmogelijk. Er volgen perioden van ‘stalking’ waarin je verweten wordt de groep te laten zakken, terug te vallen in je oude patronen, dreigementen over zekere terugval in de toekomst als je niet terugkeert.”

    –> Dit klinkt zorgwekkend, vooral de stalking.

    Al met al is het gemakkelijk voor me om inderdaad met je mee te voelen en verontwaardigd zijn over alles wat je hier opschrijft. Het is aan de andere kant ook moeilijk om te zeggen wanneer een client zijn eigen problemen/trauma's ontkent en in hoeverre een therapeut die probeert te verhelderen of ze erbij verzint. Waar zit die grens?

    Helaas kent de geschiedenis van therapieen schrijnende voorbeelden van mensen die erdoor meer beschadigd zijn geraakt dan genezen, en gelukkig kent de recente geschiedenis steeds meer voorbeelden van successen die er met therapieen worden geboekt.

    Ik - psycholoog - kan niet oordelen over diegenen waarvoor je probeert te waarschuwen op dit forum. Helaas is het in Nederland sinds enkele jaren zo dat het beroep van psycholoog niet meer wettelijk is beschermd. Het zou dus kunnen dat elke charlatan met een beetje vermeende mensenkennis zichzelf psycholoog kan noemen en mensen onder dat pseudoniem behandelen en er veel geld voor vangen.(dit heb ik al eerder in een topic gezegd en ik zal zometeen dit in een nieuw topic nog een keer zeggen omdat dit belangrijk is).

    Gelukkig is er de mogelijkheid om te checken of je therapeut de juiste kwalificaties heeft om psychotherapie te kunnen geven. Als jouw therapeut een erkende therapeut is, dan zal hij of zij geregistreerd staan bij het Nederlands Insituut voor Psychologen(NIP; http://www.psynip.nl/). Check dit!

    Succes en met vriendelijke groet,

    Martin

    Met vriendelijke

  • Saskia

    Helder stuk, Martin.

    Over het volgende :

    .

    Uit de therapie stappen is haast onmogelijk. Er volgen perioden van ‘stalking’ waarin je verweten wordt de groep te laten zakken, terug te vallen in je oude patronen, dreigementen over zekere terugval in de toekomst als je niet terugkeert."

    –> Dit klinkt zorgwekkend, vooral de stalking.

    kan het zijn dat het als stalking wordt gevoeld , maar het ook mogelijk is dat de patient/client bekend is met het ontwijken of weglopen van situaties die zij confronterend of moeilijk vindt . Of liever niet wil veranderen .

  • Martin

    Hallo Saskia,

    Ja, dat is zeker mogelijk.

    Therapie is er uiteindelijk natuurlijk op gericht dat mensen minder last krijgen van psychische klachten n.a.v. bijvoorbeeld trauma's. Maar daarnaast is therapie ook bedoeld om die trauma's te leren plaatsen en te leren waarom dat jou nu net is overkomen. Het belangrijkste daarbij is welke factoren in jouzelf ervoor aan zo'n trauma zouden kunnen hebben bijgedragen en veel clienten ervaren dat als een schuldvraag, terwijl het meer bedoeld is ter plaatsing van je eigen mogelijke aandeel erin. Dat is belangrijk om je verleden een plek te geven, maar nog veel belangrijker: Om je weerbaarder te maken tegen herhaling en daardoor terugval.

    Ik kan me voorstellen dat een therapeut iemand die voortijdig een therapie verlaat, waarschuwt voor terugval.

    Maar ‘stalking’(dat wil zeggen: Iemand herhaaldelijk opzoeken, bellen, etc, ongewenst) klinkt wel zorgelijk. En zeggen dat iemand de groep laat vallen(het gaat dus om groepstherapie) is wel een verwijt en een oneigenlijke reden waarom iemand in groepstherapie moet blijven. In principe ben zijn mensen vrij om zich al dan niet te laten behandelen(zeer extreme gevallen daargelaten).

    En helaas bestaan er veel (onerkende) therapeuten die misbruik maken van hun machtspositie als therapeut.

    Dus ja, het is mogelijk. Aan de andere kant is het beeld wat anwita schetst, geen onbekend beeld.