Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw van bijna 27 jaar en zit met een probleem.
Ik kom hier niet om van jullie een diagnose te krijgen, ik kom hier ook niet om na jullie eventuele reacties zelf een diagnose te stellen.
Ik ben gewoon benieuwd naar de mening van andere mensen dan mijn psych en familie.
Ik loop al +- 13 jaar lang bij allerlei instellingen met mijn psychologische problemen.
toch schijnt niemand mij te kunnen vertellen wat er “mis” met mij is,
in het kort zit het zo:
-depresieve klachten
-piekeren
- durf niet met mensen te praten/ heb geen goede sociale vaardigheden
wordt vaak verkeerd begrepen en begrijp ook andere vaak verkeerd.
Ik klap dicht waneer mensen “onverwachts” tegen me beginnen te praten
(bijvoorbeeld op straat)
- vind het niet altijd fijn om mensen om mij heen te hebben
(sluit me dan af voor contact)
-woede niet onder controle kunnen houden
- kan niet tegen veranderingen dan raak ik compleet van slag
-chaotisch
-automutilatie
-angst om verlaten te worden
-zwart wit denken
- in eigen wereldje zitten
- dwangmatige handelingen
de eerste diagnose die ik kreeg was een “schoolfobie” volgens de kinderpsycholoog, later bij andere psychologen werd het Borderline of borderline trekken (ik heb nooit zwart op wit gezien dat het Borderline was)
laatst naar een nieuwe huisarts gegaan en die vond dat het tijd werd om mij op nieuw te laten testen, in de papieren van de psycholoog stond volgens hem alleen maar dat ik een sociale angst had.
Deze nieuwe huisarts wilde mij vervolgens kunstzinnige therapie aansmeren
ik zeg aansmeren omdat ik er zelf weinig vertrouwen in had dat schilderen mij na 13 jaar van deze ellende van mijn problemen zal verlossen.
Iemand in mijn familie studeerd pedagogiek en heeft stage gelopen bij autisten
zij vertelde mij dat bepaalde aspecten in mijn gedrag gelijkenis tonen met die van de autistische jongeren waar zij mee moest werken.
Helaas is er niemand die mij op autisme wil laten testen, al zou het maar zijn om het uit te kunnen sluiten. maar zowel huisarts als psych praten gewoon vrolijk over deze suggestie heen
(wat niet zo moeilijk is in mijn geval)
Om eerlijk te zijn, heb ik de moed nu na 13 jaar van het kastje naar de muur gestuurd te zijn wel een beetje laten zakken, ik ben het zo zat om de mensen om mij heen en mezelf pijn te doen.
iemand nog suggesties?
dit is zo'n beetje mijn laatste roep om hulp.
in ieder geval bedankt voor het lezen van mijn verhaal, als je tot hier bent gekomen.
Groetjes.